[WattpadRomanceTR Aksiyon ve Macera Peşinde Koşanlar Okuma Listesinde.]
İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz?
Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi?
Ama kesinlikle dağ başında, geceni...
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
13.Bölüm "Aşkın İlk Adımları"
Her kalp kendi mucizesini bekler, benim mucizem sensin...
Havaalanından çıkınca etrafa bakıp taksi aradım. Boş bir taksi bulunca hemen arka koltuğa kurulup oturdum. Şoför sormadan gideceğim adresi verdim. "4.hudut tabur komutanlığı." Taksici yola çıkarken bakışlarımız aynada kesişti.
"Asker misiniz?" Bu soruyla sırıttım, dejavu yaşıyor gibiydim sanki. Umarım sadece bu kısımlar dejavudur. Bu kadar kısa sürede aksiyonu kaldıramam.
Araf'la o yakınlaşmamızdan sonra iki gün geçmişti, bu iki gün boyunca hepimiz izinliyidik. Hem teröristlerin öğrencileri kaçırma işine engel olmuştuk hem de silah sevkiyatına engel olmuştuk, bu yüzden Yarbay iki gün izin vermişti. Bu fırsatıda memlekete dönmeye kullanmıştık. Herkes ailesinin yanına gitmişti, ben de dahil. Şimdi ise tabura geri dönüyorudum. Bu iki gün içinde Araf'la hiç konuşmadık, ne o aradı ne de ben. O gün de hiç konuşmadık. Daha doğrusu o düşünmem için üstüme gelmedi. Bu izin de tam bu olayın üstüne gelince düşünmem için iyi bir fırsat olmuştu bana ama ben hâlâ emin değildim.
Tamam ona karşılık verip öpmüştüm ama bir anlık olan bir şeydi. Yani sanırım... Bir yandan da bir anlık bile olsa insan sevmediği kişiyi öpmez diyordum ama hislerimden bir türlü emin olamıyordum. Aslında onu üzmekten korkuyurdum. Birinin benim yüzümden üzülmesini hiç istemiyordum. İstemeye istemeye de olsa onu bir şekilde üzerim diye korkuyordum ve bu da hislerimden emin olmamı engelliyordu.
"Evet askerim." deyip önüme döndüm. Umarım ikinci bir kaçırılma vakasıyla karşılaşmazdım, çünkü şimdilik bu kadar dejavu yeterdi bana.
"Benim oğlan da bu sene sınavlara girecek, Allah'ın izniyle sizin gibi asker olur inşallah." Gülümsedim, sanırım biraz ön yargıyla yaklaşmıştım.
"Umarım kazanır sınavı." dedim orta yaşlı adama.
Aramızda başka bir konuşma geçmezken bir sorun çıkmadan tabura geldim. Parayı ödedikten sonra içeriye girecektim ki telefonumun çaldığını duydum. Cebimden çıkarıp bakınca kayıtlı olmayan bir numaranın aradığını gördüm. Telefon kapanmadan açıp kulağıma götürdüm. Cevap vermeden karşı tarafın konuşmasını bekledim, neyse ki çok beklemeden karşı taraftan bir erkek sesi duydum. "Merhaba Cemre komutan." Kaşlarım çatıldı, ses çok tanıdık geliyordu ama çıkaramamıştım. "Benim, Yusuf." Kaşlarım bu seferde şaşkınlıkla havaya kalktı.
