[WattpadRomanceTR Aksiyon ve Macera Peşinde Koşanlar Okuma Listesinde.]
İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz?
Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi?
Ama kesinlikle dağ başında, geceni...
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsinizKitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7.bölüm "Alay Konusu"
Bu hayatta başımıza her şey gelebilirdi. Tabii yine bu hayatta çok sık da utanç duyduğumuz anlar olabilirdi. Ama bu... İşte bu olmamalaıydı, en azından olsa bile bu kadar kalabalıkta olmamalıydı.
Komutanımın üstüne düşmüştüm ve bu da yetmemiş gibi herkesin içinde dudaklarımız birbirine değmişti. Benim gibi utangaç biri için bu fazla değil miydi? Yer yarılsa da içine girsem bu utanç duygusu benden asla gitmezdi. Üstüne bir de bizimkilerin şaşkınlıkları vardı. İşte o daha çok utandırıyordu beni.
"Lan biri beni cimciklesin sanırım hayal göremeye başladım." diyen Meriç'in sesini işitti ama sanki kal gelmiş gibi ne ben ne de Araf hareket edemiyorduk.
"Sanırım Fedai'yle aynı hayali ben de görüyorum." Bu sefer de Soner konuştu. "Oğlum Cemre komutanımla Araf komutanım şu anda dudak dudağa mı yoksa ben mi yanlış görüyorum?"
"N'oluyor burada?" Bu kalabalıktaki uğultulu sesleri yarıp geçen Yarbayın sesini duydum. Yarbayın sesini duyduktan sonra sanki rüyadan uyarmış gibi silkelendim. Az önce kal gelmiş gibi Araf'la çok yanlış bir pozisyonda duruyordum ama Erdem Yarbayın sesini duyunca kendime gelebilmiştim. Titreyen bedenimle Araf'ın üstünden kalmaya çalıştım, bir yanda da içimden Yarbayın bizi bu şekilde görmemisi için dua ediyordum. Gerçekten bu durumu ona izah edemezdim.
Elim ayağım birbirine dolandığı için güçlükle Araf'ın üstünden kalkıp dizlerimin üstünde, mindere oturdum. Araf da kısa sürede kendine gelip toparlanınca derin bir nefes aldım ve etrafıma baktım. Yarbayın henüz yanımıza gelmediğini görünce içimden bir oh çekmeden duramadım. Yanımıza yaklaşmıştı ama askerlerden bizi görmesi zordu, zaten ben de askerler kenara çekilince görmüştüm onu.
Yarbay yanımıza gelirken az önce herkesten çıkan şaşkınlıl nidaları kesildi. Herkes çaktırmadan bir bana bir de Araf'a bakarken yanaklarımın kızardığını hissettim. Sanırım bugün olan bütün yakınlaşmalar ve yanlışlıklar beni bulmuştu. Ya tamam böyle bir yanlışlıkta olabilir ama neden herkesin içinde? Araf'tan zaten utanacağım belli buna bir de neredeyse taburdaki diğer askerlerde eklenmişti. Bu olaydan dolayı en az bir hafta herkes bize tuhaf tuhaf bakardı. Sonuçta her gün böyle bir olay görmüyorlar.
Erdem yarbay askerlerin arasından geçip yanımıza gelince ona baktım, o ise Araf'a bakıyordu. "Ben de bu kalabalığı görünce yine seninkiler ortalığı karşırtırdı sanmıştım Üsteğmenim." dedi.
