မတော်တဆ 🤍💋❤

Room 44 XO night

TV ရှေ့မှာ ကျတော်တို့နှစ်ယောက် ငုတ်တုတ်လေးထိုင်နေကြတယ်။ သေချာတာတော့ TV ကြည့်နေကြတာမဟုတ်ဘူး။ခန္ဓာကိုယ်ကြီးကသာ အရုပ်လိုမလှုပ်တော့ဘဲငြိမ်နေပေမယ့် ရင်ထဲမှာ ခုန်ပေါက်နေပြီ။ သူမကို စွေကြည့်တော့ ဘာမှဖြစ်မနေသလိုပဲ။ ဧကန္တ...တကယ် ဘာမှကိုမဖြစ်နေတာလား။
သူမက ဆိုဖာပေါ်မှာမလှုပ်မယှက်ကြီး TV ထိုင်ကြည့်နေတယ်။ တခါတခါ ပြုံးလိုက်တဲ့အပြုံးလေးက အရင်နေ့တွေကထက်ပိုချစ်ဖို့ကောင်းနေသလိုပဲ။ ကျွန်တော်သူ့ကိုကြည့်ရင်း အေးချမ်းမှုတွေကူးစက်ကုန်တယ်။ဒါပေမယ့်ကျွန်တော့်တကိုယ်လုံး ပူသလိုလို အေးသလိုလိုနဲ့ ဘာမှန်းသေချာမသိဘူး။ ပူတဲ့ဘက်ကိုပိုရောက်နေလို့ ထပြီး အဲယားကွန်းခလုတ်နှိပ်ဖို့လုပ်မယ်ကြံတုန်း သူမကိုသတိရသွားတယ်။
"စန္ဒီ...."
သူမ က မျက်လုံး၀ိုင်း၀ိုင်းလေးတွေနဲ့ပြန်ဖြေတယ်။
"ဟင်...ဘာလဲ"
'မျက်လုံး၀ိုင်းလေးကိုမှ ကြယ်စုတွေပစ်လင်းနေပါရောလား...'
"ဟဲ့ ဘာလဲလို့ဆို"
"အမ်..အဲငွန်း...အဲကွန်းဖွင့်မလားလို့...ပူလို့"
"အင်း...ဖွင့်လေ...ငါလေ ပြောမလို့..."
ကျွန်တော် အဲယားကွန်းရီမုတ်လေး အနားချပေးပြီး သူမဘေးနားမှာ ၀င်ထိုင်လိုက်တယ်။ သူမက ကျွန်တော်အနားရောက်နေတာကို သိပေနဲ့ TV အကြည့်မပျက်ဘူး။
"ဟာ ဆယ်နာရီကလည်း မထိုးနိုင်ဘူး...လာပါတော့"
ပွစိပွစိပြောနေတဲ့ သူမရဲ့နှုတ်ခမ်းဖူးလေးနဲ့  နှာခေါင်းလုံးလုံးလေးကိုကြည့်ပြီး အူတွေယားလာတယ်။ အူတွေတင်ယားလာရုံတင်မကဘူး...တကယ်တော့...
အခုမှ ၉ နာရီ သာရှိသေးတော့ နာရီကြည့်လိုက် ဗျစ်တောက်ဗျစ်တောက် ပြောလိုက်လုပ်နေတယ်။  
"၁ နာရီတောင်လိုသေးတာပဲ"
"ဟင်"
"အော် နင်ကြည့်မယ့်ကားက နောက် ၁နာရီတောင်လိုသေးတယ်လို့ပြောတာပါ..အာ့ဘာကားလဲ"
"ဒရမ်မာ သရဲလည်းနည်းနည်းပါတယ်"
"နင် သရဲကားပြန်ကြည့်နေပြီလား...နင် သရဲကားဆို အသေကြောက်တာလေ"
"အာ..အမေရိကန်သရဲကားတော့ မကြည့်ရဲပါဘူး...ခုက ကိုရီးယားသရဲမို့ ကြည့်ရဲတာ..."
"ဟောဗျာ...သရဲတောင် racism လုပ်နေသေးတယ်နော် အစ်မက...ဘာကွာလို့တုန်း"
အဲ့လိုမေးတော့ အဆီတ၀င်း၀င်းမျက်နှာနဲ့သူမက
"ဟီးဟီး...ချောတယ်လေ"
"နှာဘူးမ"
"ဘာ!"
"သရဲကားကြည့်မယ်လို့ ပြောတာ"
"အမ် ဘာသရဲကားလဲ...ငါမကြည့်ဘူးနော် သော်တာ"
"ဟဲ့"
"ဘာလဲ"
သူမရဲ့ အင်မတန် သာယာနာပျော်ဖွယ်ကောင်းတဲ့အသံကြောင့် ကျတော် စိတ်ကုန်သွားကာ...
"နင်ကလည်းဟာ...ဘယ်လိုသံနဲ့ပြောနေတာလဲ ကိုယ့်ယောကျာ်းကို"
"ဘာ!"
"ကိုယ့်လင်ကခေါ်လို့ပြန်ထူးတာ...ခြသေ့်မသံကြီးနဲ့ ဘာလဲ တဲ့...ညနေကကျတော့ အသံတောင်မထွက်ဘူး"
"ဟယ်! နင် နင်..."
ချက်ချင်းဆိုသလို သူမ မျက်နှာကြီးတစ်ခုလုံး ခရမ်းချဥ်သီးတစ်လုံးလို နီရဲပြီး ပူထူသွားတော့တယ်။ သူ့ဟာသူ အိုးမလုံအုံပွင့်ပြီး ကျတော့်ကျောပြင်ကြီးပါ ဗြန်းခနဲ ထဆော်တာပေါ့။
ဗြန်း! ဗြန်း!
"အား...အား...သေပါပြီ...နာတယ်ဟ"
"နာပလေ့စေ...နင်ပြောတဲ့စကားက ဘယ်ရောက်သွားသလဲ ပြန်စဥ်းစားလေ နှာဘူးရဲ့...နင်က ဘယ်တုန်းက ငါ့လင်ဖြစ်သွားတာတုန်း..."
