[WattpadRomanceTR Aksiyon ve Macera Peşinde Koşanlar Okuma Listesinde.]
İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz?
Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi?
Ama kesinlikle dağ başında, geceni...
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
24.Bölüm "Nezarethane"
İyi ol...
ARAF ÖZTÜRK
"Anlaşıldı komutanım." dedim. "Sizden haber bekliyoruz." deyip telefonu kapattım.
"Komutanım?" Fatih'in bana seslenmesiyle salona doğru ilerledim. "Hat kullanıma açık." Gülümsedim, işte bir şeyler yolunda gitmeye başlıyordu.
Konuşmak için dudaklarımı aralamıştım ki duyduğum zil sesiyle konuşamadım. Gözüm duvardaki saate kaydı, Cemre gideli on beş dakika olmuştu. Erdem Yarbayla biraz uzun konuştuğum için onu bekletmiştim. Sanırım o da geri gelmişti.
Salondan çıkıp kapıya gittim ve açtım ama karşımda gördüğüm kişi Cemre değildi. Yutkunup karşımda silahlarını bana doğrultan bir grup polise baktım. "Kaldır ellerini!" dedi içlerinden bir. "Ellerini başının arkasında birleştir!" Bir kez daha yutkundum. Kesinlikle karşımda bir grup polis beklemediğim için şoka girmiştim. Yakalanma düşüncesi hiç aklıma gelmemişken şu anda yakalanmış olmak bir hayli dumura uğratmıştı beni.
"N'olu..." Fatih sesleri duymuş olacak ki yanıma geliyordu ama gördüğü polislerle hem yerinde durdu hem de cümlesi yarım kaldı.
"Yakalayın çabuk şunları!" Polislerden biri emir verince diğer polislerin hepsi içeriye doluştu. Biri beni tutup duvara yaklaştırdı ve belinden çıkardığı kelepçeyi ellerime geçirdi. Şaşkın bir şekilde diğerlerine baktım, her şey o kadar hızlı gelişmişti ki ne olduğunu hâlâ kavrayamamıştık. Hepimiz şaşkınca bileklerimize kelepçeyi geçiren polislere bakıyorduk.
"Bir kişi eksik amirim." dedi içeriden çıkan bir polis. "Cemre Gürsoy yok." Kapıdaki polis onu onaylayıp dışarıya çıktı, bizi tutan polislerde bizi çekiştirerek çıkarmaya başladı.
"Komutanım." dedi Eren şaşkınca. "Ne yapacağız." Şu anda yapacağımız hiçbir şey yoktu. Bizi nasıl bulmuşlardı, kim ihbar etmişti bilmiyorum. Tek bildiğim artık içeriden zor çıkacağımızdı. Sanırım artık kaçak hayatı bitti mapus hayatı başlıyordu.
Sesimi çıkarmadan polisin peşinden ilerlerken aklıma Cemre geldi. Tabii ya, o burada değildi. Şaşkınlıktan bunu bile yeni kavrıyordum. Umarım polisleri görmüştür de kaçmıştır diye düşünürken dışıraya çıktık, bakışlarım bir anlığına sol tarafa kaydı ve bizden oldukta uzak bir yerde şaşkınca buraya bakan Cemre'yi gördüm. Yüzüne dökülen saçlardan ve kafasındaki kapüşonludan kim olduğu net anlaşılmıyordu ama ben anlamıştım. Zaten etrafta öyle bir kalabalık vardı ki onu kimse fark etmiyordu bile.
