İnanmak...Belki de bu kelime yersizdi, kifayetsizdi her şey için.Ben bu kadar severken onunda beni seveceğine inanırdı ya da inandırılırdı buna kalbim.Aklım yine kendini düşünüyordu ama kalbim öyle miydi?Her şeyden haberi vardı onun...Belki kalbim, benim kadar inanmıyordu sevgime ya da sevdiğine...Ne bilim belki de inanmak değildi beni yıkan inanamamaktı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi' Sözle
RomanceEn büyük afettir Nar-ı Aşk. İnsanı tepeden aşağı yakar da yakar. Kalbi bırakır sona. İşte en büyük yangın o zaman başlar.