တဗြန်းဗြန်းနဲ့ ခြင်ရိုက်သလို ရိုက်နေတဲ့ လက်၀ါးပျံတွေကိုရှောင်တိမ်းရင်း ကျတော့်မှာ​နာလည်းနာ ရယ်လည်းရယ်မိတယ်။
"နင်နဲ့ငါ တရား၀င်လက်ထပ်စာချုပ်မှာလက်မှတ်ထိုးထားမှတော့ လင်မယားဖြစ်နေပြီပေါ့လို့...ဘာတွေများ ထူးဆန်းသွားလို့လဲ"
"အာ့ဆို ညနေက အသံတောင်မထွက်ဘူးဆိုတာက ဘာသဘောလဲ"
"အော် အာ့လား...အင်း...အာ့က ဟိုလေ..."
ကျတော့်ရင်တွေ စက္ကန့်ပိုင်းအတွင်း ခုန်တက်လာတယ်။ အရာအားလုံးဟာ အနှေးကွက်ပြနေသလို....
အစကတော့ သူမကို စနောက်ချင်ရုံသပ်သပ်ပဲ
ဒါပေမယ့် သိချင်စောနဲ့ တဖြည်းဖြည်းနီးကပ်လာတဲ့ သူမမျက်နှာလေးကြောင့် ကျတော့်မှာ ပရမ်းပတာ ဖြစ်နေရပြီ။
ရှည်ကော့နေတဲ့ မျက်တောင်နက်လေးတွေ...
တဖြည်းဖြည်းကျယ်လာတဲ့ သူမရဲ့ လေသံလေးတွေ နောက်...ကျတော့်လက်ဖ၀ါးထဲက သူမလက်ဖ၀ါးရဲ့ နူးညံ့တဲ့အထိအတွေ့တွေ...
"အို!"
သွေးရောင်​ချက်ချင်းတက်လာတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးဟာ ကျတော့်​အနမ်းကြောင့် ပွင့်ဟ သွားခဲ့တယ်။ ပြူးကျယ်နေဆဲ သူမမျက်လုံးတွေကိုသေချာမကြည့်နိုင်တော့လောက်အောင် သူမကို အခါခါနမ်းမိနေရင်း တလောကလုံးကို မေ့ပစ်လိုက်တယ်။
"သော်တာ...အွန့်...အ"
ဘာလို့ ကျတော် ပူလိုက်အေးလိုက်ဖြစ်နေရသလဲဆိုတဲ့အမေးအတွက် အဖြေကို နှလုံးသားကရော ဦးနှောက်ရော သွေးသားကပါ သေချာသိလိုက်ရတယ်။
ပြင်းထန်လှတဲ့ အနမ်းတွေဟာ သူမရဲ့ အာခံတွင်းထဲထိ နယ်ချဲ့လာမိရင်း ကျတော်တို့ ဆိုဖာပေါ် ပုံလျက်လေး လဲကျသွားတယ်။ လွတ်လပ်နေတဲ့ သူမလက်တွေက ကျတော့်ကိုတွန်းထုတ်နေတယ်
ဒါပေမယ့် ခဏပါပဲ။ သူမလျှာဆီကတဆင့် စီးဆဆင်းလာတဲ့ နွေးထွေးမှုတွေဟာ ကျတော့်အသည်းနှလုံးကို လှုံ့ဆော်နေတယ်။ သူမလျှာဖျားလေးကိုအသာငုံလိုက်ပြီး ခဏလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။
ထိုစဥ်....
သူ...သူက ကျမသူငယ်ချင်း သော်တာခွန်းမှ ဟုတ်ရဲ့လား။
ငယ်ငယ်တုန်းထဲက တိတ်တခိုးချစ်ခဲ့ရတဲ့ ကျမ ငယ်သူငယ်ချင်းက အခုကျမကို သေလောက်တဲ့အနမ်းတွေ မနားတမ်းခြွေပစ်နေတာ...အဲ့ဒါသူမှ ဟုတ်ရဲ့လား လို့ ကျမ အသက်ရှူခွင့်ရတုန်းလေး သေချာစိုက်ကြည့်နေမိတယ်။
ထူထဲနက်နဲတဲ့ မျက်ခုံးတန်းကြီးအောက်က မိန်းမောရီ​ေ၀နေတဲ့ အကြည့်တွေကို ခဏကျော်လိုက်တယ်။ အနီရောင်သန်းနေတဲ့ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုကြည့်ရင်း ကျမနှုတ်ခမ်းသားတွေဆီက ပူရှိန်းပူရှိန်း ဖြစ်လာတယ်။ နက်မှောင်နေတဲ့ မရှည်မတိုဆံပင်တွေရယ်...ကြယ်သီးတစ်လုံးပွင့်စာ ကျယ်၀န်းတဲ့မြင်ကွင်းကနေ မြင်နေရတဲ့ခပ်သေးသေး လည်ဇလုတ်လေးရယ်...ကျယ်ပြန့်တဲ့ပုခုံးတန်းကြီးရယ်က ကျမကို အပေါ်စီးကနေ
စိုက်ကြည့်နေကြတယ်။
အသက်ရှုမှန်စပြုလာတဲ့အခါ ကျမရဲ့ နှုတ်ခမ်းသားတွေကို သူ့လက်ချောင်းရှည်တွေနဲ့ အသာတို့ထိနေတယ်။ ဓာတ်လိုက်သလို နှလုံးသားထဲအထိ ကျင်တက်သွားတယ်။ လက်မလေးနဲ့ ဖွဖွလေး ဖိပွတ်လိုက်ပြီး ဒုတိယအကြိမ် နမ်းပြန်တယ်။ အာခံတွင်းထဲထိ ထပ်မံတိုး၀င်လာတဲဲ့အခါ ကျမ ဘယ်လိုတုံ့ပြန်ရမှန်းမသိ ဖြစ်သွားရအောင် မှင်သက်မိနေခဲ့တယ်။ လည်ပင်းစပ်နားမှာ ရောက်နေတဲ့သူ့လက်တစ်စုံက ကျမ လည်ပင်းနဲ့ပုခုံးတွေကို သာသာလေးပွတ်သပ်ကျီစယ်နေတယ်။ တုံ့ပြန်ဖို့အင်အားမရှိတော့အောင် သူ့ဆီမှာ နစ်မျောနေခဲ့တယ်။ လည်ပင်းတ၀ိုက်မှာ ၀ဲပျံနေတဲ့ သူ့အနမ်းတွေကို ရပ်ပစ်လိုက်တဲ့အခါ ကျမ သတိပြန်၀င်လာတယ်။
"ဘာလို့...ပြန်မနမ်းတာလဲဟင်..."
