[ Book I ]ဂိမ္းေလးေတာ့ ေအးေဆးေဆာ့ခြင့္ျပဳ [ဂိမ်းလေးတော့ အေးဆေးဆော့ခွင့်ပြု]

Chapter 47

Zawgyi

အခန္း(၄၇) မိသားစုျပန္လည္ဆုံစည္းျခင္း မိတ္ဆုံစားပြဲ

အမွန္တကယ္တြင္လည္း ထိုခံစားခ်က္မွာ ေသြးနီေရာင္ကိုယ္ပြားမွ က်ိဳးဝမ္ကို ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏အဂၤါမ်ား အမွန္တကယ္ က်ဳံ႕ဝင္ပ်က္စီးသြားျခင္း မဟုတ္ေပ။

“ထူးဆန္းပါလား၊ ငါ မ်ိဳးႏြယ္ျခားသတၱဝါ တစ္ေကာင္မွ ေတာင္ေပၚလာတာကို မျမင္မိပါဘူး၊ ေက်ာက္တုံးေလွကားထစ္ မ်ားတြင္ ေထာင္ေနသည့္ ျမက္တစ္ပင္ေတာင္ မရွိေခ်၊ ဘယ္အရာက ေသြးနီေရာင္ ကိုယ္ပြားကို ေသေစႏိုင္တာလဲ? စစ္တပ္လည္း အကူအညီမဲ့ ေနတာ အံ့ဩစရာမရွိဘူး၊ သည္ေနရာက ေတာ္ေတာ္ကို ထူးဆန္း ေနတာပဲ”

က်ိဳးဝမ္ သည္ ေတြးရင္း ေနာက္ထပ္တစ္ႀကိမ္ ႀကိဳးစားၾကည့္ရန္ လုပ္ေနစဥ္ တံခါးေခါက္သံကို ၾကားလိုက္သည္။

“က်ိဳးဝမ္ မင္း ႏိုးၿပီလား?”

လီရႊမ္၏အသံ ၾကားလိုက္သည္။
က်ိဳးဝမ္သည္ မိုးစင္စင္ေလးေနၿပီဟု နားလည္လိုက္သည္။ သူသည္ တစ္ညလုံး ကုန္ဆုံးမွန္းမသိေအာင္ ဂိမ္းေဆာ့ေနမိသည္။ အခ်ိန္ကုန္တာ အလြန္ျမန္လွခ်ည္လား။

“တံခါးေလာ့ခ္မခ်ထားဘူး”

က်ိဳးဝမ္ ေျပာလိုက္သည္။
လီရႊမ္ တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္သည္။ က်ိဳးဝမ္ ဂိမ္းေဆာ့ေနသည္ကို ျမင္လိုက္၏။ ထို႔ျပင္ က်ိဳးဝမ္သည္ မ်က္ကြင္းမ်ားညိဳေနၿပီး ေခါင္းမွဆံပင္မ်ားမွာ ရႈပ္ပြေနသည္။
လီရႊမ္ ကူရာမဲ့စြာျဖင့္ အံ့အားသင့္စြာ ေျပာလိုက္သည္။

“မင္းတစ္ညလုံး ဂိမ္းႏွိပ္ေနတယ္လို႔ ငါ့ကို မေျပာစမ္းနဲ႔”

“အျပင္မွာ တစ္ခုခု စိတ္ဝင္စားစရာရွိရင္ ငါ့ကိုေျပာ၊ မဟုတ္ရင္ ငါအိပ္မလို႔ မေႏွာင့္ယွက္နဲ႔”

က်ိဳးဝမ္ ေျပာရင္း သူ႔ဖုန္းကို ခ်ထားလိုက္သည္။

သူသည္ တစ္ေမွးအိပ္ရန္ စီစဥ္ထားသည္။ အတိတ္တုန္းက သူ၏ အိပ္ျခင္းသည္ အနားယူသည့္ပုံစံ ျဖစ္သည္။ ယခု သူ၏ အိပ္ျခင္းသည္ ႏွိပ္စက္ျခင္းတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။ အိပ္ေနရင္း ဘီလူးစီးျခင္း၏ ခံစားခ်က္မွာ ေၾကာက္စရာေကာင္းသည္။ ထို႔အျပင္ သူသည္ မၾကာခဏ နတ္ဆိုး၏ေရရြတ္သံမ်ား တစ္ခ်ိန္လုံး တစ္ညလုံးနီးပါး ၾကားေနရ၏။