Yoksundum her şeyden. Bedenimden,sesimden,nefesimden...
Hissetmezdim hicbir şeyi. Kapanmayan bir sürü yara vardı içimde. Kapanmayacakta bi ömür.Duyuramazdım dışarıya sesimi.Kendi içimde fırtınalar kopardı,çığlıklar atardım sağa sola.Sanki Dünya takmıyormuş gibi beni duyurmazdı sesimi,kapatırdı yaralarımla.Nefes alamazdım çoğu zaman.Tıkanır kalırdı boğazımda bir parça beden. Hayat onu bile esirgerdi benden.Denerdi beni,nefesim kesilirdi konuşamazdım.
Yoksundum her şeyden.Senin yanından yoksundum.Senin solundan,en cokta aklımdan yoksundum.
Her gece bir kutup dokunurdu göz kapaklarıma. Dizlerinde uyurdum umudun.Yaralarımda kaybolurdu anılarım.Her birinden geçtikçe yanardı içim.Akşamları,dikerdim yaralarımı kendi kanımla.Yoksulum,yoksunum.Kendimden.Benimki yalnızlık değil,kimsesizlik.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi' Sözle
RomanceEn büyük afettir Nar-ı Aşk. İnsanı tepeden aşağı yakar da yakar. Kalbi bırakır sona. İşte en büyük yangın o zaman başlar.