"ဟင်"
ကျမ ဆွံ့အသွားတယ်။
"ကိုယ့်ကို ဘာဖြစ်လို့ ပြန်မတုံ့ပြန်တာလဲ....စန္ဒီ
မကြိုက်လို့လားဟင်...စန္ဒီမကြိုက်ရင်...ကိုယ် ဒီလောက်နဲ့ရပ်လိုက်လို့ရတယ်"
တကယ်တော့ သူပြောမှပဲ ပြန်တုံ့ပြန်ဖို့ကိုသတိရတော့တယ်။ သူ့ကိုကြည့်တော့ ကျမဆီက တခုခုကိုစောင့်နေသလိုလိုနဲ့.....ကျမ ရှက်သွားမိတယ်။
"ကိုယ့်ကို...စိတ်ဆိုးနေသေးတာလားဟင်"
"ဟင်"
"ကိုယ့်ကို စိတ်ဆိုးနေသေးလို့ ဒီတိုင်း ဘာမှမတုံ့ပြန်ဘဲနေနေတာလား"
ကျမ ဖြည်းညှင်းစွာ ခေါင်းခါလိုက်တယ်။ သူ့လည်ပင်းကို အသာသိုင်းဖက်ရင်း နက်ရှိုင်းစွာ နမ်းမိတယ်။ တကယ်ဆို သူသိသင့်နေပြီမဟုတ်လား။
ချစ်သူက ပေးတဲ့အနမ်းတွေဟာ ချိုမြိန်လွန်းလို့ ကျတော့်တကိုယ်လုံးက သွေးတွေအကုန်ပြောင်းပြန်စီးနေသလိုပဲ။ တချိန်ထဲမှာပဲ အချစ်ရဲ့အနောက်မှာ အမြဲကပ်ပါတတ်တဲ့ တပ်မက်ခြင်းတွေဟာ အတော့်ကို ဂနာမငြိမ်ဖြစ်စေတယ်။ ဆန္ဒကို အနမ်းတွေနဲ့ တင်းတိမ်ဖို့ကြိုးစားပေမယ့် မလွန်ဆန်နိုင်တော့ဘူးလေ။
သူမရဲ့ပေါင်ပေါ်တင်နေတဲ့ ကျတော့်လက်တစ်ဖက်ဟာ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှုပ်ရှားနေတယ်။ ပေါင်ရင်းကနေ တင်ပါးကိုဖြတ်ကျော်ပြီးတဲ့နောက် သူမခါးလေးပေါ် လက်ရောက်သွားပြီး အကျီအောက်က အသားကိုထိသွားတယ်။ မျက်ခုံးလေးတချပ်တွန့်သွားတဲ့သူမက ဘာမှထပ်မပြုမူဘဲ ကျတော့်အနမ်းတွေကိုသာ ကြည်ဖြူစွာလက်ခံနေဆဲ။ ပိုလောဘတက်လာတော့ သူမရဲ့ ခါးကနေအဆင့်တက်လိုက်တဲ့အခါ....
"အွန့်...သော်တာ..."
ကျတော့်ကိုသူမ ဘာပြောမလဲသိတယ် ဒါပေမယ့် မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြီး ရှေ့ဆက်တိုးနေမိတယ်။ နူးညံ့အိစက်နေတဲ့ အသားစိုင်လေးတွေကို အသာညှစ်လိုက်တော့ သူမဆီက ညည်းသံတချို့ထွက်လာတယ်။
"အ.."
ဒါပေမယ့် တခုခုလိုနေသလိုပဲ...
ဘာဖြစ်လို့ သူမရဲ့အသားစိုင်တွေဆီ တိုက်ရိုက်ခံစားမိနေရတာလဲ။ ကျတော့်ဘက်က လုပ်ရမယ့်အဆင့်တစ်ခု ရှိမနေဘူး။ သေချာကိုင်ကြည့်တော့မှ ခေါင်းထဲကို ဒိန်းခနဲ အတွေးတစ်ခု...
'မ..မ၀တ်ထားဘူး'
ဒီကောင်မလေးကတော့.....ငါ့ကို ရူးကန်းသွားအောင်လုပ်ဖို့များလား။
လွတ်လပ်ပြီးအ ရိုင်းဆန်တဲ့ အသားစိုင်တွေဟာ တကယ်တော့ အရင်နေ့တွေကတည်းက ရံဖန်ရံခါ ဆုံဖူးပါတယ်။ ခိုင်အိနဲ့တွေ့ရင် သူမကိုယ်သူမ ပစ္စည်းမဲ့လူတန်းစားပါလို့ ကြွေးကြော်တတ်တဲ့မိန်းကလေးက တကယ်တော့ ဟိုလိုကြီးပြားချပ်နေတာမျိုးမဟုတ်ဘူး။ ပုရိသတို့ တပ်မက်သွားရည်ကျရတဲ့ အနေအထားမျိုးက တကယ်တော့ အပြာကားထဲမှာပဲ ရှိတာများပါတယ်။ ကိုယ်ချစ်တဲ့သူနဲ့...ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့တင် ဆိုက်ဇ်အကြီးအသေးက ကျတော့်အတွက် အရေးမပါတော့ဘူး။ ကျတော်သိပ်ချစ်တဲ့ သူမရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုလေးတွေကို ကျတော်လည်း တန်ဖိုးထားရမယ်မဟုတ်လား။
ကျတော် အဲ့ဒီထိတွေ့မှုကြောင့် မရပ်တန့်နိုင်ဘူး။ သူမရဲ့ အသားစိုင်တွေဟာ ကျတော့်လက်ဖ၀ါးတွေအောက်မှာ နစ်မြုပ်နေတယ်။နူးညံ့ညင်သာတဲ့အထိအတွေ့က ကျတော့်ကို ပိုဆွဲဆောင်တပ်မက်စေတယ်။
"သော်တာ..အာ့.."
ရဲပလောင်းခပ်နေတဲ့ သူမက ကျတော့်လက်ဖျံတွေကို အသာဖမ်းဆုပ်လိုက်တယ်။ သူမနှုတ်ခမ်းတွေ အနားပေးလိုက်တော့ ပါးစပ်လေးဟပြီး အသက်ရှုရင်း ကျတော့်ကိုစိုက်ကြည့်တယ်။
ကျတော့်မျက်လုံးထဲက သူမ
သူမမျက်လုံးထဲက ကျတော်
အဲ့ဒီအကြည့်တွေကြားထဲ ဘယ်သူမှ၀င်လာလို့မရအောင် ဖြတ်တောက်လို့မရအောင် နှစ်ယောက်သား စိုက်ကြည့်နေခဲ့တယ်။
သူမ တခုခုကိုပြောဖို့ အားယူနေတယ်။ ကျတော့်မျက်နှာကို စေ့စေ့မကြည့်ဘဲနဲ့ပေါ့...
