[WattpadRomanceTR Aksiyon ve Macera Peşinde Koşanlar Okuma Listesinde.]
İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz?
Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi?
Ama kesinlikle dağ başında, geceni...
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
29.Bölüm "Kaybetme korkusu"
CEMRE ÖZTÜRK
Korku; asker olduğumdan beri çok az şeyden korkmuştum. Korkularımda hep silah arkadaşlarıma zarar gelecek olmasıydı, ki hâlâ çevremdekilere zarar gelecek diye deli gibi korkuyordum.
Peki ya şimdi?
Çok korkuyordum. Tarif edemeyeceğim kadar çok korkuyordum hem de. Ama bu korkum kendime zarar gelecek diye değildi. Bu korkuyu ilk defa yaşıyordum. evelat korkusu, ona zarar gelecek korkusu, onu kaybetme korkusu. Ben hayatım boyunca hiç korkmadığım kadar çok korkuyordum. Ben bebeğime zarar gelecek diye korkuyordum. Onu daha kucağıma bile alamadan kaybedeceğim diye korkuyordum.
Ellerim bağlıydı, vücudumun bazı yerlerinde inanılmaz acı hissediyordum ama hiçbiri kalbimin acısı kadar güçlü değildi.
Mağaraya giren kişiyle yorgun bir şekilde başımı kaldırıp gözlerine baktım. Baştan aşağıya beni süzdü ve dudağının bir tarafı kıvrıldı. "Ama bu hâl ne Maviş? Daha eğlenmeye bile başlamadık ama sen şimdiden ölü gibisin." Yavaş bir hareketle gözlerimi kapattım. Kendimi aşırı yorgun hissediyordum. Bir haftadır hep böyleydim ama uyuyup uyandıktan sonra bu durum geçiyordu, maalesef bu durumda uyumam imkansızdı. Uykum vardı ama uyuyamıyordum. Uyursam bebeğime bir şey olacak diye korkuyordum.
İki gündür etrafıma baygın baygın bakmak dışında bir şey yapmadım. Kaçmaya bile kalkışmadım çünkü o gücü kendimde bulamıyordum. Alessi'nin dediği gibi; ölü gibi hissediyordum kendimi. Yaşayan bir ölü gibi. Nefes alıyor, arada konuşuyor ama hareket edecek gücü kendimde bulamıyordum.
"Ama çok sıkıcısın Maviş ya. Biraz konuş, böyle kendi kendime konuşmak hiç eğlenceli değil." Alessi benim aksime oldukça keyif alıyordu, eğleniyordu, gülüyordu. Ama ben gözlerimi bile kırpmakta zorluk çekiyordum.
Bu halimin bana zarar vermesiyle alakası yoktu. Zaten ufak tefek şeyler dışında vücudumda ciddi bir yara yoktu. Bebeğime bir şey olacak korkusuyla kendimi yiyip bitiriyordum ve bu beni yoruyordu. Üstelik son bir haftadır doğru düzgün bir şey yiyemediğim için kendimi hep yorgun hissediyordum ve burada olduğum süre boyunca birkaç yudum su dışında mideme hiçbir şey girmemişti. Suyu da susuzluktan ölmeyeyim diye veriyorlardı ve mideme bir şey girmediği için halsizliğim, yorgunluğum giderek artmıştı.
Ben beslenemediğim için bebeğim de beslenemiyordu...
"Süre doluyor Maviş." dedi benim konuşmamama takılmadan. "Bence çoktan seni gözden çıkardılar." Beni gözden çılarmadıklarını biliyordum, arıyorlardır her yerde ama asla Alessi'nin istediklerini de yapmayacaklardı. Yapmalarına da izin vermezdim, asla bir terör örgütüne boyun eğmedik ve eğmeyecektik.
