Sevdiğin biri var ve unutamadığın bi kokusu.Bir insanın en kokusu unutulurmuş. Bir arkadaşım söylemişti.O zaman karşı çıkmıştım tabiki bu fikre.En son anıların unutulduğunu düşünüyordum,"anılar bir tek insanın içinde kalır." diyordum. Sonra eve gittim.Arkadaşımın bu söylediği aklıma geldi düşündüm düşündüm,düşündüm.Sonra farkettim ki sevdiğin kişiyle anını düşünürken- onunla en yakın olduğun anı düşünürken- aklıma sürekli başka şeyler geliyor,odaklanamıyor hissedemiyordum.Olduğu yerde kalıyorsun düşüncende. Anlamıştım ki bu yanlış bir tezdi.Benim için doğru olanı bulmak istiyorum,bir insanın en son sesimi,anılarımı yoksa kokusunu unutulurdu bunu bilmek istiyordum yine düşündüm düşündüm.Sonra bir gün bir şey oldu,sevdiğimin kokusunu başkasında soludum.Beni enterese edici bir şekilde heyecanlandırmıştı.Onu gördüğüm gibi atıyordu kalbim,onun kokusunu aldığımda onu gördüğümde ki gibiydi kalbim,onu hissettiğim ki gibi.İçimden onun kokusunu özledim o geldi zannettim ama o yoktu ortada işte.O zaman ben anladım ki bir insanın en son kokusu unutulur hatta bir insanın başka bir insanda unutulmayan tek şeyi kokusudur. Tuhaf bir duygu.Onu özledim kokusunu aldıkça onu arıyor gözlerim.Ulaşılmayacak olduğunu bilmek zordu benim için.Hergün beni seviyor yalanı ile uyanmak...Kokusunu biliyorum ya o bana yeter işte...
Galiba enikonu divaneydim ben.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi' Sözle
RomanceEn büyük afettir Nar-ı Aşk. İnsanı tepeden aşağı yakar da yakar. Kalbi bırakır sona. İşte en büyük yangın o zaman başlar.