"ငါ..."
"ဟင်...ဘာလဲ ပြောလေ"
သူမ မျက်နှာလေးက ပိုလို့နီရဲလာတယ်။ ကျတော်ကတော့ အတော်ကိုစိတ်ထိန်းပြီးနေနေရတယ်။
"ငါ တခါမှ....ဟို...ဟိုလေ..."
ရှေ့ဆက်ဘာပြောမလဲ ကျတော်သိလိုက်တော့ သူမကို ကြင်နာစွာပြုံးပြလိုက်တယ်။ ဒီညက သူမရဲ့ပထမဆုံးည ဖြစ်နေတာကိုး။ ကျတော်သဘောပေါက်သွားလို့ ဆက်မယ်ဆိုတော့ သူမက ကျတော့်လက်တွေကိုဆုပ်ထားပြန်တယ်။
"သော်တာ...ငါ ငါဘာမှမသိတော့လေ...ဟို ဘာတွေလုပ်ပေးရမလဲ...ငါ မသိဘူး..."
"စိတ်မပူနဲ့...ငါလည်းမသိဘူး"
"အမ်...ဒ ဒါဆို နင် နင်လည်း ငါ..ငါ့လို...ဟို..."
ကျတော် ခေါင်းငြိမ့်ပြတော့ သူမမျက်လုံးလေးတွေ၀ိုင်းစက်သွားတယ်။ အင်းလေ...ရည်းစားများတဲ့ ယောကျာ်းတစ်ယောက်က အခုထိ လူပျိုစစ်စစ်ကြီး ရှိနေသေးတယ်ဆိုတာ ဘယ်ယုံပါ့မလဲ။
"ဒါပေမယ့် ငါကနင့်ထက်စာရင်တော့ အများကြီးသိတယ်...ငါ...နောက်မဆုတ်တော့ဘူးနော်
စန္ဒီ...အခုမှတော့ ငါနောက်ဆုတ်လို့မရတော့ဘူး...ငါနင့်ကို....."
သူမ ဦးခေါင်းလေးကို အသာထိန်းရင်း ခါးကအရှေ့ကိုအနည်းငယ်ကုန်းလိုက်ကာ...
"စောက်ရမ်း ချစ်နေပြီ.."
လေသံလေးနဲ့ ပြောပြီးတဲ့နောက် ကျတော်..သူမ လည်တိုင်စပ်နားလေးကို အသာဖိကိုက်လိုက်တော့တယ်။
"အား....နာတယ်...အွန့်"
စူး ခနဲ နာကျင်မှုကို ထိတ်လန့်သွားတဲ့ သူမ..
ဘာတုံ့ပြန်မှုမှ မရှိအောင် သူမကိုအနမ်းနဲ့ပိတ်ဆို့လိုက်ပြီးနောက် ကျတော့်လက်တွေက သူမရင်သားတွေကို မက်မောစွာ ဆုတ်ကိုင်ရင်းက အကျီကိုဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်တယ်။
ကိုယ်သင်းနံ့လေးက ရင်သားတွေဆီက ပိုရနေသလိုပဲ ပြောမပြတတ်တဲ့ ရနံ့တမျိုးက ကျတော့်ကို သူမရဲ့ ရင်ခွင်နန်းတော်ဆီက ခွာမရအောင် ဆွဲဆောင်နေတော့တယ်။ ကျတော်ဟာ ကလေးလေးတစ်ယောက်လို သူမရဲ့ ရင်သားတွေကို မွှေးကြူစုတ်ယူရင်း ပိုလို့ အာသာမပြေနိုင်ဖြစ်ရတယ်။ ဘ၀မှာ ဒီလောက် နူးညံ့အိစက်ပြီး ရူးလောက်တဲ့ အထိအတွေ့မျိုး တစ်ခါမှမကြုံဖူးဘူး။ လိင်စိတ်ရှိတဲ့ လူသားတစ်ယောက်အနေနဲ့ ကြုံလာမယ့် မိန်းကလေးရဲ့ ပုံစံ၊ အနေအထားတွေ စံချိန်စံညွှန်းတွေ တသီကြီး တွေးမိဖူးပေမယ့် တကယ်တမ်း အဲ့ဒါတွေဟာ အခုချိန်မှာ ဘာမှမဟုတ်တော့ပြန်ဘူး။ အချစ်ဟာ စံချိန်တွေကိုလည်း မေ့စေပြန်ရော။ အခုချိန်မှာ ကျတော်သိတာ ကျတော့်ခေါင်းထဲ အသွေးအသားထဲမှာသိတာ စန္ဒီ။
တချိန်က ကျတော့်ကို အ​ေ၀းကနေ ငေးကြည့်နေရတဲ့ကောင်မလေးဟာ...အခု ကျတော့်ကြောင့် မျက်တောင်ရှည်တွေစင်းပြီး ကျတော့်ကိုတောင်မကြည့်နိုင်တော့အောင် ဆိုဖာပေါ်မှာ ပက်လက်လေးလန်လို့...။ကျတော်ကိုယ်တိုင်လည်း နူးညံ့တဲ့ တပ်မက်ခြင်းပင်လယ်ကြီးမှာ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး နစ်မြုပ်နေတုန်း....။
ဆစ်ခနဲ တက်တက်လာတဲ့ နာကျင်မှုလေးက ကျမ တကိုယ်လုံးက အကြောတွေဖျင်းခနဲ မြည်သွားစေတယ်။ သူ့လက်ဖ၀ါးတွေထဲမှာ တွန့်လိမ်နေတဲ့ ကျမဟာ ဘာကိုမှမမြင်နိုင်တော့ဘူး။ ရင်သားတဖက်ဆီက စိုစွတ်တဲ့အနမ်းကြမ်းကြမ်းတွေကို ခံယူနေတုန်းမှာပဲ ဦးနှောက်နဲ့ သွေးသားက တပြိုင်နက်ထဲ အချက်ပြလာတဲ့ အဲ့ဒီနာကျင်မှု...
"အား!....နာ အ နာတယ်....မလုပ်နဲ့..."
