[WattpadRomanceTR Aksiyon ve Macera Peşinde Koşanlar Okuma Listesinde.]
İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz?
Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi?
Ama kesinlikle dağ başında, geceni...
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
40.Bölüm "Gerçek Mutluluk"
Bebeğimi kaybedince hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını düşünüyordum. Ta ki yanımda bana destek olmaya çalışan onca insanı gördükten sonra. Daha sonra toparladım, bundan daha mutlu olamam dedim. Ta ki tekrardan hamile olduğumu öğrenen kadar. Daha sonra bir değil iki bebeğe hamile olduğumu öğrendim. Bir şaşkınlığı atlatamamışken ikinci bir şaşkınlık yaşamıştım.
Sanırım gerçek mutluluk tam olarak buydu. Anne olacaktım. Kocam baba olacaktı. Bebeğimiz değil bebeklerimiz olacaktı. Bir insan bundan daha fazla ne kadar mutlu olabilirdi ki?
"Komutanım artık konuşacak mısınız? Sonuçların iyi oluğunu söylediniz ama ikinizinde ağzını bıçak açmıyor." Eren'in isyankâr sesiyle ona baktım. Hastaneden çıkmıştık ve arabaya binmek yerine hepimiz sokakta öylece yürüyorduk. Araf ve ben üzerimizdeki şaşkınlığı atmaya çalışıyorduk ve diğerleri ise olup biteni öğrenmeye çalışıyordu. Henüz hamile olduğumu kimse bilmiyordu.
Olduğum yerde durup Araf'a baktım. "Ben daha fazla dayanamayacağım, söyleyeceğim." dedim. Bizimkilere döndüm ve "Hamileyim ben!" diye bağırdım. Tıpkı bizim gibi onlarda şok oldu.
"Şaka?" dediler aynı anda.
Başımı iki yana salladım. Elimi karnıma götürdüm. Hepsinin bakışları karnıma kaydı. "Valla hamileyim."
"Oha!" diye bağırdı Meriç. Hepimiz mutluluktan bağırarak konuşuyorduk ve sokaktaki insanlar bize tuhaf tuhaf bakıyordu. "Yeni bir üye mi katılıyor bize?" Yüzümdeki gülümsemeyi silip yine başımı iki yana salladım.
"Yok, katılmıyor." dedim ciddi bir şekilde. Bu dediğime daha çok şaşırdılar.
"Neden?" Yine aynı anda konuşmuşlardı.
"Üye değil üyeler katılıyor çünkü." dememle bir şaşkınlık daha yaşadılar.
Meriç kafası karışmış bir şekilde bir bana bir de Araf'a baktı. "Ne yani Araf komutanımda mı hamile?" Elimi alnıma vurdum, ofladım. Anlaya anlaya bunu mu anlamıştı.
"Çocuğum sen salak mısın?" dedim ağlamaklı bir sesle. Bu çocuğun saflığı öldürecek bir gün beni.
"Ne ya? Bebek değil bebekler katılıyor dediniz." diye savunmaya geçti hemen. Daha sonra bir aydınlanma yaşamış gibi gözleri irice açıldı. "Yoksa!" diye bağırdı. Sanırım bu sefer anlamıştı. "Beşizlere mi hamilesiniz?" Göz devirmekden edemedim. Anladığını düşmem apatllıktı zaten. "Ama ben dedim değil mi size? Siz her şeye acele ediyorsunuz, kesin beşiz doğurursunuz demiştim. Bakın dediğime geldiniz işte. Beşiz geliyor be!" Daha fazla dayanmadan kafasına bir tane vurdum. Sevinci kursağında kalırken kafasını ovdu.
