Koca Bebek | Texting

İkinci Perde - 5.Bölüm

Keyifli okumalar.

🃏

Sesin merkezini bulmaya çalıştığında en son sevdiği kızın orada olduğu zihnine düştü. Hemen ayağa kalkarken, oraya doğru koşmaya başladı.

Düşündüğü şeyin olmaması için elinden gelen her şeyi yapardı.

-

Neva'nın Anlatımıyla.

Gözüme yansıyan ışıkla harelerimi açmadan yüzümü buruşturdum. Başıma saplanan sancıyla ellerim istemsizce ovmak için şakaklarımı buldu.

"Neva?"

Fısıltıdan ibaret ses geldiğinde zorlukla da olsa gözlerimi açtım.

"Sevgilim, buradayım."

Karşımdaki sevdiğim adamın silüetini gördüğümde harelerim şaşkınlıkla aralandı.

"Halüsinasyon mu görüyorum ben yine." Diye sızlandım.

Onun hayalini değil, gerçeğini istiyordum.

"Neva, gerçeğim ben." Deyip elini yanağıma koydu.

Gözlerim doldu istemsizce. Gerçek olabilir miydi? Bunca zaman biz onu ararken, o kendisi mi bizi bulmuştu?

"Hayalimdeki sen hiç bana dokunmazdı ki. Gerçek olduğuna inanmaya başlıyorum ya da delirdim." Deyip burnumu çektim.

Baş ağrımı unutmuş, ağlamaya odaklanmıştım sanki.

Karşımdaki silüet yaşlı gözlerle gülümsedi bana.

"Gerçeğim civcivim. İnan bana." Deyip alnıma bir öpücük kondurdu.

Harelerim kapandı birden, rüyada mıydım yoksa gerçekten ayılmış mıydım bilmiyordum.

Eğer rüyaysa uyanmamam ve bir ömür sürmesi için dua ettim içimden. Kendimi bir anda tekrardan uyumaya zorlarken bulduğumda, uyku tohumları zihnime saçılmıştı bile.

Bir gün sonra.

Sevdiğim adamın göğsüne yaslı şekilde kalp atışlarını dinliyordum. Hastaneden çıkalı bir gün olmuştu neredeyse.

Uzay rüya değil, gerçekti.

Olayları önce kavrayamasam da akşamında Uzay hepimizi evde toplamış, olanları teker teker anlatmıştı.

Oradan nasıl şans eseri kurtulduğunu, babasıyla nasıl yüzleştiğini, onu neden bulamamızı.. her şeyi.

Bize zarar gelmesin diye çektiği zorlukları anlattığı zaman her zihnime düştüğümde kendimi kötü hissediyordum. Bu da ağlama hissimi artıyordu.

Şimdi de o anlardan biriydi. Dün kendime geldiğim andan itibaren ona neredeyse yapışık şekilde yaşıyordum.

Minel ve Güneş de aynı şekilde benden farklı değildi.

Evimiz, huzurumuz yanımızdaydı. Başka ne isterdik ki?

Zuhal teyze Uzay'ın geldiğini öğrendiği bugün için uçak bileti almıştı. En az bizim kadar o da endişelenmiş, aynı şekilde özlemişti.