Messiah River

10:

چشم‌های بچه تقریبا روشن بود. قهوه‌ای ملایم با رگه‌های تیره‌تری که بینش راه پیدا کرده‌بود، و تصویر پرواز یک دسته پرنده رو منعکس می‌کرد. پرنده‌های ریز توی چشم‌هاش حرکت می‌کردند و با هر بار پلک زدن، انگار متوقف می‌شدند. سایه‌ی ظریفی از مژه‌های کم‌پشت روی گونه‌اش افتاده‌بود و لابه‌لای نقش کک و مک‌ها گم می‌شد.

- لیموناد؟!

صدای بلند سهون رو از پنجره‌ی باز آشپزخانه شنید اما سر برنگردوند. حرف هم نزد. در عوض به نشانه‌ی تایید پلک‌هاش رو روی هم گذاشت.

- اون لیموناد می‌خواد.

- برای تو چی بیارم؟

- یکم چای.

رنگ اسپری‌ایِ آبی اقیانوس روی رشته‌های موهاش پخش می‌شد و روزنامه‌ی زیر سر بچه رو هم رنگی می‌کرد، به همراه بخش کوچکی از چمن های تمیز و کوتاه شده. دانه‌های ریز رنگی توی هوا پخش می‌شد و بوی ملایمش به عطر چمن‌های خیس غالب شده‌بود. صدای در ورودی رو شنید و بعد لخ لخ کردنِ سهون با دمپایی‌های راحتی‌ش. روی چمن‌ها چهارزانو زد و لیوان ها رو به دقت کنارش گذاشت. چشم‌هاش کمی ذوق‌زده بود.

- شاید منم باید این رنگ رو امتحان کنم؟

- به نظر من باید امتحان کنی.

- اگه رینی اجازه بده. رینی این اجازه رو بهم میدی؟

ارین چشم‌هاش رو باز کرده‌بود. ترجیح داده‌بود سکوت کنه و با این‌حال با لبخند ذوق‌زده‌ای به سهون نگاه می‌کرد. چیز زیادی باقی نمونده‌بود. اسپری رنگ موی موقت رو عقب آورد و با احتیاط شانه‌های بچه رو بلند کرد تا به نشستنش کمک کنه و سهون فورا حوله‌ای دور بدنش پیچید.

- باید صبر کنی خشک بشه.

ارین بالاخره حرف زد: وقتی سرم رو شستم رنگش میره نه؟

- درسته عزیزم.

- می‌تونم بعدا بازم امتحانش کنم؟

- باید ببینیم چی میشه.

بچه به حوله چنگ زد. موهای مرطوب و رنگ شده‌ی کوتاهش عقب بود و گونه‌های کک و مکی‌ش بابت لبخند به بالا جمع شده بودند. محتاطانه خم شد و لیوان پر از لیموناد با طرح جوجه‌اردک‌ها رو برداشت. سهون لیوان دسته‌دار رو به دستش گرفت.

- چایی‌ت سرد میشه کای.

لیوان رو نگرفت. در عوض دستمالی از جیبش بیرون آورد و دست برد تا نوک گوشِ ارین که کمی رنگی شده بود رو پاک کنه. بچه لیوان خالی رو روی زمین گذاشت و بدون حرف دیگه‌ای شلنگ‌تخته‌اندازان توی ساختمان برگشت. خورشید از گوشه‌ی آسمان حرکت می‌کرد. هنوز تا ظهر دو ساعتی باقی مونده‌بود. کای روی چمن‌ها خزید تا کاملا کنار سهون بشینه.