Koca Bebek | Texting

67.Bölüm

Keyifli okumalar.

🪄

"Güneş'i kendi nüfusuma aldığım için başka birini nüfusuna alamam. Bu da doğacak bebek için sorun teşkil ediyor."

Konuyu nereye bağlayacağını bilmediğim için sessiz kaldım.

"Çözüm için tek yol, reşit olan biriyle evlenmem gerek."

-

Ne dediğini tam kavrayabilmek için zihnimde tarttım. Kaşlarım çatılırken, bir yandan da cidden bunu söyledi mi diye sorguluyordum.

Reşit olan biriyle evlenmem gerek.

Aklımda sadece bu sözcükler hükmünü korurken, konuşmak için dudaklarımı araladım.

"Ciddi olamazsın?"

Sorgularcasına söylediğim bir cümleye olumsuz yanıt geleceğini bildiğim hâlde bile dedim.

Tek bir, evlenmeyeceğim, demesine ihtiyacım vardı.

"Ciddiyim, tek çözüm yolu bu."

Gözleri ifademi tartmak istermiş gibi çehremden ayrılmıyordu. Hareleri benden ayrılmazken kendimi toparlayıp bir şey diyemiyordum.

"Evleneceksin, bu mudur?" Diye bu sefer şiddetle sordum.

İsyana benzer bir soruydu bu. İnanmak istemiyordum, hayatımız yeni düzene girmişken tekrardan tepetaklak olmasını istemiyordum.

"Civcivim, isteyerek olan bir şey değil. Sadece zorunluluk." Deyip yaklaştı.

Ellerimi tutmak isterken, bir anda ben uzaklaştım. Bunu beklemiyor olacak ki, birkaç saniye afalladı. Mizacını bozmadan tekrardan toparladı kendini.

"Sen gelin adayını da seçmişsindir muhtemelen. Plansız bir şey yapmazsın ya." Diye tekrardan konuştum.

Kan beynime sıçramıştı sanki. Sevdiğim adam, sevgilim şu an biriyle evleneceğini bana söylüyordu.

"Kimse kim, sakin ol önce." Deyince sinirim daha da arttı.

Bu durumda sakin olmamı isteyemezdi.

Ellerimi saçlarımın arasına alıp, salonda diğer tarafa geçtim.

"Ne yapmamı istersiniz Uzay bey? Çeyiz mi yapayım sizin için?"

Derin nefes alıp, yanıma adımladı. O da belki zor durumdaydı, ama benim hâlimden kötü olamazdı.

Ben böyle bir şey yapacağımı söyleseydim eğer evi inletir, beni dinlemeden yalnız kalacağı bir yerlere giderdi.

"Neva, dinler misin beni?"

Kafamı hızla olumsuz anlamda salladım. Bu evlilikle ilgili bir şey daha duymak istemiyordum.

Ehe selam 👋🏻 (Canım askim balım peteğim çiçeğim böceğim mavişim Uzay'ın işareti pt. Bilmem kaç)

"Ben odaya gidiyorum. Bu konuyu bir daha açmak istemiyorum bu arada, haberin olsun." Deyip yanından geçecekken kolumu tuttu.

"Sevgilim, ben istiyor muyum sence? Beni de anla, lütfen."

Elini kolumdan çekip yanaklarıma çıkardı.

"Reşit olsan hiç düşünmeden seninle evlenirdim, valla bak. Ama değilsin ve olman için de daha bir yıl var. Ona kadar bebek doğacak, o yüzden evlenmem gerekiyor."

Ona baktığımda tüm yelkenlerim suya iniyordu, içim yumuşuyordu. Mavi gözleri, bakışları en büyük zaafımdı.

Ama bu kadar erken onaylamak istemiyordum, kalbim acıyordu bir kere. Bu kadar erken kabuk bağlayamazdı.