[WattpadRomanceTR Aksiyon ve Macera Peşinde Koşanlar Okuma Listesinde.]
İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz?
Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi?
Ama kesinlikle dağ başında, geceni...
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
45.Bölüm "Sancı"
Önümdeki boya kovasının önüne oturup sarı boyayı karıştırdım. Karşımdaki duvarı beyaz renge boyayan Araf'a baktım. "Biz bu işin altından kalabilecek miyiz? Bir usta mı ayarlasaydık." Elindeki boya fırçasıyla duvara bir darbe daha indirip uzun fırçayı boya kovasına koydu ve yanıma doğru geldi. Bir dizini kırarken dirseğini dizine yaslandı ve bana doğru eğildi.
"Ama bu olmadı Cemre Üsteğmenim. Siz onca belaya kafa tutaraken bir boya mı gözünüzü korkuttu?" Benimle eğlendiğini anlayınca omzuna vurdum.
"Sanki bu çok kolay bir iş. Koskoca odayı nasıl ikimiz boyayacağız?"
Elini yanağıma uzatıp yanağımdan makas aldı ve doğruldu. "Senin hamileliğini göz önünde bulundurunca biz şu küçücük odayı ikimiz boyayamayız diye düşündüm ve bizim ameleleri çağırdım." Kaşlarım istemsizce çatıldı. Bizim ameleler kimdi ki?
"Onlar kim?"
"Kim olacak? Bizim ikizlerin dayı amcaları." dedi, bir anlığına yüzünü buruşturdu. "Dayı amcada nasıl bir şeyse artık!" diye söylendi.
"Tim mi gelecek?"
Başını aşağı yukarı salladı. "Aynen öyle. Bildiğin üzere bebeklere bizden daha çok sevindiler. Gelsinler de bir iki işin ucundan tutsunlar. Öyle sana duygu sömürüsü yaparak istediklerini elde etmeye değirmen dönmez. Zaten bebeklerim doğduğunda ful onlar bakacak çocuklarıma."
İstemsizce beni bir gülme tuttu. "Acaba çocukların doğduğunda kucağından indirip onlara verebilecek misin? Çocuklara iki saniye baksınlar diye bile vermezsin sen." Bir süre düşününce haklı bulmuş olacak ki ağır ağır başını salladı.
"Haklı olabilirsin. Onlar da uzaktan bakar çocuğuma. Tıpkı uzaktan eğitim gibi." Son cümlesine kahkaha attım. Bebeğin de uzaktan bakılacağını ilk defa duyuyordum.
Bugün bebeklerimizin odasını hazırlamaya karar vermiştik. Birçok eşyalarını almıştık ama henüz odaya yerleştirmemiştik. İlk önce duvarı boyamak istemiştik. Araf duvarı beyaza boyarken ben de duvara minik minik yıldızlar çizerek sarıya boyayacaktım. Bu tamamen benim fikrimdi ve Araf da beni kırmayarak kabul etmişti fikrimi.
"Araf biz çocukların ismini düşünmedik." dedim. "Ne koyacağız ki? Benim aklımda hiç isim yok."
Tekrardan eline aldığı fırçayı bırakıp bana döndü. Yüzünde sıcak bir tebessüm vardı. "Eğer sen de olur dersek oğlumuzun ismi Mert olsun."
