YENİLGİ | Yarı Texting

|54|

"Zihnime düşen anılarla yüzüm buruk bir gülümseme hâlini aldı."

°

Aras'ın ağzından...

"Bu hafta için teşekkür ederim, Aras abi. Ablamı da beni de yalnız bırakmadın."

"Tabii ki bırakmayacağım." Elimi omzuna attım. "Her şey kan bağı değildir, Ayberk. Bizim seninle kurduğumuz  o bağ da herkesin kurabileceği bir bağ değil."

"İyi ki varsın." Bana sarılmasıyla karşılık vererek ona sarıldım. "Ece ile her şey yolunda değil mi, senin yanındayken onun güvende olduğunu bilmek içimi rahatlatıyor."

"Eray," Yutkundu. "İyi bir çocuğa benziyor. Hastaneye beni getirmeseydi biraz daha geç kalsaydık belki de hayatta olmayacaktım. Eray o gün herkesin yapmayacağı bir şeyi yapmış umursamayarak gidedebilirdi ama gitmedi."

Bakışlarını bana çevirdiğinde ise dudaklarımı araladım. "Ayberk, seninle açık konuşacağım. Gel şu banka geçelim."

Başını sallayarak beni onaylamasıyla banka geçerek oturduk. Bakışlarını bana çevirdi. "Eray, Yağız'ın sayesinde Ece ile tanıştı. Yağız, gözü kapalı güveniyordu Eray'a. Ben de onu tanıdıkça ilişkilerini destekledim. Her şey onlar için güzel gidiyordu ama ta ki Eray'ın kız kardeşinin intiharına kadar. Eray, gözleri önünde kız kardeşinin intiharına tanıklık etti. Psikolojisi her geçen gün kötüye gidiyordu, yaşam enerjisini kaybetmişti." Ona yaklaşarak elimi tekrardan omzuna attım. "Bunları seni kırmak için anlatmıyorum, beni yanlış anlamıyorsun değil mi?"

"Hayır sen devam et, lütfen."

"Eray, Ece'nin psikolojisini de yerle bir etmek istemediği için bir gün ansızın ayrıldı ondan. Ece, birkaç ay kendine gelemedi. Bana o günün ardından geçen beş ay sonra ansızın bir gün aşka kapılarını sonsuza kadar kapattığını söyledi, biliyor musun?" Gülümseyerek gözlerinin içine bakmaya devam ettim. "Birkaç yıl sonra ise sen çıktın karşısına. O kapanan kapılar öyle kolay kolay açılmaz ama o kapıyı açan kişi sensin Ayberk. Sana da çok güveniyorum, ben. Ece'yi ne kadar sevdiğini, ona değer verdiğini senin gözlerinde görebiliyorum. Ama sana en çok güvendiğim nokta ise senin bu kalbinin güzelliği, sen bu kalbe sahipken onun senin tarafından üzüleceğine hiç ihtimal vermiyorum." Gözlerinin dolduğuna şahit olduğumda ise onu kendime doğru çekerek ona sarıldım.

"Sen de ablan gibi sulu gözlü müsün?" Gamzeleri çıkacak kadar gülümserken dudakları aralandı. "Sare ablam duymasın, bu kelime onu sinirlendiriyor."

Hemen ardından aramıza bir sessizlik girmesiyle bu sessizliği bozan kişiye bakışlarımı çevirdim. "Aras abi," Yutkundu. "İçimdeki bazı sesleri susturamıyor gibiyim son günlerde. Eray'ın hâlâ Ece'ye aşık olduğuna eminim. Ben, Ece'yi kaybetmek istemiyorum ama sanki elimden kayıp gidecek gibi hissediyorum."

"Ece'nin sana olan duyguları, peki?" Kaşlarını çattı. "Ben, bana olan duygularından şüphe etmiyorum ama aramız bozulacak diye bir korku içerisindeyim."

"Ece seni çok seviyor, Ayberk. Eray onun için arkadaştan öteye gidemez artık çünkü Ece'nin öfkesi bittiğinde içindeki her şeyi bitirir. Ona olan öfkesini artık gözlerinde göremiyorum bu demek oluyor ki o artık onun için bir arkadaştan ibaret. Bu Eray için çok zor bir durum ama o çocuk bu ilişkiye saygı duyacak türden bir kişiliğe sahip birisi, o sadece Ece'nin mutlu olmasını ister."

"Bize yardım ettiği o gün sanırım," Yutkundu. "Ece, ona olan tüm öfkesini tamamen bitirdi."

"Asıl seni korkutan şey o öfkenin yerini başka duygulara bırakması değil mi?" Ayağa kalktı. "Eray, Ece'nin sadece mutlu olmasını istiyor ben ise şu an bencilce davranarak benimle olmasını istiyormuş gibi seninle konuşma içerisine giriyorum. Sadece onu kaybetmek istemiyorum ama ben Eray gibi ona arkadaş kalalım da diyemem."