Belki Tesadüf Belki Kader

53.Bölüm : Final 1.Kısım

Su gözlerini açtıktan sonra elinin üstünde hissettiği ağırlığa bakmıştı. Austin elini tutarken uyuyakaldığını görünce diğer eliyle saçını okşadığında Austin uyanıp ona bakmaya başlamıştı. Halasının uyandığını görünce iyi hissedip hissetmediğini sorduğu zaman iyiyim cevabını almış olsa da hiç öyleymiş gibi durmuyordu.

Onlar hastanedeyken Daniel ve Austin eve gelmişti. Salona girdikleri anda üstlerine koşan üçüzlerle Su'yun bıraktığını düşündükleri için şaşırmamışlardı.

Onlarla ilgilendikten sonra Thomas, Matthew ve üçüzlere yukarıya çıkmalarını söylemişti. Onlar yukarıya çıktıktan sonra Dustin hem öfkeyle hem de pişmanlıkla olanları anlatmıştı.

Daniel duyduklarından sonra ikizinin yakasına yapışmış öfkeyle ona bakarken Albert onları ayırmaya çalışıyordu. "Austin de telefonu açmıyormuş. Biz de gidelim." dediğinde Daniel ikizini koltuğa itip evden çıktı. Albert da sinirliydi abileri ve kardeşlerine ama Su daha önemli olduğu için sakin kalmaya çalışıyordu. Bu yüzden arabayı o kullanmak istemişti.

Evin önüne geldiklerinde zili çalsalar da açan olmamıştı. Albert yiğenini aradıktan sonra tam kapanmak üzereyken telefon açılmıştı.

"Austin neredesiniz?"

"Amca yanınızda değiller değil mi?"

"Hayır biz ikimiz varız."

"Hastanedeyiz." duyduğu kelimeye şaşırmamıştı çünkü Jonathan'ı görmek istediğini düşünmüştü.

"Tamam geliyoruz." deyip yüzüne kapatıktan sonra abisine söyleyip beraber hastaneye gittiklerinde Austin'in onları beklediğini görmüşlerdi. Austin, Su uyuduğu için aşağı inmişti. Arabadan inen amcalarını görünce kendini tutmayı bırakmıştı. Daniel amcasının kolları arasına girip ağlamaya başladığında iki kardeş de şaşkındı. Korkmaya başlamışlardı.

Daniel'dan ayrılıp göz yaşlarını silerken "Amca ne olacak şimdi?" diye sormuştu. Kimse ne olacağını bilmiyordu. Bu yüzden bu konuyu göz ardı edip "Su nerede?" diye sormuştu.

Austin'in gözleri tekrar akmaya başlarken "Uyuyor." demişti.

Albert kaşlarını çatarken anlamaya çalışıyordu. Neden kardeşi hastanede uyuyordu ki?

Austin neler olduğunu anlattığında Daniel ve Albert koşarak odaya gelmişti. Kapıyı açtıkları anda uyanan Su kısık gözleriyle onlara bakıyordu.

Daniel gelip yanına oturduğunda Su "Abi." diye mırıldanmıştı.

Daniel kardeşinin saçlarını okşarken yüzünü izliyordu. Albert da yanlarına gelip diğer tarafa oturup elini tutmuştu.

Su'yun gözleri dolarken bir iç çekmişti. Bir damla süzüldüğünde Albert o yaşı silmişti.

"Anlatamayacağım şeyler var." diye mırıldandığında Daniel gülümseyip "Anladım ben onu. Sence kardeşim ve dostumun bir şeyler çevirdiğini anlamayacak birisi miyim ben? Eğer anlatabilecek olsan anlatırdın bunu biliyorum." dediğinde Albert da bir çok noktada başını sallayarak ona katıldığını belli etmişti.

Su kendini daha iyi hissediyordu artık. Onu tanıyan birileri vardı. O anki kadar yalnız hissetmiyordu. Gülümsedi.

"Üçüzler iyi değil mi?" diye sorduğunda Albert "İyiler. Sen iyi ol. Onları hemen getireceğiz." diyerek cevaplamıştı. Aldığı cevapla biraz olsun rahatlarken başını sallamıştı. Korkuyordu. Onlar yanında değilken başlarına bir şey gelir diye.

"Benim eve gitmem gerekiyor. Bazı şeylerin boşa olmaması için." dediğinde üçünün de kaşları çatılmıştı. Albert başını iki yana sallayıp "İyi olmak için hastanede kalmalısın." dediğinde Su başını iki yana sallayıp "Sadece kısa süreliğine. Bir şeyi halletmeliyim. Lütfen." demişti. Ertelemesi gereken bir mesaj vardı.