တားပေမယ့် တားရာမရောက်တဲ့အပြင် ပိုလို့နက်ရှိုင်းလာတဲ့ ခံစားမှုက ကျမရဲ့ နယ်နိမိတ်လေးမှာ တဖြည်းဖြည်း နေရာယူလာတယ်။ သော်တာခွန်း...ကျမကို အသေသတ်တော့မလို့လား။
ရှည်လျားသွယ်လျတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေကို ကျောင်းသားဘ၀ထဲက ခဏခဏ ကိုင်ကြည့်ချင်ခဲ့ဖူးတယ်။ အခု သူ့လက်ချောင်းရှည်တွေက ကျမရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုလေးတ၀ိုက်မှာ ၀ဲလို့။ အထဲထိ တိုး၀င်နေတဲ့ ဒီလက်ချောင်းရှည်တွေက ကျမကို စိတ်ကြိုက်ခြယ်လှယ်နေပါရော့လား။ သူ့ရဲ့ ပြင်းထန်တဲ့ ခြယ်လှယ်မှုတွေအောက်မှာ အကြိမ်ကြိမ် လွင့်မျောရင်း နာကျင်မှုကထပ်လောင်းပေါ်လာတယ်။
"အ...အာ့...သော်တာရေ...မလုပ်..အာ့"
အရှိန်မြန်လာတဲ့ သူ့လက်ချောင်းရှည်တွေက ကျမနယ်နိမိတ်တစ်ခုလုံးကို လှုပ်ခါပစ်တဲ့အခါ စိတ်တွေ ပိုလို့ အထိန်းအကွပ်မဲ့ချင်လာတယ်။ တချိန်ထဲမှာ မျက်ရည်၀ဲလောက်တဲ့ နာကျင်မှုတွေ...သို့ပေမယ့် တဖြည်းဖြည်း အဲ့ဒီ့နာကျင်ခြင်းတွေကို သာယာလာပြီး လက်ခံနေမိတယ်။
သော်တာက သိပ်လည်တယ်။ ကျမ ကို ဘယ်နေရာမှအလွတ်မပေးဘဲ အကုန်လုံးကို သိမ်းပိုက်ထားတော့တာ။ သူ အောက်ကို Attention ၀င်နေလို့ ကျမ အပေါ်ပိုင်းတွေ လွတ်လပ်မလားမှတ်ပါတယ်။ သူက ရင်သားတစ်ခုလုံးကို လျှာဖျားလေးနဲ့ လှုပ်မရအောင်လုပ်ထားတယ်။ ဘယ်နေရာမှ မလွတ်တဲ့ ကျမဟာ တကိုယ်လုံး အားတွေမရှိတော့အောင် မောဟိုက်ဖျော့တော့လာတယ်။ ဒါပေမယ့်....
ကျမ မရပ်စေချင်ဘူး...။
ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှားနေတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေရယ် ကျမ ရင်သားတစ်ဖက်ကို ဆုပ်ချေနေတဲ့ နောက်လက်တစ်ဖက်နဲ့တင် မအားမလပ်ဖြစ်နေတဲ့ သူက ကျမ နားရွက်သေးသေးလေးကို ဖွဖွလေး သူ့လျှာလေးနဲ့ တိုး၀င်နမ်းနေပြန်တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်မှာ ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့ ကျမစိတ်အခြေအနေဟာ အမြင့်ကြီးကနေ ပြုတ်ကျသွားသလို ဟာခနဲ...
"အာ့...သော်တာ...ငါ...အ...ငါနေလို့ မရ တော့ဘူး...ဖယ်ပေး...အဟင့်...အ.."
"အဟင်း...နိုး"
သူက ဘာကိုသဘောကျပြီး ပြုံးတာလဲ။ ငါ့မှာ အကြိမ်ကြိမ် ပြိုလဲပြီးမောဟိုက်နေတာကို သူက ဘာလို့ပြုံးတာလဲ။
ကျမ စိတ်တိုသွားမိတယ်...ဒါပေမယ့် စိတ်တိုမယ်ရှိသေး သူကျမနှုတ်ခမ်းတွေကို ဆွဲပြီး စုတ်ယူပြန်ရော...
ဘယ်နေရာမှ ရပ်တန့်လိုက်ခြင်းမရှိတဲ့ သူ့ကြောင့်ကျမဟာ သူ တပ်မက်စွာ နမ်းရှိုက်နေတဲ့ နှင်းဆီပန်းလေးလို....
"သော်...သော်တာ သော်တာ...ငါ ဘယ်လိုကြီးလဲ မသိဘူး...အာ့....အ...ထွက်...ထွက်တော့မယ်...အား..."
အကြောတွေထောင်နေတဲ့ လက်တစ်စုံကို ရပ်တန့်ပစ်ဖို့ ဖမ်းကိုင်ထားပေမယ့် အားအင်မရှိတော့တဲ့ ကျမဟာ သူပြုသမျှ နုရရင်းနဲ့...ပြီးမြောက်သွားခဲ့ရတယ်။
"စန္ဒီ...."
လစ်ဟာသွားတဲ့ နယ်နိမိတ်လေးဆီက ကျိချွဲချွဲ အရည်တွေပေနေတဲ့ သူ့လက်ချောင်းတွေ....
ကျမ သူ့ကို အရမ်းအားနာသွားတယ်။
"ဆောရီးနော်...ဟို ငါ တစ်ရှူးနဲ့သုတ်ပေးမယ်နော်"
ကျမ လှဲနေရာက ငုတ်တုတ်လေးထထိုင်ကာ တစ်ရှူးဘောက်စ်ကို လှမ်းယူမယ်လုပ်တော့ ကျမ လက်ချောင်းတွေကို အသာဖမ်းဆုပ်လိုက်တယ်။
"စန္ဒီ..."
"ဟင်"
"ကို့ကို တခုလောက် ကူညီပါလား"
သူ့ရဲ့ ရီ​ေ၀လွန်းတဲ့ အကြည့်တွေက ကျမစိတ်ကို တုန်ခါစေတယ်။
"အင်း....ပြောလေ..."
ကျမ မျက်၀န်းတွေရဲ့ ဟိုးတဆုံးထိ စိုက်ကြည့်နေတဲ့ သူက ဖမ်းဆုပ်ထားတဲ့ ကျမလက်တစ်စုံကို ပူနွေးမာကျောနေတဲ့ အရာပေါ်တင်ပေးလိုက်တော့တယ်။
"ဟ..သော် သော်တာ"
"အ့..."
