Koca Bebek | Texting

Son

Uzun zamandan sonra geldim. Gelme sebebim de aslında gördüğünüz gibi bir bitiş yüzünden. Her neyse, son kez keyifli okumalar.

🃏

7 yıl sonra.

"Minel koşma diyorum."

Minel okuldan çıktığı zaman beni gördüğü gibi yanıma koşmaya başlardı. Bu rutin ben ne kadar uyarsam bile değişmezdi.

Biraz eğilip, boylarımızın eşitlenmesini sağladım. Onu okuldan aldığım günler daha çok mutlu oluyordu, servisle gelmeyi hiç sevmezdi.

Yanıma vardığı gibi sıkıca kollarını boynuma doladı.

"Kliniğe mi geçeceğiz abla?"

Ve diğer en sevdiği aktivitesi; beraber çalıştığım yere gitmekti.

"İstersen gideriz fıstığım." Deyip yükseldim. Elinden tutup, arabaya doğru ilerledik.

Artık 23 yaşında, mesleğini eline almış birisiydim. Hayalim olduğu gibi psikoloji kazanmış, kendi kliniğimi açmıştım.

Minel arka koltuğa yerleşince, arabayı kullanmaya başladım.

"Dayımın yanına uğrasak mı önce?"

Uzay.. gözlerim doldu istemsizce. Aynadan Minel'e baktığımda onun da burukça gülümsediğini gördüm.

"İstiyor musun ki?" Diye sordum tereddüt ederek. Başını olumlu anlamda salladığında gözlerimle onayladım onu.

Rotamı değiştirip, mezarlığa doğru gitmeye başladık. İçimdeki kötü his kendini apaçık belli ediyordu. İyi ki Güneş yanımızda yoktu. Yaşça büyük olduğu için bazı şeyleri daha iyi anlıyordu. Bugün tanıdığım arkadaşıyla beraber çıkacaktı okuldan, o yüzden endişe etmeme de gerek yoktu.

Birkaç dakika sonra mezarlığa vardığımızda yutkundum. Minel'e baktığımda boş gözlerle etrafımızı izlediğini görüyordum.

"Hadi bitanem."

Elele tutuşup içeriye doğru adım atmaya başladığımızda tüylerim diken diken olmuştu bile. Ne kadar gelsem bile mezarlıkları hiç sevmezdim.

Mezarlık.. çok bencil yer gibi geliyor bana. Sevdiklerimizi kendine saklar, bize göstermezdi. Sadece toprağını bize bahşeder, geriye kalan ise sadece anılarımız olurdu.

Biraz daha ilerlediğimizde Uzay'ı her zamanki yerde bulduk; Kız kardeşi ve teyzesinin mezarının yanı başında.

Bugün buraya geleceğinden ikimizde emindik. Çünkü teyzesinin ölüm yıldönümüydü.

Dilay Lorenz.
Hilal Akalmaz.

İç çektim. Minel'e baktığında dolu gözlerle Uzay'a baktığını görüyordum. Uzay onun için kahramandan farksızdı. Küçüklükten beri kafasındaki rol model tamamen Uzay ve bana aitti. Kimi yanı bana, kimi yanı ise fazlasıyla Uzay'a benziyordu.

Görenler Minel'i bizim kızımız sanıyordu. İçten içe Minel'in de hoşuna gidiyordu. Hayatında anne ve baba figürü olmasını herkes isterdi.