Eksik bir şeyler var sanki hayatımda.Bana ait olması gerekiyormuşta değilmiş gibi.Ya da tam tersi benim olan bir şeyden mahrum bırakılmışım gibi.Benimkisi öyle bir eksiklik ki; sanki ben sabahım ama birileri güneşimi çalmış.Yağmurum ama bulutlarım kaçıp gitmiş,uykudayım ama rüyalarım kandırılmış gibi.Nasıl anlatsam,dışarıdan bakılınca bir bütünüm.Bana bir adım attıkça görülüyor eksiklerim,bir adım ve bir adım daha...Yakınımdasın sende görüyorsun işte bak eksik bir şeyler.Sen söyle nedir beni bunca anlamın içerisinde anlamsız kılan?Nedir beni sabahlardan,yağmurdan ve rüyalarımdan eden?
Gecelerimde gündüzleri görüyorum.Bir deniz kenarında fırtınaya esir düşüyorum.
Bazen o eksiklik gözlerim oluyor göremiyor,fark edemiyor.Kulağım oluyor,duymuyorum duymak istemiyorum.Bazense bütün eksikliklerim beni sana götürüyor.Sen oluyorsun eksiğim.Galiba sen bende eksiksin.Sabahlarımda eksiksin.Yağmurda ıslanan saçlarımda ve en güzel rüyalarımda eksiksin.Gözlerimde,kulağımda eksiksin.Senin yüzün ve sesin eksik.
Apaçık ortada işte.Eksiğim sendin ve aslında ben eksiğime aşık oldum.Bile bile ve isteyerek.Bundan sonra gözlerim de sensin,rüyalarımda.Sabahım da sensin gecemde.Sabahım ve gecem gibi şükürsün bana.Sen yoksan en derin uykuyum ben,kıvrılıp yatacağım ve uyanmayacağım.Sen olmazsan,en püsküllü yalanım ben.Öyle yatsıya kadar da değil,sen olana kadar.
Sen olmazsan sabahları da istemem,rüyaları da.Gözlerim zaten görmez başkasını,dinlemem kimseyi.Tamamıyla eksik olur bir ömür ararım kendimi ve seni.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bi' Sözle
RomanceEn büyük afettir Nar-ı Aşk. İnsanı tepeden aşağı yakar da yakar. Kalbi bırakır sona. İşte en büyük yangın o zaman başlar.