ကျတော့်မျက်စိရှေ့က ရှက်သွေးလေးတွေ ရဲခနဲ ဖြစ်သွားတဲ့ သူမ။
ကျတော့်ပိုင်ဆိုင်မှုကို ပထမဆုံးထိတွေ့ဖူးသော ထိုအမျိုးသမီးလေးဟာ တွန့်ခနဲ တုန်တက်သွားပြီး လက်ကိုအမြန်ရုတ်သိမ်းလိုက်ပြီး မျက်နှာလွှဲလိုက်တယ်။
အရမ်းတွေရှက်သွားတဲ့ ကောင်မလေးရှေ့မှာ အရှက်မရှိနိုင်တော့တဲ့ ကျတော်ကပဲ နောက်တခါ သူမကို အသနားခံရတော့တယ်။
"ကို့ကို စန္ဒီကူညီမှ ဖြစ်တော့မှာ...နော်..."
သူမရဲ့ လက်ချောင်းသွယ်လေးတွေက ဒုတိယအကြိမ် ကျရောက်သွားပြန်တယ်။ ဘောက်ဆာထဲမှာ အသက်ရှုကြပ်နေတဲ့ ကောင်ကတော့ အပြင်လောကကို မာန်ဖီလို့ တာဆူနေတယ်။
ဒါပေမယ့်...
"အား!...စန္ဒီ...."
"ဟင်....ဘာ ဘာဖြစ်လို့လဲဟင်...နာသွားလို့လား"
မလုပ်တတ် လုပ်တတ်နဲ့ လန့်ပြီး ရုတ်တရက် ညှစ်မိသလိုဖြစ်သွားတော့ နာတာပေါ့လို့။
"အက်လို မလုပ်ရဘူးလေဟာ...ကိုပြမယ်"
သူမလက်ချောင်းသွယ်လေးတွေပေါ် ကျတော့်လက်ချောင်းတွေအုပ်မိုးပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွတ်ဆွဲနေလိုက်တယ်။ မျက်နှာချင်းဆိုင် အနေအထားနဲ့ ကျတော်နဲ့သူမရဲ့ အသက်ရှုသံတွေဟာ လုံး၀ကို sexy ဆန်နေပြီး သတိလစ်ချင်စရာကြီး။ ကျတော့်မှာ သတိလစ်မသွားအောင် စိတ်ကိုမနည်းထိန်းယူနေရတယ်။ သူမဆီက ဟစိဟစိနဲ့ အသက်ရှုသံလေးက ကျတော့်ကို ပိုရူးစေတယ်။ အောက်မှာလည်း တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ကရလာတော့ ဒီတခါ တိမ်စိုင်တွေပေါ် တက်သွားရတာက...ကျတော်...။
"အ...အာ့...fuck...fuck စန္ဒီ....ဟ...စန္ဒီရေ..."
"ဟို...ရပ်လိုက်ရမလား..ဟင်..."
"ဘာလို့လဲ...အ.."
သူမရဲ့ နူးညံ့တဲ့လက်ဖ၀ါးလေးက အဲ့လောက်ထိ စွမ်းသလား။ အသက်ရှူသံပါ မမှန်တော့အောင် ကောင်းလွန်းနေပြီး လဲကျမလိုဖြစ်လာလို့ သူမနဖူးလေးနဲ့ ကျတော်နဖူးချင်းဆိုင်လိုက်တော့တယ်။ နဖူးချင်းဆိုင်ထားတဲ့ သူမဆီက ညည်းသံသဲ့သဲ့လေးက နား၀င်ချိုလွန်းတယ်။ သူမ နှုတ်ခမ်းလေးကို ငုံ့နမ်းလိုက် ညည်းတွားလိုက်နဲ့ ဘုံအဆင့်ဆင့် တက်လိုက် ခုန်လိုက်...။
"ဟင်း.....သော်တာ...."
အခုလောက်ဆို ကျတော့်ရဲ့ မာကျောပြီး တဖြည်းဖြည်း ထွားလာတာကို သိလောက်ရောပေါ့။ ဒါမယ့်မကြာလိုက်ပါဘူး။
"အာ့...မြန်မြန်လေး...စန္ဒီရေ....အ စန္ဒီ....fuck! "
လက်ဖ၀ါးနှစ်စုံရဲ့ ဆက်တိုက်ပွတ်တိုက်အားကြောင့် မီးပွင့်သွားရှာတဲ့ ကျတော့်ညီလေး ခမျာ ပြီးမြောက်ခြင်းတွေ စိမ့်ထွက်လာပေမယ့် မာန်စွယ်က ပိုတင်းမာလာတော့တယ်။
ကျတော့်ရဲ့ တင်းမာကြီးထွားနေတာကိုငုံ့ကြည့်ပြီး မျက်နှာလေးပိုနီသွားတဲ့ ကျတော့်ရဲ့အမျိုးသမီးလေးကိုကြည့်ပြီး ချစ်လွန်းလို့ပြုံးမိတယ်။ ဒီပုံစံအတိုင်းပဲ ကျတော်သူမခြေထောက်နှစ်ချောင်းစလုံးကို ကျတော့်ခါးတွေနဲ့ချိတ်ဆက်ခိုင်းလိုက်တယ်။ သူမ ကျောပြင်နဲ့ ခါးနားကိုအသာ ကိုင်ကာ အခန်းထဲကို လျှောက်လာခဲ့လိုက်တယ်။ နှုတ်ခမ်းချင်းလည်း ချိတ်ဆက်ထားရင်းပေါ့။
ကုတင်ပေါ်ကို အသာလေး လှဲချပေးတဲ့အခါ ကျမှာ အပေါ်ပိုင်း တီရှပ်ပါမလာတော့ဘူး။ အောက်မှာ၀တ်ထားတဲ့ ဘောင်းဘီတိုလေး တစ်ထည်လည်း သော်တာက အသာလေးဆွဲချွတ်နေတယ်။ တားဆီးလို့မရတော့အောင် သူ့လှုပ်ရှားမှုတွေမှာ မင်သက်မိနေတော့တယ်။ ပင်တီလေး တစ်ထည်သာကျန်တော့တဲ့ ကျမကို သေချာကြည့်ပြီး ကျမရဲ့ ပုခုံးသားနဲ့ ညှပ်ရိုးကို ဖွဖွလေးနမ်းပြီး ဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။
သေချင်လောက်အောင်ရှက်နေတဲ့အချိန်မှာ ကျမမျက်နှာလွှဲလိုက်တယ်။ သူကတော့ ကျမတကိုယ်လုံးကို အသက်မရှုဘဲကြည့်တယ်။
"အဲ့လောက်ကြီး...မကြည့်နဲ့လေ..."
