bölüm 27

1K 112 41
                                    

"Minho ben çıkıyorum, vardiyanın bitmesine ne kadar var?"diye sorduğunda Lia, Minho paspas ile yeri silmeyi bırakıp dikleşti ve bileğindeki saate baktı.

"Tam olarak, şimdi bitti."dediğinde Minho, Lia kafasındaki şapkayı düzeltip tezgaha yaslandı.

"Hadi git çabuk hazırlan, birlikte gidelim."dediğinde Lia, Minho elindeki paspasa baktı.

"Ama daha burayı-"

"Aman bırak, vardiyası dolmayanlar ilgilensin! Yah! Minho'yu köle gibi kullanmayın demiştim size!"diya bağırdı Lia başını yukarı doğru kaldırarak.

"Biz zorlamıyoruz, kendisi yapıyor."dedi Karina depodan çıkıp Lia ve Minho'ya bakarak.

"Evet, ben kendim yapıyorum."

"Tamam, bu kadar enayi olmazsın bir daha. Hadi git üstünü giy sabaha kadar bekleyemem burada."dediğinde Lia, Minho paspası kenara bıraktı ve hızlıca arka tarafa gidip soyunma odasında üzerini değiştirdi. Eşyalarını aldıktan sonra hızlıca çıktı odadan ve mutfağa geçti. Başını depoya doğru uzattığında birkaç çalışanı oturup muhabbet ederken gördü.

"İyi geceler, kolay gelsin size."diye seslendiğinde, çalışanlarda ona karşı cevap verdiler. Sonunda dükkandan çıktığında gözleriyle Lia'yı aradı. Sonunda kenarda durmuş sigarasını içen Lia'yı görünce şaşkınca ona baktı.

"Sigara mı içiyorsun?"

"Hayır."dedi Lia ve sigarasından bir duman daha çekip izmariti yere atıp botunun ucuyla ezip söndürdü.

"Gördüm yalnız."

"Oo, gözlerin bozuk değilmiş."

"Gıcıksın."

"Herkes öyle der."dedi Lia ve eliyle karanlık sokağı işaret etti.

"Gidelim mi?"

Minho başını salladı ve ikisi de ilerlemeye başlamıştı.

"Seni pek sevmiyorlar."

"Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar."dediğinde Lia, Minho şaşkınca durup ona baktı.

"Ne oldu?"

"Sende yapıyorsun!"

"Neyi be?!"diye sordu Lia, kaşlarını çatarak.

"Bende hep böyle sözler söylüyorum, Hyunjin'de bana gıcık oluyor."dediğinde Minho, Lia kıkırdadı ve ilerlemeye devam etti.

"Sana benim hakkımda bir şeyler dediler mi hiç?"

"Aslında bir şey demiyorlar, arkandan göz devirmeleri falan yetiyor anlamam için."dediğinde Minho, Lia omuzlarını silkti.

"Görmeyi çok önce bıraktım. Sende onlar gibi olursun yakında."

"Olmam bence."dedi Minho'da omuzlarını silkerek. Lia ona samimi gelmişti. Lia normal değildi, var olan arkadaşları da normal sayılmazdı.

we are youngHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin