[WattpadRomanceTR Aksiyon ve Macera Peşinde Koşanlar Okuma Listesinde.]
İleride evleneceğiniz kişiyle nasıl tanışmayı hayal ettiniz?
Bir kafede, lisede, iş yerinde veya klasik olarak çarpışarak olabilir değil mi?
Ama kesinlikle dağ başında, geceni...
Duyurulardan haberdar olmak için beni takip edebilirsiniz Kitap_gezegeni1
Keyifli okumalar✨
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
47.Bölüm "Benim Çocuklarım"
1 hafta sonra
Saçımın çekilmesiyle gözlerimi açıp etrafıma baktım. Kulağımın dibinde garip sesler duyunca oraya bakışlarım sesin geldiği yere değdi. Mira'nın uyanmış saçımı çekiştirdiğini görünce gülümseyip kucağıma aldım. "Ya sen niye sabahın köründe uyanıyorsun? Ben seni bir saat önce yatırmadım mı?" Ben ona soru sorarken o da garip birkaç ses çıkardı. "Acıktın mı yine?" dedim saçımı ağzına sokmaya çalışan kızıma. Saçımı tutup elinden kurtardım ve doğrularak sırtımı yatak başlığına yasladım. Mira'yı tekrardan emzirmeye başlarken gözüm yatağın sol tarafına kaydı. Babasının yerine Mert kurulmuştu ve yatıyordu ama Araf yoktu.
İki gün önce gelen acil operasyon bilgisiyle gecenin bir yarısı gitmişti ve o gündür de operasyondaydı. Hemen halleder gelirler diye düşünmüştüm ama öyle olmamıştı.
Doğumun ertesi sabahı ise hem Araf'ın ailesi hem de benim ailem gelmişti ve Araf göreve çıkmadan önce geri gitmişlerdi. Araf'ın göreve gideceğini bilselerdi kalırlardı ama kalmasalar da sorun yoktu benim için. Burada yalnız değildim sonuçta. Başta Erdem Yarbay vardı, sonra kızlar vardı. Bir şeye ihtiyacım olunca hepsi yanıma gelirdi.
Mira karnını doyurunca ona baktım. Gözlerinin açık olduğunu görünce kaşlarım çatıldı. Normalde karınlarını doyurur doyurmaz uyuyorlardı.
Yanağına bir öpücük kondurup "Neden uyumadın acaba sen?" dedim. Mert'in yanına yatırdım onu da. Burnuna hafifçe dokunup konuştum. "Şimdi sen burada kendi kendine oyna ben de kahvaltı hazırlayıp geliyorum." Gülerek bir şey dedi kendince. Mert'te aynı böyleydi. Sürekli bir yerlere bakıp gülüyorlardı. Onlar gülünce ben de istemsizce gülüyordum.
Yataktan kalkıp yatağın her yerine yastıkları dizdim. Mert ve Mira da bu yastıkların ortasında kaldı. Henüz hareket etmiyorlardı ama yine de önlem almadan duramıyordum. En fazla el ve kollarını hareket ettiriyorlar ama kendilerini henüz döndüremiyorlardı.
Yatağın her yerine yastıkları koyduktan sonra bebek telsizini de yatağın yanına bıraktım. Mira da ağlamasın diye eline oyuncaklarından birini verip kahvaltı hazırlamak için mutfağa geçtim. Elimden geldiğince hızlı bir kahvaltı hazırlayıp masayı hazırladım. Masa hazır olunca yatak odasına geçip Mert ve Mira'yı da aldım. Mert hâlâ uyanmamıştı ve Mira da kendi kendine oynuyordu.
Onlarla birlikte salona geçmiştim ki Mert ağlayarak uyandı. Mira'yı yemek masasının yanındaki ana kucağı beşiğine yatırıp ben de sandalyeye oturdum. Bir yandan Mert'i emzirirken bir yandan da kendi karnımı doyurmaya başladım. Mert'in elleri rahat durmazken sürekli yüzüme dokunup tırnaklarıyla çizmeye başladı. Zor bela onunla birlikte ben de karnımı doyurup onu da kardeşinin yanına yatırdım ve masayı topladım.
