İnsan bazen bazı şeylere karşı körleşebiliyor.O "bazı şeyler" insanın ömründen çalıyor,kanını çekiyor,yara açıyor ama fark edemiyor.Bir insana sevgin büyüdükçe bir o kadarda o kişiye körleşiyorsun.Gözlerin değil gören yüreğin artık.Akıl neden bu durumlarda hiç karışmazki kalbe.Köşesine çekilip izliyor ve "ben söylemiştim" diyeceği anı bekliyor sanki.Biz insanoğlu da her seferinde bunu dedirtmek için çabalıyoruz zaten.Sevgi bu kadar güçlü bir his demekki ben her seferinde kör oluyorum,görmüyorum.Sonrasında ne mi oluyor,o karanlığa bir çizik atıyor aklım.Geç kalınan bir çizik.Işığı gözümü kamaştırıyor.Aydınlanıyorum adeta.Sonrası bildiğiniz gibi sevgim nefrete dönüyor.Onca ânı bir ışığa kurban gidiyor.O ışığın idam ettiği çok insan var yüreğimde.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi' Sözle
RomanceEn büyük afettir Nar-ı Aşk. İnsanı tepeden aşağı yakar da yakar. Kalbi bırakır sona. İşte en büyük yangın o zaman başlar.
