KARDELEN

27.Bölüm

Hoş geldiniz!

Yıldıza basmayı unutmasak çok makbule geçer aslanlarım :’)

Sezen Aksu – Yol Arkadaşım

Keyifli okumalar!

🔗🔗

Bisiklet çok güzel bir şeymiş, ablam öyle söylemişti. Ben de her güzel şey benim olsun dediğim için yalvara yalvara, bazen de ağlaya ağlaya kendime bisiklet aldırmıştım. Anıl'cığımda ve dümbelek ağabeyimde siyah, ablamda beyaz, bende de pembe bir bisiklet vardı.

pespembe hem de.  Kenarlarında püsküller bile vardı. Böyle ben sürünce tıngır tıngır ses çıkartan süsleri de vardı. Ben de bisikletime uygun olarak pembe şapkamı ve yeşil güneş gözlüğümü takmıştım. 

"Kız sen ne güzel olmuşsun öyle?" Dedi bir tanecik Şenay teyzem. 

"Ayh evet," dedim saçlarımı şapkamın altından savurup. "Çok beğendim bugün kendimi!"

"Bal kızım," dedi yanaklarımı öpüp. "Kız Neriman daha önce yapaydı seni oğluma alırdım!" 

"Ha," dedim ne dediğini anlamayarak. "O ne ki?" Eliyle öteye iteledi beni.

"Boş ver, boş ver, hadi sür bakalım bisikletini sen!" Dediğinde tekerleklerime asılıp bahçede gezmeye başladım. Şenay teyzem annemin yanına oturmuş annemle beni izliyordu. 

"Kız Hale Nur şarkı söylesene!" Diye bağırdı çayını içerken. Kafamı salladım. 

"Ay inanmıyorum! Ay inanmıyorum! Ay inanmıyorum! Aşka çıldırdım, dönendim durdum, yandım kavruldum. Deli sevdaymış, yolu bilmezmiş, zora gelmezmiş, ay inanmıyorum..." 

Ben şarkı söylerken annemler beni alkışlıyordu. Nereden geldiğini bilmedim Anıl'cığım da onlara eşlik ediyordu. Hemencecik onun yanına gitmek istedim. Pespembe bisikletimi daha hızlı sürdüm. 

"Ay canım Anıl'cığım ne zaman geldin, görmedim seni!" Dedim ona doğru giderken. Kocaman gülümsedi. 

"Az önce geldim, ne güzel şarkı söylüyorsun sen öyle!" Dedi sesi de kendisi gibi gülerek. Tam yanına gelmiştim ki bisikletimden dan diye düştüm. 

"Ayh!" Dedim ellerimle yere tutunurken. Ağladım ağlayacaktım. "Çabuk tut beni Anıl'cığım düşüyorum!" Kollarımın altından yakaladı hemencecik beni.

"Gel buraya, gel!" Dedi beni kucağına alırken. Gülüyor muydu o dümbelek? 

"Ne gülüyorsun ki sen!" Dedim kafasına vurup. "Düşüyordum diyorum sana, dü şü yor dum!" Usulca saçlarımı öptü.

"Nazar bunlar hep, nazar!" Dedi annemlerin yanına giderken. "Çok sevimlisin, herkes seviyor seni; sonra da hep düşüyorsun, canın yanıyor." Dudaklarımı büzdüm. 

Oysa ki sevmek güzeldi ki insanlar beni sevince neden canım acısındı?

"Kimse sevmesin o zaman beni!" Dedim küskün küskün. Kime küsmüştüm, bilmiyorum. 

"Sen kendini sevdiriyorsun ki ufaklık," dedi. Sesi kulaklarıma şenlik gibi geldi. "Kimsenin seni sevmemesi mümkün değil." Artık annemlerin yanına gelmiştik. Kucağından yere inmeden önce kulağına fısıldadım.

"Herkes seviyor beni ama ben herkesi sevmiyorum, ben en çok seni seviyorum unutma tamam mı Anıl'cığım?"

🔗🔗