Kwiat Konwalii | Syriusz Black

Rozdział 30

Weszli do klasy z transmutacji. Syriusz jak zawsze usiadł obok Jamesa i oparł się na ręce. Był w innym świecie. Nie potrafił skupić się na lekcji.

- Syriusz - usłyszał szept Jamesa - Nie zasypiaj. Wszystko w porządku? Źle się czujesz?

- Jest dobrze, James, nie martw się - odszepnął.

- Black, Potter - usłyszeli surowy głos McGonagall.

- Tak Pani profesor? - zapytał James.

- Nie rozmawiać na lekcji - powiedziała.

- Przepraszamy Pani profesor - powiedział Syriusz - Nie chcieliśmy zakłócać Pani lekcji.

McGonagall zignorowała ich i wróciła do prowadzenia lekcji, a Syriusz i James posłali sobie uśmiech.
***

Syriusz wszedł do pokoju, w którym była już Konnie. Jak zwykle czytała książkę, tym razem na kanapie pod kocem. Syriusz usiadł obok niej.

- Konnie - zaczął, a ona podniosła głowę z nad książki - W sobotę jest wyjście do Hogsmeade i tak się zastanawiałem, może chciałabyś pójść na randke ze mną.

Konnie zamurowało gdy to usłyszała. Zamknęła książkę i spojrzała Syriuszowi w oczy. Lekko się uśmiechnał, przez co Konnie serce zbawiło jezcze mocniej.

- Mówisz naprawdę? - zapytała.

- Tak Konnie - powiedział - Nie chcesz? - uśmiech zszedł mu z twarzy.

- Chcę pójdź z tobą na randkę - powiedziała, a on się ponownie uśmiechnał, ukazując białe, proste zęby.

- W takim razie się cieszę - pocałował ją w policzek i po prostu wyszedł.

W drodze do wieży gryffindoru serce mu waliło szybko. Nie wierzył, że to zrobiła i, że ona się zgodziła. Chciał tańczyć, skakać i śpiewać. Dawno nie czuł się tak szczęśliwy jak w tamtym momencie. Wszedł do pokoju wspólnego.

- Proszę, proszę, Syriusz Black z takim uśmiechem - powiedziała Marlena uśmiechając się - Co się wydarzyło?

- Idę z Konnie na randke! Konnie zgodziła się randkę! - Syriusz usiadł między Remusem i Jamesem.

- Gratulacje Syriusz! - powiedziała Lily z uśmiechem.

- Lily to może.. - zaczął James.

- Zapomnij James - mruknęła z uśmiechem - Tylko..

- Tylko przyjaźń, tak wiem wiem - powiedział - Kiedyś cię przełamie, zobaczysz!

- Próbuj dalej - uśmiechnęła się szeroko.

- Jeszcze pójdziesz ze mną na randkę - powiedział James z uśmiechem.

- Może, kiedyś pójdziemy na randke - powiedziała i wstała - Musze iść, do zobaczenia później - i poszła.

- Chwila! Ona nie zaprzeczyła! Lily Evans nie zaprzeczyła! Syriusz słyszałeś? - James potrząsnął Syriuszem.

- Słyszałem bardzo dobrze - powiedział Syriusz z uśmiechem.

- Takiego uśmiechu u Syriusza nie widziałem od wieków - powiedział Remus - Cieszę się, że w końcu jesteś szczęśliwy.

- Remus to najlepsze słowa jakie w życiu do mnie powiedziałeś - powiedział Syriusz uśmiechając się - To miłe - Syriusz chciał go przytulić.

- Nie musimy się przytulać - mruknął.

- No weź, Luniek - powiedział Syriusz.

- Tylko chwila - westchnął, a Syriusz go przytulił.

- Ja też chcę - powiedział James i dołączył do uścisku - Chodź do nas, Glizdek!

Peter dołączył do nich.

- Jakie to kochane - powiedziała Marlena.

- Zrobiło się zbyt ckliwie - powiedział Remus odpychając ich - Nie płacz, James.

- Wzruszyłem się - mruknął ocierając oczy.

Syriusz wstał z kanapy i poszedł do Marleny, która siedziała na fotelu.

- Gdyby nie ty to dalej bym się do niej bał odezwać, dziękuję - powiedział Syriusz uśmiechając się.

- Chodź tu, Syriusz - wyciągnęła rękę i przytuliła go - Tak się cieszę twoim szczęściem.

- Dziękuję, Marls - powiedział.

- Na Merlina, James, potrzebujesz chusteczek? - zapytał Remus, a Marlena i Syriusz odsunęli się od siebie i spojrzeli na Jamesa ocierającego łzy. - Zrobiło się za bardzo ckliwie.

- Czasem trzeba, Remus - powiedział James pociągając nosem - Wiemy, że to lubisz.

- Nie lubię, to okropnie wzruszające - powiedział cicho, a James się uśmiechnął.

Syriuszowi do końca dnia nie schodził uśmiech z twarzy. Siedzieli w pokoju wspólnym do późna rozmawiając i śmiejąc się.

Kiedy Syriusz położył się w łóżku zasnął z uśmiechem na ustach, a tej nocy spał wyjątkowo spokojnie. Rano obudził się wyspany i w dalszym ciągu szczęśliwy. Myślał tylko o Konnie.