Bridge

CHAPTER 34

Lae

Ibang-iba nga talaga ang buhay ng high school sa college. Mas maraming priorities, maraming responsibilities, idagdag pa ang walang katapusang requirements sa iba't-ibang subjects at maintenance ng mataas na grado para hindi ka ma-kick out sa program.

Sa isang taon ko sa kursong kinukuha ko, naipon lahat ng pagod ko. Wala na akong masyadong time para sa sarili. Kapag wala namang pasok sa school, hindi naman ako nakakapagpahinga ng matagal dahil kailangan ko pa ring magbasa para sa next class namin.

Na-culture shock ako. Nahirapan akong sumabay sa agos ng kultura ng kolehiyo sa unang taon ko sa eskwela.

Mabuti na lang, nandyan si Chris sa tuwing kailangan ko ng kasama. Tinutulungan niya ako sa ibang requirements ko kapag free time niya. Minsan na rin niya akong sinamahan buong araw dahil final exams namin iyon pero may trangkaso ako. I don't want to skip my exams that's why even I was chilling and my body is limping, I took the exam and was able to get high remarks.

All my hardships paid off because I was able to be part of the dean's lister. Sobrang tuwa ko ng malaman kong kasali ako sa top 10 ng listahan na iyon. I even cried because of mixed joy and disbelief. It's like I'm just studying just to survive. Pero pinalad pa rin na mapasali sa listahan.

Hiniling ko na kay Papa ang mangupahan dito sa siyudad, kahit isang kwarto lang dahil hindi ko na kinakaya ang pagod sa school. Nakakatulog ako sa byahe pa lang pauwi at tuwing papasok sa school, kailangan kong gumising ng mas maaga para hindi ma-late sa pang alas syete na klase.

During our breaks, sinamahan ako ni Chris na maghanap ng boarding house na uupahan ko. Gusto ko kasi, isang kwarto ang rerentahan ko dahil gusto ko ng may privacy. Isa pa, marami akong gamit, mula sa mga libro hanggang sa mga notes na kailangan kong i-review most of the time kaya mukhang hindi magkakasya sa akin ang isang maliit na espasyo.

Nakahanap naman kami, malapit din sa boarding house nila Chris. I was a bit happier because of our distance. Mas mapapalapit ako sa kanya at hindi na kami magtatalo kung kailan kami pwedeng magkita ulit dahil puro conflict na ang schedule namin. Yeah, we both know each other's schedules pero kahit wala kaming pasok in between hours, hindi pa rin nababakante talaga iyon dahil kailangan kong magreview.

Pwede na akong sumulyap sa kanya sandali tapos buo na ulit ang araw ko.

"How's school?" Tanong ko habang nasa kusina kami ng boarding house na tinutuluyan niya. Kasalukuyan kaming kumakain ng dinner. It's past 8 pm at katatapos lang ng klase ko, sa kanya na ako dumiretso.

"It's fine. A bit busy but...not as busy as you are." Mahinang usal niya at muling sumubo ng pagkain.

Nahinto ang paggalaw ko sa kutsara at tinidor. Inaamin ko na sa sobrang busy ko sa eskwela, medyo nawawalan na kami ng oras sa isa't-isa. Kung magkikita man kami, puro nakaw na oras lang iyon at kung minsan, pinagkakasya ko ang sarili sa pagsulyap sa kanya.

Kung hindi pa niya ako niyayang kumain ngayon, baka hindi pa kami nagkita ngayong linggong ito.

Marahan kong binitawan ang kubyertos ko para hawakan ang kanyang kanang braso. Isusubo na sana niya ang pagkaing nasa kutsara nang sandaling mahinto siya sa paggalaw dahil sa paghawak ko, pero kalaunan, itinuloy pa rin ang pagkain.

"I'm sorry. Sobrang busy lang talaga. You see, patapos na ang 2nd year at may mga dumagdag na responsibilities sa akin sa org." Mababang sabi ko.

Hindi siya nakakibo. Medyo nakaramdam ako ng pangamba dahil sa pananahimik niya. Sa mga ganitong pagkakataon na hindi siya nagsasalita, pakiramdam ko, ang daming naglalaro sa isip niya at kahit isa man lang sa mga ideyang 'yon, hindi ko mahulaan kung ano.