Belki Tesadüf Belki Kader

15.Bölüm

15.Bölüm

Nerdeyse bir saattir konuşmadan oturup birbirimize bakıyorduk. Adlarımızı söyledikten sonra devamı gelmemişti. Mesajlaşmadaki gibi olmuyordu.

"Su" "Mehmet" Bu sefer de aynı anda söylemiştik. Gülümsedik bu sefer de daha fazla susmak istemediğim için devam ettim.

"Neler yapmayı düşünüyorsun? Artık okulun da bitti."

Mesajla uzunca konuşmuştuk ama geçmiş ve şimdi hakkındaydı.

"İşimi yapmak dışında bir şeye karar vermedim. Yurt dışında bir iş bulmuştum. Oraya gitmek için hazırlık yapıyorum."

"Yoksa?"

"Evet."

Aynı şehirde olacaktık. "Burada karşılaşmamış olsak orada karşılaşabilirdik."

Başını salladı. "Sen ne yapmayı düşünüyorsun?"

"Ben de işimden ayrıldım. Yeni iş bakıyordum. Okul olmayınca da buraya geleyim dedim. Okula devam edip işe göre bakacağım neler olacağına."

"Nedeni özel değilse sorabilir miyim?"

"Teklif gelmişti. Kabul edip başka firmaya geçtim ama oranın yöneticileri ile anlaşamayacağımı anladım."

Başını sallarken "Anladım. Umarım istediğin gibi bir iş bulursun." dedi.

Gülümseyip teşekkür ettim.

"Ne zaman gideceksin?"

"Eşyalarımı topladım. Kalacak yeri de ayarladım. İki hafta sonra gideceğim. Sen?"

"Benim belli değil. Ailemi çok özlemiştim. Biraz hasret giderip dönerim sanırım."

"O zaman kalkalım. Zaten aynı şehirde olacağız. Sık sık görüşebiliriz. Şimdi ailen ile vakit geçir."

Gülümsedim bu söze. Gözleri gamzeme takıldığında gülümsedi. Her gülüşümde oraya takılıyordu gözleri.

"Doku eksikliğinin bir insana bu kadar yakışması normal mi?"

Dalgınca söylemiş gibiydi. Yüzümü yellerken ne dediğini fark edip benim dışımdaki yerlere bakmaya başladı.

Kısık sesimle "Kalkalım." dememle kalmıştık. Dışarıya çıktığımızda durduk. Ona baktığımda saçlarına takıldı gözlerim. O da benim saçlarıma bakıyordu. Önüme düşen tutamı arkaya doğru atarken "Saçların aynı o zamanki gibi." dedim. Eli duraklasa da devam etmişti. Elini çektiğinde gülümsedi.

"Seni bırakmamı ister misin?"

"Otobüs ile giderim ben."

Gözlerini kısıp "İtiraz kabul etmiyorum." dedi. İtiraz edecekken başını iki yana salladı.

"Hadi gidelim."

Beraber arabaya geçtik. "Okula yakın bir yerlerde oturuyordun değil mi?"

"Evet de sen nereden biliyorsun?"

"Okul çıkışlarında hiç otobüs beklerken görmedim seni. Işıkların oradan karşıya geçip arka taraflara doğru yürüyordun."

Başımı salladım. Duraktan bunu görebilirdi.

"Beni okulun önünde bıraksan yeter."

Yüzüme baktıktan sonra onaylanmıştı başıyla. Okulun önüne geldiğimizde ne söyleyeceğimi bilememiştim. Bir elim arabanın kapısındayken "Şey o zaman görüşürüz." demiştim.

"Görüşürüz." dediğinde inip kapıyı kapatmadan önce ona baktığımda gülümsediğini gördüm. Ben de gülümsedim. Ben eve doğru ilerlerken o da gitmişti.