Yine günlerden,ellerim semâda sen dilediğim yine bir gün kalbim yerlerde,zamanının olmadığı anda,o anın sahibiyim.Hani o için için ağladığım vuslatın kölesiyim,efendilik nedir bilmedim ki ben.Yasakların bi çare tutkunu,ömrünün "hep sonradan" dediğin kısmıyım.Kaderimi yazarken mürekkebi tükenmişte ben hep bir günü yaşar gibiyim.Kanayan kısmında tükenen ömrümü kesip attılar kabuk bağlamadan,sonranın yetimi gibi.Üç noktası eksikti ömrümün.
Yine günlerden,inadına seni istediğim.Yine birgün hislerim yerlerde,canının sıkkın olduğu o günde,mutluluğun formülüyüm.Yana yana tutuşan o kelebeğin kanadıyım,sevilmek nedir bilemedin ki sen.Ulaşılmazın düşkünü,yakan ateşinin külleriyim.Seni çevreleyen o aşılamaz engellerinin harcanan fedaisi.Yine tutulmayan o sözler gibi umudun gözyaşını döktüm.Yaralarım söndüde içimin harını söndüremedim.Yine kendime yazık dediğim ama galiba günlerden sana değilde sona geldiğim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi' Sözle
RomantizmEn büyük afettir Nar-ı Aşk. İnsanı tepeden aşağı yakar da yakar. Kalbi bırakır sona. İşte en büyük yangın o zaman başlar.