"လှတာကိုး...ကိုယ့်ရဲ့ မိန်းမက ဒီလိုအလှတွေ ပိုင်ဆိုင်ထားမှန်း အခုမှပဲသေချာသိတော့တယ်...ဘာလို့များ အစကတည်းက သတိမထားမိတာပါလိမ့်နော်"
ဘယ်သတိထားမိပါ့မလဲ။ စော်ထား သောက်စားတာကများနေတာကိုး။
ကျမ မျက်စောင်းလေးခဲတော့ သူက ရယ်တယ်။ သိပ်ကိုဆွဲဆောင်မှုရှိလွန်းတဲ့ အပြုံးတွေနဲ့ ၀တ်ထားတဲ့ သူ့အကျီကိုဆွဲချွတ်လိုက်တယ်။
ခါတိုင်း တအိမ်ထဲနေတုန်းထဲက အကြိမ်ကြိမ်မြင်တွေ့ဖူးနေတဲ့ သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ဒီညကျမှ ပိုတပ်မက်ချင်နေရတာလဲ မသိတော့ဘူး။ Six packs မဟုတ်ပေမယ့် တောင့်တင်းချပ်ရပ်နေတယ်။ သွားရည်ကျလောက်အောင် ဗလတောင့်တောင့် ခန္ဓာကိုယ်မဟုတ်ပေမယ့် လက်မောင်းကြွက်သားနည်းနည်းလေးနဲ့တောင် အတော်ကြည့်ကောင်းနေပြီ။ ကြည့်ကောင်းနေတုန်း အောက်ကဘောင်းဘီပါချွတ်ချလိုက်လို့ ရှက်ရှက်နဲ့မျက်နှာလွှဲလိုက်ရတယ်။
စန္ဒီ ကျတော့်ကိုမ၀ံ့မရဲလေး ခိုးကြည့်ပြီး မျက်တောင်လေးတဖျက်ဖျက်နဲ့ စိတ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ပုံလေးက တကယ့်ကို ချစ်စရာလေး။ကျတော်ကိုယ်တိုင်လည်း  ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားရလွန်းလို့ အထဲမှာ ဗလောင်ဆူနေပြီလေ။ ဒါပေမယ့် ရင်ခုန်နေရုံနဲ့ မတင်းတိမ်နိုင်တော့လည်း...
"အ...အင်း...သော်...ဟ သော်တာ..."
သော်တာ လို့ခေါ်တဲ့သူမအသံလေးက သိပ်နားထောင်လို့ကောင်းတယ်။
သူမနဲ့ကျတော် မျက်လုံးချင်းဆုံလိုက်တယ်။ ကျတော့်လက်တွေက သူမခန္ဓာကိုယ်အနှံ့လျှောက်သွားနေဆဲ။ တခုတည်းသော ပင်တီလေးကို ကော်ကပ်ထားသလိုစေ့ထားတဲ့ ပေါင်တံတွေကြားကပဲ ရအောင်ချွတ်ယူနိုင်ခဲ့တယ်။ သူမကတော့ ဘာပြောကောင်းမလဲ...သေလောက်အောင်ရှက်နေတာပေါ့။ အချိန်သိပ်ဆွဲလို့မရတော့မှန်း ကျတော်သိလိုက်တာနဲ့  သူမဆီ သေချာ ဦးတည်လိုက်တော့တယ်။
ရင်ခုန်မောဟိုက်နေတဲ့ကြားက နောက်တဆင့်တပ်ဖို့ အသင့်ဖြစ်နေမှန်း ကိုယ့်ကိုယ်ကိုမသိတဲ့ ကောင်မလေးရဲ့ မျက်နှာအမူအရာဟာ ကျတော့်ကို သဘောတွေ့စေတယ်။ သူမနှုတ်ခမ်းစုံကို ဖိကပ်အောင်နမ်းရင်း သူမရဲ့ နယ်မြေလေးဆီ ပထမဆုံး ​တိုး၀င်လိုက်တဲ့အခါ...
"အွန်းးး....အာ့...နာတယ် နာတယ်...ဖယ်တော့"
ဆောရီးပါ။ ဒီညကတော့ ကိုယ်မင်းဘာပြောပြောနားထောင်နိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး သည်းလေးရေ
ကျတော့်ရဲ့ တိုး၀င်လှုပ်ရှားမှု တချက်စီတိုင်းမှာ မြည်ထွက်လာတဲ့ သူမရဲ့အသံလေးတွေက နားထဲမှာ echo ရိုက်သလို ပဲ့တင်ထပ်နေတယ်။ လရောင်သဲ့သဲ့အောက်က ဒီအခန်းလေးထဲမှာရော...
"အား...သော်တာ...နာတယ်လို့ဆို...ဖယ်ပါနော်...နော်..."
မကြားချင်ယောင်ဆောင်ပြီး သူမ နားရွက်အနောက်ကို လျှာလေးနဲ့ လျက်လိုက် လည်ပင်းသားကိုလျက်လိုက်နဲ့ စိတ်ပြောင်းအောင် လုပ်ကြည့်နေတယ်။ နာကျင်မှုတွေ ကြောက်ရွံ့မှုတွေနဲ့ သူမ ကုတ်ဖဲ့ထားတဲ့ ကျတော့်ကျောပြင်ကနေ ပူရှိန်းစပ်လောင်မှုအသေးစားလေးကိုခံစားရတယ်။ တခါ တိုး၀င်သွားတိုင်း တခါနစ်၀င်သွားတဲ့ ကျောပြင်က နာကျင်မှုလေးကို နှစ်သက်ပြီး ပိုတောင် ပြင်းပြလာတယ်။
"နာတာ ခဏပဲ...တဖြည်းဖြည်းနဲ့ စန္ဒီ ကြိုက်လာလိမ့်မယ် သိလား...စန္ဒီ နာရင် ကိုယ့်ကိုပြန် ကုတ်...အ့...ကိုယ့်..အ..ကျောကို ကြိုက်သလောက်ကုတ်..သိလား.."
