İnsan kendi yamaçlarında gezinmekten zevk alır.Kendi denenmemişliğini denemekten,kendine eziyet verenden...
Bazense varlığına şükretmektense yokluğuna köle olmayı tercih eder. Değer denilen onca şey gün gelir insanın kalbini deler geçer. Kocaman bir delik yüreğin ortasında.Tüm misafirleri yerinden etmişcesine.Zengin kalkışı yapan onca yetim beden.Sen istemesende yüreğin kovuyor beden evinden. Kısmetin sığınıyor çocukluğuna,eskiyeni sevmiyor,gelmiyor.Taze bedende saf duruyor çünkü.Kader seçiyor en kısmetsizini,çünkü artık kirlisin.Beyazdan farklısın,çok farklısın. Cama konan toz parçasını silermiş gibi kalbimin yıllanmış anılarını,şimdinin rüzgarıyla sildiler. Etimden sen kopuyormuş gibi hissediyorum.Nemli toprağın kokusu beni hafifletiyor.Ama sanki seni benden ayırıyor.Bir yandan soğuk esen rüzgarı bir yandan kırağıyı ısıtan güneş misali. Sensizliği öğretemiyor buranın yazı,kışı.Ben kolsuz aç susuz kalırmışım da bir türlü sensiz kalamazmışım gibi .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi' Sözle
RomanceEn büyük afettir Nar-ı Aşk. İnsanı tepeden aşağı yakar da yakar. Kalbi bırakır sona. İşte en büyük yangın o zaman başlar.