YENİLGİ | Yarı Texting

|49|

•

"Koyu kahverengi gözleriyle bana bakmaya devam eden karşımdaki bu kadın beni odak noktasına almıştı."

•

°

Yağız'ın ağzından...

"Aras abi, bir misafirin var." Odasından çıkmasıyla bakışlarını kapıdaki kişiye çevirdi, ardından elinde tuttuğu tişörtü üzerine giydi. "Sare, buraya geleceğini bilmiyordum. İçeri girmek ister misin?"

"Ben, sizi rahatsız etmeyeyim sadece buraya bir şey sormak için gelmiştim." Kaşlarımı çatarken dudaklarımı araladım. "Abimin sevgilisi değil misin sen neden şu an bu şekilde soğuk davranıyorsun?"

"Ne şekilde soğuk davranıyorum, anlamadım?" Alt dudağımı ıssırdım. "Sare, sanki bir daha abimi üzecekmiş de bu yüzden ondan kendini uzaklaştırıyormuş gibi..." Bakışlarımı Aras abime çevirdiğimde ise sırtını duvara yaslamış onu izliyordu. O da her şeyin farkındaydı, dediklerimin yanlış olduğunu ben şahsen düşünmüyordum.

"Yağız," Bakışları beni buldu. "Sare bu eve girmek isterse girer, istemezse girmez abiciğim. Bunun için onu zorlamıyoruz."

"Yok amacım onu zorlamak değil, olamaz da ben sadece sana karşı bu şekilde davranmasının altındaki sebebi merak ediyorum." Bakışlarımı ona çevirdiğimde ise kaşlarını çatmış bir şekilde beni izliyordu. "Yağız, sen neyi duymak istiyorsun? Bana karşı daha açık olmayı dene, lütfen."

"Senin gözlerinde saklı olan acıyı görmediğimizi mi sanıyorsun, o acıyı dindiremediğin o acıdan kaçtığın sürece abimle bir geleceğiniz olmayacak, Sare. Bunu sen de biliyorsun, lütfen kaçmayın artık. İkinize de söylüyorum. Bir sabah uyandığınızda her şey için geç kalmış olabilirsiniz. Lütfen, ben mutlu olmanızı istiyorum."

Bakışlarını onu izleyen abime çevirirken dudakları aralandı. "Aras, bir arkadaşıma senin numaranı vermiştim, iş görüşmesi için. O iş görüşmesinin sonucunu merak ettim o yüzden geldim ben." Son söylediği şeyi söylerken gözlerimin içine bakmayı tercih etmişti. Sanırım söylediklerim onu kırmıştı.

"Evet, bir iş görüşmesi için gelen oldu."

"Evren Yaman mı?" Başını salladı. "Onu ben sana yönlendirdim aslında iş görüşmesi nasıl sonuçlandı, peki?"

"Evren, stajyer olarak şirkette işe başladı."

"Buna sevindim." Bakışlarını bana çevirdiğinde ise dudakları aralandı. "O söylediklerin beni kırmadı, her şeyin farkındayım Yağız. Abinin mutluluğunu istemen en doğal hakkın."

"Sadece abimin değil senin de mutlu olmanı istiyorum, kızım. İnan bana abim en çok senin yanında huzuru yaşıyor."

"Yağız, sen bana ne çok düşkünmüşsün lan?" Bakışlarımı ona çevirdiğimde ise gülümsedim. "Aras Karan gibi bir abim var, nasıl düşkün olmayayım sence?"

Yaslandığı duvardan uzaklaştığı gibi yanımda belirdi. Elini omzuma atarken dudakları yukarı kıvrıldı. "Yakışıklılığımda sana çekmiş de tam olsun, Yağız." Sare, bize bakıp gülümserken dudaklarım aralandı. "İnatçı keçi misin kızım içeri gelsene."

"Yağız, bu meseleye niye taktın? Hadi sen bu haftadaki cinayetine kafa yor, abiciğim."

"O cinayet..." Yutkundu. "Arkasında yatan birçok sebep yine ortaya dökülebilir. Olaylar bu cinayette de iyice derine inecek gibi hissediyorum. Bugün, cinayet büroya bir kadın komiser gelecek. Amirim, birlikte hareket etmemizi söylüyor."

"Demek bir kadın komiser gelecek, bu seni nasıl hissettirdi?"

"Bilmem, tek istediğim anlayışlı bir karaktere sahip olması. Bugün, kendisiyle tanışacağız, bakalım."

"Şey, benim pastaneyi açmam gerekiyor."

"Biz de sen gelmeden önce evden çıkmayı planlıyorduk, sana eşlik edelim."

Sare, başıyla abimi onayladığı gibi evden dışarı çıktık. Yürümeye başladığımız o sıra onların beraber yürümesi için abimin sağına geçmiştim. "Sare, bana çok kızdın mı?"

