[WattpadRomanceTR Aksiyon ve Macera Peşinde Koşanlar Okuma Listesinde.]
İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz?
Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi?
Ama kesinlikle dağ başında, geceni...
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
9.bölüm "Ateş Parçası"
Lakap...
Kafamın üstünden kurşunlar uçarken ben sadece Araf'ın neden bana o şekilde seslendiğine takılıp yerimden kımıldayamıyordum. Araf hiç düşünmeden yanıma gelip kolumdan tuttu, çok kolay bir şekilde beni yerden kaldırıp otobüsün arkasındaki kendi arabasına doğru çekiştirdi. Başımı iki yana sallayarak düşüncelerimi kafamdan silip tekrardan gerçek dünyaya döndüm. Araf'a zorluk çıkarmadan peşinden koşarak ona ayak uydurdum.
Arabanın arkasına geçince Soner, Eren ve Ozan da gelmişti. Siviller zaten buradaydı. Buraya atanan asker, polisler ve jandarmalar ise mevzi alıp teröristlere ateş ediyordu. Meriç ve Fatih ise büyük ihtimalle az ileride çevirme yapan jandarma ekiplerine yardım ediyordu.
Elimdeki tabancanın şarjörünü değiştirirken konuşmaya başlayan Araf'a kulak verdim. "Doktor, sen sivilleri arabaya bindir ve buradan uzaklaştır. Buraya yakın bir karakol vardı oraya götürebilirsin. Ben Erdem Yarbayı arayıp destek göndermesini söyleyeceğim ama sanırım karakol daha yakındı ve oradan bir ekibin gelmesi kısa sürer. Jandarma ekiplerinin desteğe ihtiyacı olabilir. Ayrıca bizim de yanımızda fazla mühimmat yok. Sen gereken açıklamayı yaparsın." dedi.
Üzerimde yoğun bir bakış hissedince şarjörü tabancaya takıp Araf'a baktım, sol dirseğime bakıyordu. Ben de bakışlarımı oraya çevirdim, üzerimdeki ceket yırtılmıştı ve aynı zamanda dirseğim kanıyordu. Sanırım düştüğüm sırada dirseğim asfalta sürtünmüştü.
"Emredersiniz komutanım." dedi Ozan ve bütün sivilleri dikkatli bir şekilde arabaya bindirdi. Biz de kendimize mevzi alacak başka bir yer bulunca Ozan sivillerle uzaklaştı.
Otobüsteki teröristlere ateş ederken kulaklıktan Araf'ın sesini duydum. "Bombacı, geride kalan jandarma ekipleriyle bağlantıya geç araçların geçişine izin verilmesin." dedi.
"Emredesiz komutanım." Eren'den aldığı yanıtla Araf'ın bir kez daha konuştuğunu duydum.
"Fedai, orada durum ne?" Hem teröristlere ateş ediyordum hem de kulaklıktan bizimkileri dinliyordum.
"Bizden sayıca fazlalar komutanım ama idare edebiliriz. Bir jandarma görevlisi omzundan yaralandı. Kurşun sıyırdığı için şu anda ciddi bir durumu yok." Meriç'in verdiği cevapla derin bir nefes aldım. En azından şehit yok.
"Ateş Parçası ve Yarasa beni koruyun." Araf'ın konuşmasıyla bir süre öylece baktım. Bana dediğini fark edince silkenlenip kendime geldim. Sanırım henüz lakabıma alışamamıştım.
