KARDELEN

44. Bölüm

Hoş geldiniz!

Çok hoş geldiniz!

Ben de çok hoş geldim. Heyecanla geldim, aşkla geldim, uçarak kaçarak geldimmmmmm💖

Son zamanda yazdığım en uzun bölüm oldu diyebilirim. Eh, madem beş aydan fazladır yokuz buralarda uzun bir olsun dedim.

Durmadan Kardelen yazmayı o kadar çok özledim ki ağlayabilirimmmm 🥺

Nerede kalmıştık? Anıl en son sabahın köründe kız istemeye gelmişti değil mi? Hatta çiçekçi adamı da unutup yanında getirmişti. 🫡

Uzuunn bir aradan sonra kaldığımız yerden devam edelim mi? 🥹

Keyifli okumalar!

💖

🔗🔗

Tez canlı bir sevgilim vardı.

Yanımdayken bambaşka bir sevgilim vardı.

Ona kalsa şimdiye kadar evlenmiş olmamız gerektiğini düşünen sevgilim vardı.

Güneşin bile doğmaya anca niyet ettiği saatlerde elinde çiçek ve çikolata ile evimizi basmış bir sevgilim vardı.

İşine gelince huysuz bir adam işine gelince ise çılgın olan bir sevgilim vardı.

Ve kabul etmem gereken bir gerçekse düşünmeden hareket etmeye oldukça müsait bir sevgilim vardı.

Bir sabah ansızın gelip üzerimizde pijamalar varken beni istemesini duyan mahalle halkı, beş haftadır durmadan 5N1K oyunu oynuyordu.

Ne zaman sevgili oldunuz?

Nerede oldunuz kız?

Nasıl yani, şimdi siz evlenecek kadar mı sevgilisiniz?

Neden sevgili oldunuz ki o çocuğun görüştüğü biri yok muydu?

Ayol bunların neresi sevgili, kedi köpek gibiydiler düne kadar?

Bana bak kız, kim aracı oldu size? Biri mi görüştürdü sizi?

Ve benzeri sorulara cevap verirken sabrım ile çok çetin bir savaşa girmiş ne olursa olsun hanım hanımcık çizgimi bozmadan cevap vermiştim.
Eh, kimi zaman kendimi tutamayıp yükseldiğim de olmuştu.

Komşu komşunun külüne olsa da bazen komşular çok yoruyordu be! Aynı evde yaşadığım insanlar bu kadar sorgulamazken hem çekinmeden, önünü arkasını düşünmeden zibilyon tane soruyu sorup hem de rahatça hakkımızda yersiz söylemlerde bulunabiliyorlardı.

Beş haftadır bu sorularla tek başıma uğraşıyordum çünkü Anıl hala dönmemişti. Gün içinde en az bir kere konuşma şansımız olsa da çoğu şeyden bahsetmemiştim bir de aklına onlar takılmasın diye.

Öte yandan babamı ilk üç gün, Anıl'ın beni sabahın kör vakti herkesi uyandırıp kapı önünde istemeye gelmesine inandıramamıştık. Ben rüya gördüm, diyip duruyordu.
Ne zaman ki Anıl'ın o sabah getirdiği çikolataların babam tarafından aşırıldığını öğrendik, o zaman beni istemeye geldiklerini kabul etmişti.

Onsuz geçen beşinci haftaydık ve bu beş haftada en zorlandığım an Galatasaray – Beşiktaş maçında Beşiktaş'ın mağlup olması sonucunda Anıl'ı teselli etmek olmuştu.

Ne dersem diyim üzüntüsünü, sinirini alamamıştım. Tam sakinleşti, dediğim anda birden köpürüyor ve sızlanmaya, söylenmeye devam ediyordu.