Belki Tesadüf Belki Kader

23.Bölüm

Dakikalar ilerlerken Su üşümeye başladığını hissedince kalkması gerektiğini anlamıştı. Yattığı yerden kalkıp etrafa baktı biraz boş boş. Sonra oturduğu yerden kalkıp eve doğru ilerledi. Merdivenlere ilerlerken merdivenlerin başında gördüğü bedenle olduğu yerde durdu. Kim olduğunu o kişi "Benim. Patrick." diyene kadar anlayamamıştı.

Yavaşça basamakları çıkarken Patrick öylece duruyordu. Tam yanından geçecekken Patrick'in "Beni kime benzettin?" sorusuyla durmuştu.

"Bir arkadaşıma. Sadece bir anlığına."

"Kaç yaşında?"

"Benimle yaşıt."

"Mayıs doğumlu mu?"

"Evet?" Şaşırmıştı. "Onu tanıyor musun?"

Sessiz kaldı Patrick. Buna pek ihtimal vermemişti ama doğum tarihi de tutuyordu. Bize de mi yapmış diye geçirdi içinden.

Su "Benim gibi olduğunu düşünüyorsun onun da."

Sessizlikle almıştı cevabını devam etti. "Neyin?"

"Erkek kardeşim." durakladı. "Sanırım o erkek kardeşim."

"Yapma."

Patrick anlayamadı onun neyden bahsettiğini. Karanlıktan dolayı anlayamıyordu yüzünden.

"Neyi yapmayayım."

Yutkundu Su. Soluk alıp verdi seslice. "Eğer kardeşinse benim gibi bir durum yaşamasın. Benim öğrendiğim gibi öğrenmesin. Söyleyip söylememek senin tercihin ama hayatının alt üst olabileceğini unutma."

"Daha iyi olmayacağını nereden biliyorsun?"

Sustu. Bunu bilemezlerdi.

"Gidip dinlenmelisin. Vücudun kendini tam toparlamadı."

Konuyu değiştirmek istemişti. Bunun ikisi de farkındaydı. Bozmadı onu Su. "İyi uykular."

"İyi uykular."

Su odaya gidip uyumaya çalışırken Patrick olduğu yerde durmaya devam etti. Kafası karışıktı. Olduğu yerde oturup korkuluğa yaslandı.

Yarım saat sonra adım sesleri duysa da bakmadı. Tahmin ediyordu. Yanına oturulduğunda başını omzuna yasladı. Jonathan kolunu kardeşine sarıp onu iyice kendine yasladı.

"Philip olduğunu mu düşünüyorsun?"

Sessiz kaldı Patrick. Abisi onu tanıyordu çünkü.

"Bu çok düşük bir ihtimal biliyorsun değil mi?" durdu biraz. Sözcüklerini seçmeye çalıştı. "Öyleyse bile bunu kolay kolay öğrenemeyeceğimizi biliyorsun."

Biliyorlardı ama denemek de istiyorlardı. 5 değil de 4 olsun ve 3 değil de 4 olmak istiyorlardı.

Konuşacak bir şey yoktu bu yüzden onlar orada dururken Jonathan'ın diğer yanına da Peter oturdu. 3 kardeş sabaha kadar sessizce birbirlerine sarıldılar.

***

Sabah olduğunda Su uyansa da kalkmadı yataktan. Gözlüğünü takıp tavana bakmaya başladı. Aklında anlatılanlar dönüp duruyordu. Gözlerinden yaşlar süzülmesini engelleyemedi.

Kapı çalındı ardından da babasının sesi duyuldu. Su ona içeriye girebileceğini söylediğinde kapı açılmış ve içeriye girmişti. Kapıyı ardından kapatıp yatağa oturdu. Su da kafasını dizine koydu. Konuşmadan bir süre babası saçlarını okşamıştı.

"Sen ne olursa olsun benim kızımsın. Hiçbir şey değiştiremez bunu. Aklından çıkarma. Sen her zaman benim minik kızım olacaksın."

Su babasına baktı önce sonraysa kalkıp sarıldı. Yaşlar yeniden süzülürken sımsıkı sarılmıştı. O sırada odaya annesi girdi. O da yatağa oturup ikiliyi izlemeye başladı. Su onu fark ettiğinde gülümsedi.