#حكايات_منار
حكاية " خوف "
يحيى بغضب :انتى بتستعبطى صح
ولا اتجننتى جرا لمخك ايه فهمينى
جرا لمخك هو انتى عندك مخ من اصله
فرح بانفعال :يحيى لو سمحت خلى بالك من كلامك
يحيى :اخلى بالى من كلامى
ده بجد ودى اعملها ازاى ان شاء الله وسيادتك اديتى رقمى لواحد عايز يطلب ايدك ادتيله رقمى علشان يكلمنى انتى مجنووووونة
فرح بخوف :وطى صوتك
يحيى :اوطى صوتى وليكى عين...
فرح قاطعته برجاء :يحيى لو سمحت وطى صوتك انا الصوت العالى بيخوفنى وحقيقى ممكن يغمى عليا
ما اظنش هتبقى عايز يغمى عليا وتقعد تتعصب على جثتى
يحيى :ازاى تعملى كده يا فرح
فرح :واحد معرفوش وقفنى فى الشارع مرة واتنين وتلاتة يطلب فيها رقم بابا سيبته ومشيت كتير من غير ما ارد عليه
بس هو مبطلش
كنت عايزنى اعمل ايه
اديله رقم بابا الله يرحمه يكلمه
يحيى بسخرية :لا طبعا تديله رقمى
رقم جوزك علشان يطلبك منه
تديله رقم مجوزك يا معتوهة
فرح بغضب :متقولش...
يحيى قاطعها بانفعال :ايه مقولش جوزك
انتى نسيتى انى جوزك صح
فرح :متقولش معتوهة
يحيى :طيب تسمحى يا عاقلة ياللى مفيش فى ذكائك وحكمتك
تقوليلى مقولتيلوش انك متجوزة ليه
فرح :واحد معرفوش اقوله ليه انى متجوزة
ده عادى يعنى
يحيى وهو بيضحك بغيظ :لا العادى انك تديله رقمى
فرح :انا معرفتش ارد
اتوترت ومعرفتش ارد قولت انت هترد عليه وتنهى الموضوع
يحيى :وليه انهى الموضوع ما اسأل عليه ولو طلع كويس يجى تعملو رؤية شرعية هنا فى الصالون
ده يوم المنا يوم ما اجوز مراتى واطمن عليها
فرح بانفعال :كفاية تريقة عليا واهانة فيا بقى
خلاص عرفت انى غبية
محدش قالك تتجوز واحدة غبية
ولا اه انا نسيت اعمامى قالولك وانت وافقت
المهم انك وافقت تتجوز واحدة غبية ومضطر تستحمل غبائها
يحيى :انا مبعملش غير اللى على مزاجى واللى انا عايزه يا فرح
ركزى فى كلامك ومتعكيش الدنيا اكتر انتى حسابك تقيل لوحده
بدل ما تتأسفى واقفة تبجحى ولا كأنك...
فرح قاطعته :انا اسفة يا يحيى
انا بجد اسفة
انا عارفة انى غلطت بس والله ما كان قصدى انا اتوترت وانا لما بتوتر مبعرفش اتصرف صح
حقك عليا غلطة ومش هتتكرر
يحيى :لو كنتى لابسة دبلة كان فهم انك متجوزة انتى مش لابسة دبلة ليه
فرح :علشان انت مجيبتليش دبلة احنا متخطبناش اصلا
انت نسيت احنا اتجوزنا ازاى ولا ايه
بعد اذنك هروح اطمن على مريم ومروان
تانى يوم
فرح :انت جايبنا هنا ليه
يحيى :هنشترى عايزك تنقى بزوقك حاجة حلوة
فرح :مريم مش صغيرة على انك تجيبلها حاجة ذهب ولا انت عايز تغيرلها الحلق بتاعها
يحيى :انا مش جاى اجيب حاجة لمريم انا جاى علشان احيبلك انتى
فرح باستغراب :انا ليه
يحيى :علشان اكتشفت امبارح انك مش لابسة دبلتى
وانى مجيبتلكيش شبكة لحد دلوقتى
فرح :مش مشكلة انا مبحبش الذهب
يحيى :معلش استحملى والبسى الشبكة اللى هجيبهالك
والاهم تلبسى الدبلة متتقلعش من ايدك ابدا
مش عايز اللى حصل امبارح يتكرر تانى
فرح بحرج :على فكرة انا اتأسفت
كتير وقولتلك انى غبية
هتفضل كل شوية تفكرنى بغبائى
يحيى :لا خلاص هنسى اللى حصل
بشرط متنسيش الدبلة بتاعتك ابدا
ويلا علشان ندخل ونشتريها
فرح : يا يحيى ملوش لزوم
يحيى باصرار :يلا يا فرح
مريم :الله يا بابا انا عايزة دى
يحيى :احنا هنجيب لفرح يا مريم
لما تكبرى...
فرح قاطعته :اختارى معايا يا مريم واللى هجيبه يبقى بتاعنا احنا الاتنين
مريم بسعادة :بجد يا فرح ماشى
فرح :مش هتختار معانا يا مروان
مروان :دى حاجات بنات بس اللى يختاروها
فرح :لا مش بس بنات مش شايف بابا بيختار معايا هو ومريم ازاى
مروان بحماس :يعنى انا ممكن اختار معاكم
فرح :ممكن طبعا
يحيى :ايه رأيك ده حلو
فرح :لا شكله غالى اوى
كفاية الدبلة وانسيال معاها وخلاص
يحيى :لا طبعا انا قولت احنا جايين علشان نجيبلك شبكة
وكفاية اوى اننا اتأخرنا فى اننا نجيبها
ومش فاهم انتى ازاى متنبهنيش لحاجة زى كده
ده حقك يا فرح
فرح :انا مبحبش الذهب
والموضوع بسيط متكبرهوش
يحيى :نقى طيب حاجة على زوقك لو اللى اختارته مش عاجبك
فرح :لا اللى اختارته حلو ورقيق
زوقك جميل
يحيى :نقى دبلة طيب
فرح :ماشى
