Kwiat Konwalii | Syriusz Black

Rozdział 60

Urodziny Remusa i Jamesa w tym roku były połączone. Impreza urodzinowa Jamesa odbyła się dokładnie dzień przed urodzinami okularnika. Leciała głośna muzyka i wszyscy tańczyli i bawili się. Syriusz był już trochę pijany, kiedy obracał Konnie na parkiecie. Remus, któremu również szumiał już w głowie alkohol szalenie tańczył z Astrid. James tańczył i głośno śpiewał, a Peter całował się z Mary McDonald.

- Jutro będą cierpieć - powiedziała Lily do Konnie kiedy w końcu mogły usiąść.

- Peter się dobrze bawi - powiedziała Astrid i wszystkie się zaśmiały.

- Nie znałam Petera z tej strony - powiedziała Konnie.

- Peter jest wstydliwy - powiedziała Lily - Musiał bardzo dużo wypić.

Konnie znowu się zaśmiała. Wzrokiem szukała Syriusza, który wirował przez parkiet śmiejąc się przy tym. Konnie uśmiechnęła się lekko widząc go. Syriusz podbiegł do niej.

- Zatańcz ze mną - powiedział po raz kolejny tego wieczoru. Konnie uśmiechnęła się szerzej.

Syriusz pociągnął ją za rękę znowu porywając ją do tańca. Tańczyli długo. Zanim Konnie się obejrzała tańczyła z Jamesem, a potem z Remusem.

Syriusz nie pamiętam końca imprezy. Konnie zaprowadziła go do dormitorium i położyła do łóżka, a on od razu zasnął. Konnie została u Lily na noc, a rano poszły zanieść im śniadanie. Weszły do cicho do pokoju myśląc, że jeszcze śpią. Spał jedynie James. Syriusz, Remus i Peter wyglądali na ledwo żywych.

- Dzień dobry - powiedziała Lily cicho, by nie obudzić Jamesa.

- Przyszłyście na czas - powiedział Syriusz - Będziemy śpiewać mu sto lat.

- Ale on jeszcze śpi - powiedziała Lily.

- Budzimy go tak od drugiego roku - powiedział Remus. 

- Tylko się postarajcie - powiedział Syriusz - My już mamy wprawę.

Syriusz objął Konnie ramieniem, przyciągając ją do siebie. Zaczęli śpiewać głośne sto lat. James otworzył oczy w na jego twarzy już pojawił się uśmiech.

- Wszystkiego najlepszego, James! - krzyknął Black, a James od razu wstał z łóżka i przytulił każdego z nich.

- Dziękuję wam - powiedział uśmiechając się - Ale mogliście zaśpiewać trochę ciszej. Głowa mi pęka.

- Trzeba było tyle nie pić - powiedziała Lily całując Jamesa w policzek.

- Nie jest tak źle - mruknął Potter - Pamięci urodziny Syriusza na piątym roku?

- To była masakra - mruknął Remus.

- Byliśmy tak pijani. Pierwszy raz wtedy piliśmy i na Merlina to było okropne - powiedział Syriusz.

Chłopcy zjedli śniadanie, które dziewczyny im przyniosły. Syriusz wziął szybki prysznic i usiadł na łóżku obok Konnie przytulając się do jej pleców. Sowa, którą podleciała do okna zastukała w szybę, a Remus, który był najbliżej otworzył okno. Wziął liścik od sowy.

- To do ciebie - powiedział Remus i podał list Syriuszowi.

Czarnowłosy zmarszczył brwi i rozwinął list.

Spotkajmy się za dwadzieścia minut. Znajdziesz mnie.

Regulus.

Syriusz poczuł niepokój. Wyjął z szuflady Mapę Huncwotów i stuknął w mapę.

- Uroczyście przysięgam, że knuje coś niedobrego - mruknął.

Syriusz szybko znalazł Regulusa. Wyszedł z dormitorium biorąc mapę ze sobą. Regulus czekał na niego w ciemnym korytarzu.

- Reg - powiedział cicho podchodząc do chłopaka. Wyglądał na roztrzęsionego.

- Oni to chcą zrobić mnie - wyszeptał - Boję się.

- Musisz się im sprzeciwić! - Syriusz przetarł twarz dłońmi - Chcesz tego?

- Nie... Nie chcę tego - powiedział, ale w jego głosie zabrzmiała niepewność.

- Reggie ty nie jesteś taki! - powiedział Syriusz czując złość.

- Skąd wiesz jaki jestem? Nie spędzamy ze sobą w ogóle czasu! Ty mnie nie znasz! - powiedział nieco głośniej Regulus.

- Reg.. Ty nie jesteś taki jak nasza przeklęta rodzina! - powiedział również głośniej Syriusz.

- Widziałem. Wiedziałem, że nie dasz rady mi pomóc! Po nic cie tutaj wzywałem! - powiedział i odwrócił się. Syriusz został sam w pustym korytarzu i cały czas czuł gniew.

Syriusz wrócił do wieży gryffindoru. Wszedł do dormitorium, a wszyscy spojrzeli na niego pytająco. Syriusz westchnął ciężko siadając na łóżku obok Konnie.

- Co się stało? - zapytał James.

- Nie chce o tym rozmawiać - powiedział Syriusz.

Nie rozmawiali o tym. Syriusz czuł się zawiedziony. Chciał pomóc Regulusowi, ale nie widział jak. Nie było go na Grimmauld Place, że żeby mu go ochronił. Nie widział jak inaczej będzie miał to zrobić.