[WattpadRomanceTR Aksiyon ve Macera Peşinde Koşanlar Okuma Listesinde.]
İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz?
Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi?
Ama kesinlikle dağ başında, geceni...
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
34.Bölüm "Kına Ve Düğün"
Bir o tarafa koşturmaktan bir bu tarafa koşturmaktan yorulmuştum ve birkaç dakikalığına kendimi koltuğa attım. Akşam kınam vardı, bu yüzden her şeyin mükemmel olması için uğraşıyordum ama illaki bir aksilik çıkıp duruyordu. Artık gına gelmişti. Birazdan yeter diye avazım çıktığı kadar bağırabilirdim.
Salona telaşlı bir şekilde annem girince bana bakıp duraksadı. "Ay kızım sen oturuyor musun ya. İki ayağım bir pabuça girdi, bir kalk da yardım et." Kaşlarım çatıldı, sabahtan beri koşturan ben değil miydim ya?
Annemin söylenmesi üzerine ayağa kalkıp "Yemin ediyorum iki dakika oturmak haram. Valla yeter diyerek arkama bile bakmadan kaçacağım." dedim. "Hem Araf nerede? Niye her şeye ben koşuyorum."
"Araf'lık bir iş yok ki kızım, hem kına sana yapılacak. Araf gelirse sonradan gelecek kınaya." Valla erkek olmak varmış ya. "Üstelik onlar bekarlığa veda yapacakmış bugün." Anında gözlerim kısıldı.
"Ne yapacakmış, ne yapacakmış?" dedim anlamayarak.
"Bekarlığa veda." Derin bir nefes aldım, sakin ol kızım, alt tarafı bekarlığa veda yapacakmış işte.
Niye sakin oluyorum ki? Yapamaz hiçbir şey!
"Bekarlığın neyini seviyormuş da veda ediyormuş beyefendi?" dedim dişlerimin arasından. O sırada içeriye Araf'ın annesi girdi. "Benim gibi bir karısı olacağı için bekarlığa veda değil karım olacak diye kırk gün kırk gece dua etmeli." Araf'ın annesine bakıp devam ettim. "Hiç kusura bakma anne biricik oğlun düğünden önce benim elimde kalacak!" Salonun içinde telefonumu ararken söylenmeye devam ettim.
"Bu bekarlığa veda niye bana söylenmiyor acaba?" Olduğum yerde durdum, elimi kolumu sinirle oynatarak devam ettim. "Tabii biliyor kızacağımı söylemez. Bir de bana söylemedi diye ayrı kızacağım zaten." Tekrardan salonda dolanmaya devam ettim. "Nerede benim telefonum ya? Onu arayıp rahatsız etmeyeyim diye sakladı mı telefonumu?"
"Kız düğün öncesi kafayı yedi." dedi annem. "Kızım az önce oturduğun yerde ya telefonun." Olduğum yerde durup oraya baktım. Haklıydı, oradaydı telefonum.
"Görmemişim." dedim sakin bir sesle. Daha sonra aklıma gelen şeyle sinirim yine gün yüzüne çıktı ve devam ettim. "Bekarlığa veda akıl mı bıraktı bende." Duraksadım. "Aman Araf kafa mı bıraktı diyecektim." diye düzelttim lafımı.
Telefonumu alıp Araf'ı aradım ama açmadı. Kaşlarım çatılırken annemlere baktım. "Kim düzenlemiş bu bekarlığa vedayı?"
"Meriç düzenlemiş, Araf öyle dedi." Araf'ın annesinin cevabıyla içimden Meriç'e sövmeye başladım. Bir gün elimde kalacak bu çocuk benim.
