Bir daha yaşamam diye düşünüyordum bunları bi daha gelmez, bana uğramazdı diye...İnsanların yapabildiği en iyi şeydi belki birini ona inandırmak,onu yapması için zorlamak...Yalan söylemeye zorlayan neydi?. Sevgi mi, acımasızlık mı, yoksa nefsi miydi insanı kendine düşman kılan da, bu yalanları söylüyordu.Yalan söylemek ne kadar hafifti ki herkes taşıyordu kalbinde..Yalan karartır mıydı taşınan yeri, ulaştığı yeri acıtır mıydı?Düşünür müydü neler yapabileceğini bu bir avaz kelimenin?Herkes kaldırabilir miydi dayanır mıydı kalbi? Yoksa acı mı veriyordu başkasına söylenen yalan.Yalan,en kötü acıyla en tatlı sevginin yeryüzündeki emsaliydi belki de.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi' Sözle
RomanceEn büyük afettir Nar-ı Aşk. İnsanı tepeden aşağı yakar da yakar. Kalbi bırakır sona. İşte en büyük yangın o zaman başlar.