"Hayır, hatta haklı olduğunu düşünüyorum." Beklemediğimiz bir anda kaldırıma geçip oturdu. Bakışlarımızı onda sabitlerken gözlerinin dolduğuna şahit oldum. "Yaşadıklarım aklıma gelince Aras'ı kendimden uzaklaştırıyorum. Bunu yapmak zorundayım, onu daha fazla üzmek istemiyorum çünkü. Bu içimdeki acı nasıl dinecek hiç bilmiyorum." Başını eğerek gözyaşlarının akmasını izin vermesiyle Aras kaldırıma geçip yanına oturdu.

"Sare," Elini tuttu. "Seninle mesajlaştığımız o vakit sana bir mesaj atmıştım. Bizi sevgi iyileştirecek diye... Beni iyileştirecek olduğunu düşündüğüm sevgi şu an yanı başımda duruyor. Beni kendinden uzaklaştırma, lütfen çünkü sen benden uzaklaştıkça ben izimi kaybediyorum. Bana izimi kaybettirme. Ben, senin sayende yaşadığım bu şehri sevmeye başladım. Sen, benim en sevdiğim mevsim olan sonbaharda karşıma çıkmış en güzel tesadüfsün." Sare, onun gözlerinin içine bakmaya devam ederken kendini ona doğru çekerek abime sarıldı. "Sana izini kaybettirmeyeceğim, söz veriyorum."
Abim, saçlarını okşarken yüzüm tebessüm hâlini aldı. "O zaman elimi tutma vaktin geldi, güzelim."

"Şu an işte bakın keyfim yerine geldi." İkisi bana bakıp gülümserken Sare, abimin elini avuçlarının arasına aldı. "Bu eli her daim tutacağım." Abim, başını omzuna yasladı. "Sizi böyle izlemek çok keyif verici ama geç kalmadan gitsek diyorum hâni?"

İkisi birbirlerine bakıp gülümserken kaldırımdan kalktıkları gibi yürümeye devam ettik. Benim bu sokakta onlardan ayrılmam gerektiği için dudaklarım yukarı kıvrıldı. "Burada ayrılıyorum ben, görüşmek üzere."

"Görüşmek üzere, Yağız." İkisine de veda ettiğim gibi adımlarımı sokağın çıkışı olan meydana doğru attım.  Ceketimdeki kulaklığımı fark edip kulağıma taktım. Bakışlarımı gökyüzüne çevirirken kulağıma gelen şarkıyla gülümsedim. Bu Aras abimin en sevdiği şarkıydı.

Şu an bu sokakta hiç kimsenin olmadığını fark ederken şarkıyı mırıldanmaya başladım.

"Düşlerin içinde görünür müsün bana
Kalbimi kandırmak kolay, gözlerim karardıysa
Biraz daha dikkatli, bu sefer düşmeyelim
Her yerde sensizlik, yaşamım kötü bir eskizdi
Düşlerim zifiri karanlık
Orda seni mumla arardım ben
Yine de bulamazdım
Bu gece de kendime kaldım"

O an arkamdan gelen bi' alkış sesini duymamla irkildim. Kulağımdaki kulaklığın tekini çıkarıp bakışlarımı o kişiye çevirdiğimde koyu kahverengi olan gözleri benimle buluştu. "Sesiniz bi' yağmurlu havada kulağıma gelen rüzgârın fısıltısı kadar hoştu." 

Gülümsedim. "Teşekkür ederim ama ben mırıldanıyordum sadece."

"Mırıldanmaya devam etmelisiniz o zaman çünkü sesiniz bunu hak ediyor." Bakışlarını kolundaki saate çevirdiği gibi yüzü düşerken bakışları tekrardan beni buldu. "Bugün üzerimde  bir gerginlik vardı ama şu an biraz daha iyi gibiyim ama benim gitmem gerekiyor, görüşmek üzere."

"Görüşmek üzere." Bakışlarım, yanımdan uzaklaşmasıyla sokağın bitişiğindeki meydana doğru yürümeye devam eden kadına kaydı.

Onunla bir daha görüşebilir miydik ki?

Düşüncelerimden sıyrılıp yürümeye koyuldum. Meydanın girişinden gitmek yerine kestirme yoldan gitmeye karar verdiğim gibi kulaklığın diğer tekini de kulağıma takarak yüzümde bir tebessüm ile yürümeye devam ettim.

°

YAĞIZ LÜTFEN DAHA AZ TATLI OLUR MUSUN SENİ ACAYİP YİYESİM GELİYOR YOKSA...🥺

BÖLÜMLER NASIL GİDİYOR?

KENDİNİZE İYİ BAKIN 💙