Bi' Sözle

Araf

Çok sevdim onu.Her şeyden herkesten önde sevdim.Umutlarımı verdim eline, hayallerimi sundum, gözyaşımı emanet ettim, kalbimi gömdüm onun en derinine.Sakladım utancımı, heyecanımı.Korkak gibi kaçtım bazen, çocuk gibi güldüm eğlendim, despot oldum yeri geldiğinde.
Hepsini özlüyorum..Bana benden fazlasını veren seni özlüyorum.Zaman geçiyor bir yandan çizgiler artıyor gün geçtikçe.Seni yazıyor her biri harfi harfine.
Umut... Artık geç bu kelime...Yok artık. ..Bitti..Yitti içimde bir ben daha.
Bugün bir başka beni gömdüm...O umudu hiç bitmeyen, yüzünden gülümsemesi eksik olmayanı gömdüm içimde.
Solan mevsim, açamayan çiçek sizde mi bıraktınız artık. Özlemediniz mi beni?
Ben galiba yine özledim sizi.
Bak diğerleri gitti bile; umut, neşe...
Bana yeniden mi gözüktü keder yolları, vah çekmek mi gözüktü bana yoksa.
Hazan vakti mi yaklaştı, ne o sonbahar mı geldi?
Karanlık bastırdı birden.Uçan kuşlar öldü.Oksijeni azaldı sanki dünyanın. Çocuklar gülümsemiyor mu artık?
...
Hayır bırakma kendini, hapsetme o duygulara.
Müebbet değil bu, ölüm yok ucunda.O içinde bugün öldürdüğün umudu var et yine bugün. Küllerinden yeniden doğur.Ama bu sefer sen yaz kaderini, bırakma kimseye.Aklındakileri diline kus, kalem döksün pisliğini beyaza.Hadi, yeniden yaşama vaktidir şimdi.
Bırak griyi.Ya siyah ol ya beyaz.Arada kalanı oynama bu hayatta..Umudunda daim ol..Biliyorsun bir daha göreceksin.
Unutma, eğer bir yerde bir kalp atıyorsa hala umut var demektir.