Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ders sırasında gözü hep senin üzerindeydi.
Her zaman çok odaklanmış ve çok sessizdin. Ne zaman tanımadığın biri sana yaklaşsa, hep arkanı dönüp sessizleşiyor, tamamen çekingen davranıyor ama arkadaşlarınlayken tamamen değişiyordun. Senin hakkında daha çok şey öğrenmek istedi, seni daha çok görmek istedi ve bu utangaç tavrını sürdürdükçe daha da meraklandı.
Kısa sürede merak derin bir şehvete dönüştü.
Seni bir an önce ele geçirmek istedi, bu yüzden maçı sırasında seni tribünde görünce hamlesini yapması gerektiğini anladı.
Maç sırasında bile gözleri üzerindeydi, topu ağdan her geçirdiğinde sana şeytani bir şekilde yakışıklı bir sırıtış ve sinsi bir göz kırpma veriyordu, ikiniz her göz teması kurduğunuzda oturduğun yerde nasıl kıpırdandığını izledi.
Her saniye gözleriyle seni yiyordu ve maçı kazanmak için son hamlesini yaptığı zaman işaret parmağını öperek sana doğrulttu, bu atışı senin için yaptığını açıkça belirtti. Arkadaşların ciyakladı ve tepkini ölçmeye çalıştı ama sen olduğun yerde donakalmıştın.
Herkes dışarı çıkarken sana doğru koştu ve elini tuttu, "Hey biraz bekle, seninle ders hakkında bir şey konuşmam gerekiyor." O ekibiyle kutlama yapmak için geri koşarken ne olduğunu anlamaya çalışarak sadece başını salladın.
Arkadaşların senden ne öğrenmesi gerektiğini anlamaya çalışmak için seni sorguladı ama senin hiçbir fikrin yoktu. "Hiçbir fikrim yok, hocamız gerçekten bir şey vermedi ve bugünkü ders o kadar da önemli değildi."
En yakın dostlarım ve ev arkadaşlarım dediğin iki sapık bunu duyunca canlandı. "Belki seni galibiyet sonrası bir kutlamaya çıkarır." Gözlerini devirdin ve başını salladın, geride kalmanı istemesinin sebebinin bu olmasına imkan yoktu.
Değil mi?
Yine de, galibiyeti özel bir şekilde kutlayabilmek için geride kalmanı istediği o küçük umut kırıntısıyla heyecanlanmadan edemedin. Arkadaşlarınla birkaç dakika konuştuktan sonra ayak sesleri duydun ve baktığında terden alnına kadar ıslak ve dağınık mavi saçlarını gördün.
"Seni çok beklettim üzgünüm, eğer müsaitsen benimle gelebilir misin?" Arkadaşlarına bir saniyeliğine gülümsedikten sonra dikkatini tekrar sana çevirerek büyük elini senin için uzattı.
"Sorun değil, evde görüşürüz çocuklar." Elini onun eline koydun ve o seni soyunma odasına götürürken peşinden gittin.
"Konuşmak için en iyi yerin burası olmadığını biliyorum ama bütün çocuklar gitti ve ben daha fazla bekleyemem."
Seni dolap bölümlerinden birine çekti ve sırtını soğuk metale verdiğinde iyice yaklaştı. Başını hafifçe kaldırıp gözleriyle buluştun ve omurgandan aşağı bir ürperti geçti.