သူမ နှုတ်ခမ်းလေးကိုက်ပြီး ကျတော့်ကို ကြာကြာ မျက်စောင်းမထိုးနိုင်ပါ။ တဖြည်းဖြည်း အရှိန်ရလာတဲ့ ကျတော့်ရထားကြီးကတော့ သူမရဲ့ ကျဥ်းမြောင်းလှတဲ့ ဘူတာလေးကို ဖြိုတော့မတတ် မီးခိုးတွေအူရင်း အားသွန်ခွန်စိုက် မောင်းနှင်နေမိရင်း....
"ဟား...ဘာလို့...ဆွဲမနေနဲ့လေ..."
သူမ အတွင်းက ကျတော့်အရာကို အတွင်းအားတွေနဲ့ ဆွဲစုပ်ထားသလိုမျိုး ခံစားချက်ကြီးက တကယ့်ကို ရူးလောက်တယ်။ ကျတော့်မှာ ပါးစပ်ကနေ ပြောမိတဲ့အထိ သာယာမိရင်း သူမရင်သားတွေကို အသာလေး ကိုက်လိုက်တယ်။
"အား...ဟာ့...သော် သော်တာ..."
"စန္ဒီ...အင်း...စန္ဒီ...."
ကျတော် သူမနာမည်ကို အခုလို တခါမှ မခေါ်ဖူးဘူး။ သူမ နာမည်ကို ကျတော့်အသက် တ၀က်လောက် ခေါ်ခဲ့ပေမယ့် ဒီည ခေါ်တာကို ကျတော် အကြိုက်ဆုံးပဲ။
သူ ကျမ နာမည်ကို တပြီးမျက်လုံးတွေမှိတ်ထားတဲ့ သူ့မျက်နှာကို ကြည့်တိုင်း ရင်တွေ သေအောင်ခုန်ရတယ်။ ထုတ်ဖော်မပြောပေမယ့် အခုလိုချိန်မှာ ကျမ နာမည်ကို တပ်မက်စိတ်နဲ့ ခေါ်ညည်းနေတဲ့သူဟာ သော်တာခွန်းဖြစ်နေလို့ ကျမ ကျေနပ်မိနေတယ်။
သူပေးတဲ့ အနမ်းတွေ အထိအတွေ့တွေကြားမှာ ကျမဟာ ကုန်းပေါ်ကို အမှတ်မထင်ရောက်လာတဲ့ ငါးကလေးလို ခုန်ဆွခုန်ဆွနဲ့ လွန့်လူးလှိုက်ဖိုနေရတယ်။ သော်တာ ကျမမျက်လုံးတွေကိုငုံ့နမ်းတော့ သူ့မျက်နှာပေါ်က ချွေးစက်တစ်စက်က ကျမပါးပေါ် ပြုတ်ကျလာတယ်။ မနားတမ်းခုတ်မောင်းနေတဲ့ ရထားကြီးလို သော်တာဟာ ကျမကို လုံး၀ ရပ်နားခွင့်မပေးဘဲ ဆက်တိုက် ခုတ်မောင်းနေတော့တယ်။ အသက်ရှုခွင့်ရရုံတမယ် မောပမ်းနေတဲ့ ကျမဟာ ချွေးတွေစီးကျနေတဲ့ သူ့ရင်ဘတ်နဲ့ ၀မ်းဗိုက်သားတွေကို ကျမ လက်ဖ၀ါးနဲ့ အသာထိကိုင်လိုက်တယ်။ တကယ်တော့ ကျမ တားချင်နေပြီ။ ဒါပေမယ့် မလွန်ဆန်နိုင်ဘူး။ အဆက်မပြတ် လှုပ်ရှားမှုတွေကြောင့် ပထမဆုံးအကြိမ် ဖြတ်သန်းနေတဲ့ ကျမတို့ဟာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်က တစ်ကိုယ်တည်းဖြစ်သွားသလို ပူးကပ်ချိတ်ဆက်ထားကြတယ်။
"ဟူး...စန္ဒီရေ....ငါရူးပြီ သိလား..."
"ဟမ်...ဘာလို့လဲ..."
လေသံတိုးတိုးလေးသာ ထွက်နိုင်ပေမယ့် သူပေးမယ့်အဖြေကိုသိချင်မိတယ်။ သော်တာက အိပ်ရာပေါ်ပက်လက်လေး ဖြစ်နေတဲ့ကျမကို ပုခုံးကနေ အသာဆွဲမတ်လိုက်ပြီး သူနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လိုက်တယ်။ အောက်မှာတော့ လုံး၀ရပ်မသွားဘူး။
"ငါဘာလို့ ရူးမှာလဲ သိလား..."
ကျမ ခေါင်းခါပြတော့ သူက ပြုံးတယ်။ ပြီးတော့ လျှောလျှောသွားတဲ့ ကျမကိုယ်ကို ဆက်ခနဲ ပြန်ဆွဲလိုက်ပြီး ခါးကိုသေချာကိုင်ထားပြီးတဲ့အခါ...
"အာ့...ဟာ..."
"နင့်ကို -ိုးရတာကို စောက်ရမ်းကြိုက်သွားလို့"
"ဘာ...နင်...အ..အာ့..အာ့..."
တရစပ်ဆောင့်ချက်တွေက ကျမခန္ဓာကိုယ်တခုလုံးသာမက နှလုံးထဲအထိ တုန်လှုပ်သွားတော့တယ်။ ကြားကောင်းအောင် ဘယ်တော့မှ မပြောတဲ့ သူ့ကို ပြန်ရန်တွေ့ဖို့တောင် အင်အားမရှိတော့အောင် အကြိမ်ကြိမ် ပြီးမြောက်နေခဲ့တယ်။ သူကတော့ အခုမှ အာသာပြေရုံအဆင့်သာ...။
သူ့ကို နှစ်တွေအကြာကြီး ရင်ထဲခိုးချစ်ခဲ့တဲ့ကာလရှည်ကြီးက ဒီတညမှာတင် ခမ်းနားစွာ ပြီးဆုံးသွားသလို ခံစားမိနေတယ်။ Happy ever after ဆိုပြီး ပိတ်ကားချလိုက်သလိုမျိုး။
ဒါပေမယ့် ဒီဇာတ်၀င်ခန်းကတော့ the end မဟုတ်သေးဘူး။

MJ11🍀

It's me. Hi ! 😁
တော်တော့်က်ို နောက်ကျသွားတာသိပါတယ်
အလုပ်တဖက်နဲ့မို့ စိတ်မဆိုးကြပါနဲ့နော် 🥺