64.Bölüm

2.9K 212 40
                                    

Keyifli okumalar.

🪄

2 ay sonra.

Günler birbirinin ardınca gelirken, her şey yavaş yavaş normale dönüyordu. Aradan geçen iki ay sanki iki yıl geçmiş gibi hissediliyordu.

Son olaylardan sonra bir süre durgunluk yaşandı, bunun atlatılması çok da zor olmamıştı.

Derin nefes alıp, düşünceleri kafamdan def etmeye çalıştım. Okuldan eve gelmiş, şimdiyse Uzay'ların gelmesini bekliyordum. İçimdeki sıkıntı beni rahat bırakmazken, harelerim dışarıdaki görüntüye sataştı.

Akşam saatleri güneş batarken oluşan manzara gökyüzünü daha da güzelleştiriyordu. Ateş kırmızısı yuvarlak bir külçe derinlere iner, bulutlar yavaş şekilde ahenkle dans ederler. Hep gördüğümüz için sıradan gibi gözüken bu olay insanı büyüleyecek şekildeydi aslında.

Kapının çalmasıyla olduğum yerden kalkıp, koridora ilerledim. Kilidi çevirip açtığımda bana bakan iki çift maviş gözü görmemle tüm sıkıntılarım gitmişti sanki.

"Birtanemlerim gelmiş!" Deyip Güneş'i kucağıma aldım.

Uzay bu hâlime gülümseyip, kucağımdaki Güneş'i sıkmayacak şekilde sarıldı bize. Boy farkından dolayı kalbinin üzerine denk gelirken, gözlerimi kapatıp gülümsedim.

Onun kalp sesi benim için en huzurlu ninni gibiydi.

Ehe selam 👋🏻👋🏻 -> (Uzay'ın işareti pt.1)

"Güzellerim, sizinle bir şey konuşacağım."

Sarılmamızı Uzay'ın sesi bölerken içimdeki sıkıntı tekrardan yer edindi. Yutkunup, çenemi göğsüne çıkardım.

"Ne konuşacaksın?"

Kollarını belimden çözüp, üzerindeki ceketi ve ayakkabısını çıkarmaya koyuldu.

"Şunları bi' çıkarayım, konuşuruz."

Ben Güneş'le ilgilenirken, o da odada telefonla konuşuyordu bir yandan. Ne kadar merak etsem de, kendisi anlatmadan hiçbir şey sormuyordum.

Mutfağa geçtiğimizde yemekleri hızlıca servis etmeye koyulmuştu bile. Benden hamarattı, bu fazlasıyla belliydi.

"Anlatacak mısın?" Diye sabırsızca konuştum.

Deniz teyze bugün arkadaşlarıyla olacağı için bize eşlik edemeyecekti.

"Kudurma civcivim."

Gülmeye başlayınca, surat salladım.

"Merak ediyorum sonuçta." Diye ağzımda gevelerken, kendisi de artık oturmuştu.

"Direkt konuya gireceğim. Küçüklükten beri pilotluk hayalimin olduğunu biliyorsun."

Olumlu anlamda mırıltılar çıkarırken, Güneş'de benimle birlikte tepki vermeye başlamıştı. Bu hâline gülümseyip, tekrardan tüm odağımı Uzay'a verdim.

"Benim yaşımdan dolayı artık havacılık okuyamayacağımı düşünmüştüm, ama yanılmışım. Pilotluk işini Karan'da öğrenmiş, konuştuk bugün. Fransa'da Havacılık okulu var. Nasıl olduğunu bilmiyorum, ama biz bu konuyu konuştuktan sonra oradaki okulla iletişime geçmiş."

Koca Bebek | TextingHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin