Şu hayatta insan aşkı da tadıyor hüznü de.Mutluluğu da yaşıyor kederi de.Tatlısından da tadıyor hayatın acısından da.Çekilen acılar her seferinde yeni bir yara açıyor insanın beden evinde.Belki de her gün yeni bir acıya "Hoşgeldin." Diyoruz.Ya da yaşanılan bir acıyı bedenin her gün yeniden tanıyor,tadıyor.Çünkü bir acınıza ne kadar alışırsanız alışın o acıyı her hatırladığınızda;sizi farklı bir yerinizden kırıyor.Belki de birgün aklından,birgün nefsinden,birgün duygularından kırıyor seni.Sen sanki ilk defa acısını tadarmış gibi açıyorsun kollarını ve bağrına basıyorsun.Çünkü o acı senin.Her ne kadar kendini hatırlatıp seni kırsa da, o senin.İşte böyle bağrına basa basa kırılıp paramparça oluyor insan.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi' Sözle
RomansaEn büyük afettir Nar-ı Aşk. İnsanı tepeden aşağı yakar da yakar. Kalbi bırakır sona. İşte en büyük yangın o zaman başlar.
