Nefesin bile kırıldığı o soğuk,eşelesen içi bi' yığın boşa geçen zaman ve damakta kalan o son tadla bekliyor karşımda çocukluğum.Uzaktan belki belli değil ama insanın kendi ya bu! tanıyor gözünden o hüznü.Etrafın tozu,pisi kirletmiş üstünü, bi' ömür silinmez.Zaman gelir insanın tükenmişi karşısına çıkar o çocuğun.Ve bir fırtına başlar,o toz taneleri sayfaları var eder.Af dileyen bi' mürekkep sancısı, üzerine binlerce özür çeker.Kanayan yaralar kabuk mu bağlar,sevgisi armağan mıdır bilinmez ama üfleyince de geçmez.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi' Sözle
RomanceEn büyük afettir Nar-ı Aşk. İnsanı tepeden aşağı yakar da yakar. Kalbi bırakır sona. İşte en büyük yangın o zaman başlar.
