[WattpadRomanceTR Aksiyon ve Macera Peşinde Koşanlar Okuma Listesinde.]
İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz?
Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi?
Ama kesinlikle dağ başında, geceni...
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
31.Bölüm "Geçmiş Acının Yalanları"
Üzerimde yarım kalmış bir hayalin hüznü var...
5 ay sonra
Bir insanı en çok hangi duygu değiştirir? mutluluk? Mutsuzluk? Öfke? Hüzün? Bence bir insanı en çok mutsuzluk değiştirir. Baştan sona seni bambaşka bir karakter yapar mutsuzluk.
Mesela ben. Beni değiştirdi. Çok iyi rol yapıyorum artık. Çok iyi yalan söylüyordum. Sahte gülümsememle herkesi kandırıyorum.
"Bugün nasılsınız Cemre Hanım?" Psikoloğun sorusuyla ona bakıp gülümsedim.
Hiç iyi değilim. "Çok iyiyim." Bir yalan daha. Geçmişte yaşadıklarım beni yalan söylemeye itiyordu. Geçmişimin yalanlarıydı bunlar.
"Peki bana bugünkü ruh halinizi tanımlayın desem." Derin bir nefes alıp düşündüm. Nasıl bir yalan söyleyip de ona iyi olduğumu inandırmalıydım?
Evet, yalanlara başlama zamanı. "Biraz yorgun, biraz özlem dolu ve oldukça mutlu bir ruh halim olduğuna inanıyorum." Doğru sayılırdı. Yorgundum ama biraz değil, özlem doluyum ama biraz değil ve mutlu değildim. Kısmen doğru gibiydi.
"Neden yorgunsunuz peki?" Gülmemek için kendimi sıktım. Söylediğim şeylere bir hayli şaşıracaktı çünkü.
"Dün gece çok güzel bir dizi keşfettim." dememle karşımdaki kadın şaşırdı, ilgiyle beni dinlemeye başladı. "Saat üçe kadar onu izledim ve uyudum ama alışkanlık olduğu için saat altıda kalktım. Birkaç saatlik uyku yetmediği için yorgunum." Yalan, dizi falan izlemedim. Yorgunluğum ise mental bir yorgunluktu.
"Anladım." deyip önündeki deftere bir şeyler yazdı. "Peki biraz özlem doluyum demiştiniz, kimi özlediniz?" Yüzümde belli belirsiz bir gülümseme oluştu. Çok özlemiştim.
"Kocamı." dedim yüzümdeki gülümsemeyle, aslında sadece kocamı değil kucağıma almadığım bebeğimi de özlemiştim. "Bir aydır görevde ve telefon görüşmeleri dışında pek görüşemiyoruz." Her gün arıyordu beni ama yine özlüyordum.
"Bugün gözüme çok mutlu gözüktünüz, zaten sizde mutlu olduğunuzu söylediniz. Bunun özel bir nedeni var mı?" Hızla başımı sallayıp saate baktım.
"Evet var." deyip telefonumu elimde sıkıca tuttum. "Araf arıyacak birazdan. Göreve çıkmadığı zamanlar hep belli saatlerde beni arar ve o saatlerden biri de geliyor şu anda." Doğru, Araf arayacaktı. Yine onunla konuşacaktım ve biraz daha iyi olacaktım. Bana tek iyi gelen Araf'tı.
