YENİLGİ | Yarı Texting

|53|

"O itirafın gelmesi ile cinayet çözülmüştü."

°

Yağız'ın ağzından...

Adımlarımı cinayet büronun girişinden içeriye attığım gibi duyduğum sesle irkildim.

"Bana yardım et, lütfen." Kulağımda işittiğim sesle arkamı dönüp bakışlarımı konuşan kişiye çevirdim. "Yoksa ben de mi bir gün onun öldürüldüğü gibi öleceğim?"

"Sakin olur musun, lütfen. Kimden bahsediyorsun, peşinde birileri mi var?"

"Ben," Yutkundu. "Ceren'in öldürüldüğü o gece ben de oradaydım. O gözlerimin önünde can verirken sadece seyirci olarak izledim. Gözlerimin önünde gencecik bir kız öldürüldü. Kimse duymadı o kızın sesini ve birisinin duymasını umutla bekledi o ama şu an o kız hayatta değil. Hayat devam ediyor ama gencecik bir kız toprağa verildi."

"Sakin ol, lütfen. Şu suyu iç ve derin derin nefes al. İyi görünmüyorsun." Elimdeki suyu alarak karşıdaki banka doğru ilerledi. "Ben günlerdir katilin peşindeyim, işimi en iyi şekilde yapmak benim görevim ama her cinayetin ardında yatan birçok sebep olabiliyor. Bu işler uzaktan göründüğü gibi kolay değil. Seni çok iyi anlıyorum çünkü ben de görev başındayken en yakınımın gözlerimin önünde öldüğüne şahit oldum."

"Çok üzgünüm," Bakışlarını bana çevirdi. "O geceye ait elimde kanıtım var, arkadaşımın katili olan bu kişinin en ağır cezayı almasını istiyorum."

"Elindeki kanıtın Ceren'in katili olduğu gerçeğini sağlayacak bir kanıt mı, öyle değilse eğer elindeki kanıt hiçbir işimize yaramaz." Elindeki şu şişesinin kapağını açtığı gibi şişeyi kafasına dikti. Hemen ardından bakışları beni buldu. "O geceye ait elimde görüntüler var, o gece yaşanılan her şeyi kameraya aldım." Ayağa kalktığı gibi bir anda başının dönmesiyle belinden tuttum. "Hiç iyi görünmüyorsun, lütfen biraz otur."

"Ceren'in öldürüldüğü o gece bu görüntüleri polise neden vermedin, tehdit altında falan mısın?"

"Çünkü," Yutkundu. "Ceren'in katili benim abim." Gözlerinden yaşlar akarken bakışlarını gökyüzüne çevirdi. Şu an karşımdaki duran genç kadın, arafta kalmış ve gidecek olan bütün yollar ona kapanmış birisi gibiydi adeta. Bakışlarını bana çevirdiği gibi dudakları buruk bir gülümseme hâlini aldı. "Bana masal okuyan o adam, benim abim olan o adam bir katil... En yakın arkadaşımın katili üstelik."

"Işık," Sesin geldiği tarafa doğru bakışlarımı çevirdiğimde tanıdık bir yüz beni karşıladı. Onlar tanışıyor muydu ki? Onu görmesiyle banktan kalktığı gibi karşısına dikildi. "Eray," Yutkundu. "Ceren'in katili benim abimdi." Bakışları nefretin öfkesine karışmış gibi karşısındaki adama baktığı o vakit Eray, onu kendisine çekerek ona sarıldı. "Ben her zaman senin yanındayım, birlikte atlatacağız." Birbirlerinden ayrıldıkları gibi gözlerinin içine bakmaya devam etti. "Ceren, bizim her zaman buramızda olacak," Elini kalbinin üstüne koydu. "Biz onu anılarımızda yaşatacağız."

"Eray, hanımefendinin ifadesini almam gerekiyor. Peki sen o gün orada mıydın?"

"Hayır," Bakışlarımı konuşan kişiye çevirdim. "Eray şu an öğreniyor, o gece benim yanımda Ceren'in sevgilisi de vardı."

"Ceren'in sevgilisi?" Elimi saçlarımın arasına attım. "Erdem, adı. O gece benim yanımda olan kişi oydu."

"Peki, o gece yaşadığınız her şeyi detaylı olarak anlatacaksın ifadeni alırken, anlaştık mı?" Başını salladı. "Abin, peki ondan haber alamıyorsun değil mi?"