Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sandalyeye geriye yaslanıp tatmin edici çatırtılar duyana kadar kollarını tavana doğru uzatırken inledin. Hissettiğin ağrıyı hafifletmeye çalışırken ellerin boynunun iki yanını ovuşturdu. Masanın önünde oturduğun sandalye, üzerine çöktüğünde ağırlığının altında gıcırdadı.
Ödevini gece yarısından önce teslim ettikten sonra aldığın tatmin duygusu seni tüketti ve yüzünde küçük bir gülümsemeye neden oldu. İyi yapılmış bir iş bir kutlama gerektirirdi, değil mi? Sağ elin masanın üzerindeki kupayı almak için uzandı ve kahvenden bir yudum almak için dudaklarına götürdün, soğuduğunu anlayınca yüzünü buruşturdun.
Dizüstü bilgisayarının parlaklığını kısıp, bildirimlerini gözden geçirmek için telefonunu eline aldın. Telefonda yapacak ilginç bir şey bulamayınca telefonun üst kısmından saati tekrar kontrol ettin. Öğleden sonra olmasına rağmen dışarıdaki hava kararmıştı. Güneş bir saat önce batmaya başlamıştı.
Atıştırmalık almak için markete gitmek iyi bir fikir miydi? Üniversite yurdun yakınlarda çok sayıda süpermarketin olduğu bir bölgede bulunuyordu. Gideceğin yeri düşünürken, kampüs alanından ayrılmadan önce Saiki'nin odasına gidip onunla görüşmeye karar verdin. Buna aldırmazdı, değil mi?
Oturduğun yerden kalkarken inledin. Saatlerce aynı yerde oturmak acı vericiydi. Kapının üzerindeki askıdan bir ceket aldın. Odanda, duvardaki büyük boy aynaya doğru yürüdün. Üzerindeki eşofman ve bol üstünün yeterli olacağına karar verdikten sonra kapının yanına gittin.
Anahtar kartını aldıktan sonra ayaklarını kaydırarak odadan çıktın. Tamamen giyinik olmana rağmen, koridordaki hava çok daha soğuktu ve binadan geçip Saiki'nin alt kattaki odasına giderken hafifçe titremene neden oluyordu.
Hedefine ulaştığında, Saiki'nin kapısını çalmak için yumruğunu kaldırmadan önce kapının dışında durdun. Hafif bir klik sesi duyana kadar birkaç saniye sessizlik içinde geçti. Kapı kolunu yavaşça indirdin ve erkek arkadaşın dizüstü bilgisayarının önünde otururken odaya girdin. Bir şey üzerinde mi çalışıyordu? Telekinezi ile kapıyı açmıştı değil mi? Sandalyesinden kalkmış gibi görünmüyordu.
"Yaklaşan sınavlara çalışıyorum."
Tabii ki öyleydi. Nasıl unutabilirsin? Ne de olsa sınav dönemiydi. Notlarının düşmesini engellemek için durmadan çalışmak, senden her şeyini almıştı. Sadece birkaç çalışan beyin hücrenin kaldığından emindin. Buraya pek çok kez geldiğin için düzene zaten aşina olarak odanın içine doğru yürüdün.
Kendini Saiki'nin rahat yatağına bırakırken, yatak ağırlığınla çöktü. Sessizliği dolduran tek şey klavyesinde yazı yazma sesiydi. "Burada kalabilir miyim?" Cevabının büyük ihtimalle evet olacağını biliyordun ama yine de emin olmak istedin.
