[WattpadRomanceTR Aksiyon ve Macera Peşinde Koşanlar Okuma Listesinde.]
İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz?
Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi?
Ama kesinlikle dağ başında, geceni...
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
32.Bölüm "Doğruluk Mu Cesaretlik Mi?"
Bunca zamandır çok iyi yalan söylediğimi sanıyordum. Herkese iyi olduğumu inandırdığımı sanıyordum ama yanılmışım. Bunu tam karşımda duran ve benden bir cevap bekleyen Araf sayesinde anlamıştım. Ya iyi bir yalancıydım ama Araf'a karşı değildim, ya da hiç de iyi bir yalancı değildim. Sanırım Araf beni benden daha iyi tanıyordu.
"Anlamadım?" dedim bilmemezliğe vurarak.
"Cemre." dedi bıkkın bir sesle. "Yalan söylemeyi kes güzelim. Başından beri iyi olmadığını, bize yalan söylediğini, yemek yemediğini, hatta doktorunu bile kandırdığını biliyorum." Üzerime doğru eğildi ve ellerini yüzümün iki yanına koydu. "Herkesi kandırırsın ama beni asla kandıramazsın. Ben seni senden daha iyi tanıyorum artık. Hatta sen kendini bile kandırmayı başarırsın ama beni asla." Bakışlarımı kaçırdım, gözlerimin dolmaya başladığını hissediyordum.
"Ben sadece iyi olmak istiyorum Araf." dedim, başımı kaldırıp ona baktım. "Ben burada sizlerden uzak kalarak iyi olamam. Mesleğime dönmek istiyorum ama o doktorun raporu olmadan dönmem imkansız ve ben de bu yüzden yalana başvurdum."
"Peki bana niye yalan söyledin?"
"Çünkü hep benimle uğraşıyorsun?" dememle yanlış anladı ve kaşları çatıldı. "Bundan şikâyetçi değilim ama sadece ben değil sen de bebeğini kaybettin. İkimize ait olan bebeğimizi kaybettik ama sen benimle ilgilenmekten acını bile içine attın. Benim iyi olduğumu anlarsan belki biraz kendine vakit ayırırsın diye düşündüm." Derin bir nefes alıp gözlerini kapattı. Bunların hepsi doğruydu, bu sefer yalan söylememiştim.
"Benim hayatım sensin Cemre. İlk düşünmem gereken kişi de sensin ve ben bundan asla gocunmam. Evet ben de bebeğimi kaybettim ama sen karnındaki bir canı kaybettin. Benim acımla seninki bana göre ölçülemez. Anne olmayı her kadın beceremez ama sen daha tam anlamıyla anne olmadan karnındaki canı kaybettin. Daha anne olamadan bir annenin çekeceği en büyük acıyı çektin. Ne hissettiğini inan bilemem ama acı çığlıklarınla, sessiz ağlayışlarınla, dalıp gitmelerinle az çok nasıl acı çektiğini anlamaya çalışıyorum. Şimdi ben seni bırakıp kendi acıma mı odaklanayım?" Dudaklarımı büzdüm cevap veremedim.
Başını eğip yüzüme baktı. "Bir daha bana yalan söyleme Cemre." Göz ucuyla ona bakıp başımı salladım.
"Kızdın mı bana?" Merakla sordum. Başını aşağı yukarı salladı.
