Koca Bebek | Texting

Özel Bölüm

Keyifli okumalar.

🃏

"İyi, sen beni sevmemeye devam et."

Burun kıvırıp, kollarımı göğsümde bağladım. Regl olmuştum ve trip modum açılmıştı. Uzay ise bana hiç yardımcı olmuyordu.

Gözlerini milim kıpırdatmağı bilgisayarından sonunda kafasını kaldırabilmişti.

"Güzelim." Deyip derince nefes aldı.

"Sevmeseydim neredeyse 9 sene beraber olur muyduk? Allah için trip atacaksan mantıklı konu bul."

İstemsizce gözlerim doldu. Beni hiç nazlamıyordu!

Bayıl bi' de Feriha.

"Tribin mantıklı konusu mu olur? Boş yere atsam çekmeyeceksin yani, anladım ben tamam."

Bir şey demesine izin vermeden odadan çıktım. Salona geçip, kanepeye kıvrıldım.

Evde zaten yalnızdım, Uzay da bilgisayara gömülünce iyice kötü hissetmiştim.

Yalnız kalmamın sebebi ise Deniz teyze çocukları kendi yanına almak istemişti. Çocukları çok özlediğini söylese bile esas sebebi Zuhal'e kendisinin bakmak istemesiydi bence. Bir nevi vefa borcu gibiydi.

Yıllar geçti, yaş aldıkça büyümedik, yaşanmışlıklar sayesinde büyüdük.

Bu 9 sene içerisinde öyle şeyler yaşadık ki, geriye baktığımda nasıl üstesinden geldiğimize hayret ediyordum.

Yaşanmışlıklar bize sadece yaş aldırmamıştı, ruhumuzu da emmişti sanki. Eskiden yaşadıklarımız şimdi tekrardan başımıza gelse daha fazla hasar alacağımızdan fazlasıyla emindim.

Zihnim eskilere daldı bir anda.

Fransa'ya gelme amacımıza mesela.

Uzay'ın pilotaj okuması için buraya kadar gelsek de, her şey planladığımız gibi gitmemişti. Biz hayaller kurarken, kader kendi ağını çoktan örmüştü. Bize ise tiyatrodaki kuklalar misali o kaderi oynamak düşmüştü.

Seçmeleri geçmişti, hatta başarılı öğrenci bile olmuştu.

Hem okuyup, hem de çalışmasına rağmen.

Lakin Hilal ablanın hastalığı, onun neticesinde gelen ölümü sadece Uzay'ı değil, bizi de oldukça derinden sarsmıştı. Her şey bir anda olmuştu sanki. Anlamadan, bilmeden tekrardan kaosun içinde yer almıştık.

Bu süre en çok Uzay'ı yaralamıştı. Toparlandı diyemem, sadece daha iyi olmak için çabalamaya hâlâ daha devam ediyor.

O zamanlar çok gergindi, normal olarak. Esasında üniversitedeki hocalarıyla defalarca olan tartışması sonucunda eğitimini dondurma kararı almıştı.

Bu süreçte rektörle arası da tavırları, davranışları sayesinde fazlasıyla gergindi. En sonda bize bile söylemeden kaydını sildirmişti.

Fransa'ya gelme nedenimiz amacından şaşsa da, burada yaşamaya devam etmiştik.

"Civcivim."

Düşüncelerimden Uzay ın sesiyle sıyrıldım. Bana seslenmesiyle bal rengi gözlerimi çehresınde turladım.

Bakmaya doyamadığımdı o.

"Seninle ilgilenemedim, özür dilerim."

Bir şey demedim, sessizliğimi kullanıp konuşmaya devam etti.