Belki Tesadüf Belki Kader

4.Bölüm-Yeni İş

4.Bölüm- Yeni İş

İşimde 8 ayımı doldurmuştum. Hem çalışıyor hem de yüksek lisansıma devam ediyordum. İşimdeki insanlarla sohbet edebilsem de arkadaş olamıyordum. Zaten kolay arkadaş olabilen birisi değildim ve yaşanan o olay bu durumu daha da zorlaştırmıştı. Tek arkadaşım David'di bu yabancısı olduğum ülkede. Kendimi sık sık yalnız hissediyordum. Arada ailem ve arkadaşlarımla konuşsam da aramızdaki mesafe bunu değiştiremiyordum.

İşimde de gayet iyiydim. Güzel çalışmalar yapmıştık. Bugün ülkenin başlıca firmalarından olan bir firma ile buluşacaktı çalıştığım firma. Yaptığımız çalışmalar biraz dikkatlerini çektiği için görüşmek ve iş yapmak istemişlerdi.

Görüşmede ben olmayacaktım çünkü sosyal yöndense faaliyet tarafindaydım.

Çalışma arkadaşlarımla mevcut elimizdeki iş ile ilgili fikir alışverişinde bulunurken görüşme için çağırıldım. Şaşırmıştım aslında bu duruma.

İnsan ilişkilerinin aksine iş anlamında atılgan bir insan olduğum için işin sorumluluğunun büyük bir kısmı bendeydi.

Kıyafetlerim çok görüşmeye uygun olmasa da yapabileceğim bir şey yoktu.

Görüşmeye girdiğimde benden ilgilerini çeken çalışma ile ilgili bilgi istemişlerdi. Müdürlerine baktığımda beni onaylamalarıyla onlara anlattım.

Sonradan daha önceden seçilen kişinin anlatımını yetersiz bulduklarını ve çalışma konusunda daha fazla bilgiye sahip kişiden dinlemek istediklerini öğrenmiştim.

Anlattıktan sonra sorularının olmaması üzerine müdürlerim işime dönebileceğimi söylemişlerdi. Onları onaylayıp odadan çıktım ve geri işimin başına döndüm.

Ben yoğunlaşmış bir şekilde çalışırken beni izleyenlerden bir haberdim.

Müdürlerimden birisinin asistanının beni çağırması üzerine şaşkınca oraya gittim. Odada toplantı yapılan kişilerin olduğunu görmüştüm. Neden hâlâ burada olduklarını bilmemem beni geriyordu.

Onlarla tanıştığımda adlarının Jonathan, James ve Thomas olduğunu öğrenmiştim. İçlerinden birisi bana üzgünce bakıyordu. Bir diğeri ise ona anlam verememiştim.

Merakla müdürlerime bakıyordum. Onlar beni daha fazla bekletmeyip durumu açıkladılar.

Destek ekipleri için benim firmalarında çalışmamı istiyorlardı. Ana ekipte aileleri dışında kimse bulunmazmış bunu bozmamak için destek ekip kurmuşlar. Bu destek ekip küçük işlere bakarken ana ekip önemli işlerle ilgileniyormuş.

Kararsızca müdürlerime baktığımda onların gülümsediğini gördüm. Onlar gülümsese de kararsız kalmıştım. İyi bir iş imkanı olabilirdi ama buradaki emeğimi de gözardı edemezdim. Biraz süre istedim. Bana kararımı bildirmem gereken numarayı verdiler.

Üç gün boyunca bunu düşündüm. Bu süreçte duyan herkes neden düşündüğümü sorgulasa da emin olmak istiyordum.

Belki de yavaş yavaş tehlikenin kucağına ilerlediğimi hissetmiştim.

En sonunda teklifi kabul ettiğimi onlara bildirip buradaki işleri toparlamam için biraz süre istedim. Kabul etmeleriyle 15 günün sonunda işlerimi toplayıp devretmiş ve buradaki insanlarla vedalaşmıştım.

Yeni iş yerimin önünde durmuş gerginliğimin ve heyecanımın azalmasını bekliyordum. İkisinde de bir azalma olmayınca daha fazla beklemeden içeriye girdim. Beni Thomas ve James'in kardeşi Hector'un odasına yönlendirmişlerdi. Destek ekip ile ana ekip arasındaki iletişimi o kuruyormuş. Zaten aynı kattaydık da.