Belki Tesadüf Belki Kader

11.Bölüm- Açığa çıkan gerçekler

11.Bölüm- Açığa çıkan gerçekler

Tüm herkes salonda oturup sohbet ediyordu. Thomas ise dalgınca yerde oyuncakları ile oynayan oğluna bakıyordu. Aslında gözleri dalmıştı. Onun bu hâli herkesin dikkatini çekmişti.

Carol "Thomas bir sorun mu var?"

Thomas onu duymayınca yanında oturan Hannah kocasının koluna dokunmuştu. Bunu beklemeyen Thomas irkilip eşine çevirmişti bakışlarını. Hannah ise başıyla annesini işaret etmişti.

Annesine bakıp "Bir şey mi dedin anne?" diye sordu.

"İyi misin? Bugün bir dalgınsın. Bir şey mi oldu?"

Thomas iç çekti. "Bir şeyler oluyor ama ne olduğunu bilmiyorum."

Albert "Emma ile ilgili değil mi?"

Başını salladı Thomas. "Dayanamayıp David'i aradım."

Robert alayla gülüp "Ona gerçekten güveniyor musun?" diye sordu.

Thomas kardeşine bir saniyelik bakıp geri oğluna baktı.

Daniel "Bir şey var."

James sinirle "Bana söz verdirdiğin şeyi kendin mi yapıyorsun?" diye sordu.

Henry "Çocuklar bir durun da anlatsın."

"Duncan'ın onun işlerini engellediğini düşünüyor. Onun firmasında çalışması için."

Hector "Bizimle çalışabilir."

Thomas sinirle gülüp ona baktı. "Onun kim olduğunu bilmemeliyiz. Burnunuzun dibinde güvende mi olacak." Sizinle çalışmak ister mi zannediyorsunuz? dedi içinden.

Henry "Şu an güvende mi?"

"Güvende." Yutkunup zorla da olsa devam etti. "Ailesiyleymiş."

Bu kelimeden sonra kimse bir şey diyememişti. Kalpleri kırılmıştı. Onun ailesi onlardı ama o başka insanları aile olarak biliyordu.

Austin kalkıp babasının önüne geldi. Thomas onu bacağına oturttu. Austin sırtını babasına yaslayıp diğerlerine baktı. En son gözleri Carol'da durmuştu.

"Büyükanne halamı yemeğe çağıralım mı? Geçen sefer yemeden gitmişti."

Herkes üzgünce Austin'e bakarken Thomas yutkunmuştu. Carol torununu kırmak istememişti. Aslında tek sebep bu da değildi. O gün kendine yakın hissetmişti onu. Buna şaşırdığı ve üzüldüğü için sessiz kalmıştı o gün. Emma'nın yerine koymaktan korkmuştu. Oğullarının onu kırdığını fark ettiğindeyse geç olmuştu.

"Tamam çağıralım ama gelir mi bilemeyiz. Müsaitse hafta sonu çağıralım olur mu?"

Austin sevinçle ellerini çırptığında üzgünce gülümsemişti Carol.

Thomas Austin'i kendine çevirip "Gelemez. Burada değil çünkü. Başka zamana tamam mı?"

Daniel duyduğu cümleyle kaşlarını çatıp abisine baktı. Robert ile yaşadıkları ana da şahit olduğu için o günden beri devam eden şüphesi artmıştı. Abisine "Onun kim olduğunu biliyorsun değil mi?" diye soruverdi.

Thomas duyduğu şeyle bakışlarını ona çevirdi. Daniel abisinin bakışlarından doğru olduğunu anlamıştı. Yumruğunu sıkıp sakin kalmaya çalıştı. Aklına o gün gelmişti.

Carol "Emma'nın mı?"

Henry "Gerçekten biliyor musun?"

Thomas olduğu yerde küçülmek ve buradan kaybolmak istiyordu. Austin'i Hannah'a verdiğinde onlar hemen salondan çıkmışlardı.