[WattpadRomanceTR Aksiyon ve Macera Peşinde Koşanlar Okuma Listesinde.]
İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz?
Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi?
Ama kesinlikle dağ başında, geceni...
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
33.Bölüm "Kız İsteme"
ARAF ÖZTÜRK
Vücudum kaskatı kesilmiş bir şekilde öylece kaldım. Duyduğum şeyin gerçek olmamasını istedim. Boşanalım... Bunu demişti değil mi? Lütfen dememiş olsun. Lütfen.
Doğrulup ayağa kalktım ve Cemre'ye baktım. Yüz ifadesi sabitti, sanki kelimeyi söylememiş gibiydi. "Ne dedin sen?" Yanlış duymuşumdur diye sorma gereği duydum. Yanlış olması için dua ettim.
"Boşanalım Araf." dedi bir kez daha. Yanlış duymamıştım. Doğruydu. Daha şimdi beni bir ömür seveceğini söylen kadın, sevdiğim kadın, karım boşanalım diyordu.
"Cemre..." Duraksayıp ellerimi yüzüme bastırdım. Ne diyeceğimi, nasıl tepki vereceğimi bilmiyordum. "Sen ne dediğinin farkında mısın? Daha şimdi bir ömür beni seveceğini söyleyen sen değilmişsin gibi boşanalım mı diyorsun?" Kaşları çatıldı, anlamsızca bana baktı. Niye böyle bakıyordu?
"Bir dakika." dedi, ayağa kalıp karşıma geçti. "Boşanalım dediğimde bunu ne olarak algıladın?" Bu sefer benim kaşlarım çatıldı, boşanmanın başka bir algılama yöntemi mi vardı?
Ellerimi saçlarımın arasından geçirip konuştum. "Ne diyorsun Cemre? Gerçekten hiçbir şey anlamıyorum." O kelimeyi duyduğumdan beri algılama yeteneğimi kaybetmiş gibiydim. Ya bende sorun vardı ya da Cemre kendini doğru ifade edememişti. "Boşanalım dedin bana, bunu nasıl anlamalıydım?"
Cemre bir süre bana baktı, daha sonra gür bir kahkaha patlattı. Kaşlarım iyice çatılırken ne olduğunu anlamaya çalışıyordum. "Pardon." dedi gülmelerinin arasından. "Hata bende, kendimi doğru ifade edemedim." Gözlerim kısılmış, burada olup biteni anlamaya çalışırken Cemre hâlâ gülmeye devam ediyordu. "Boşanalım dediğimde böyle anlayacağını tahmin etmem gerekiyordu. Aklımdan geçeni anlaman imkansızdı çünkü."
Aklım iyice karışırken ellerimi Cemre'nin yüzüne koyup bana bakmasını sağladım. "Cemre gerçekten bir şey anlamıyorum. Bana düzgünce ne demek istediğini anlatır mısın?" Dursakayıp devam ettim. "Lütfen ilk önce gerçekten benden boşanıp boşanmak istemediğini söyle." Bunu söylerken bile boşanmak istememesi için içimden dua ediyordum.
Gülmesini kesti, yüzünde tatlı tebessümle bana baktı. İç çekmeden duramadım. Bu kadından, sevdiğim kadından boşanacak olma düşünce, sadece düşüncesi bile beni deliye çeviriyordu.
"Tabii ki de boşanmayacağım." demesiyle derin bir nefes aldım. Sanki sıcak bir havada başımdan aşağıya buz gibi su boşaltmışta rahatlamış gibiydim. "Boşanalım dedim çünkü boşanıp tekrardan evlenelim demek istedim ama kendimi tam ifade edemedim." Kaşlarım havalandı, boşanıp niye tekrardan evleniyorduk?
