Bir çocuk hatırlıyorum...40 kere söylemiş miydi de inandırmıştı kendini.Diye diye mi soğumuştu aşktan.Yoksa doğuştan mı düşmandı aşka.Sevdalanmaya inanmazdı, ne yapmış olabilirdi o çocuğa oyuncağını mı almıştı elinden, korkutmuş muydu onu.Küçücük aklına nerden gelirdi bunlar, yaşamışlığı mı vardı sanki.Milletten duyma...Hem ufacık boyuyla ne işi varmış o çocuğun aşkla meşkle.Derken büyümüş o çocuk 'ben' olmuş.Aşka inanırmışta büyükçe soğumaya başlamış.Ama yinede inanmam sonsuz aşka, gelip geçer sevda dedikleri.Tamam güzel histir ama kısacık bir yaz gecesi gibi saçma, tozlanmayan bir siyah gibidir o.Yanii... bu çocuğa göre öyleymiş...Tövbeli mi doğmuş aşka nedir anlamadım ki...beni de andırmıyor değil...Ama yine de inanmam sonsuz aşka :)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi' Sözle
RomanceEn büyük afettir Nar-ı Aşk. İnsanı tepeden aşağı yakar da yakar. Kalbi bırakır sona. İşte en büyük yangın o zaman başlar.
