Galaxy ~HyunLixİn~ ✓

Özel bölüm

Merhaba! Galaxy ficimin 2. Hikayesi ile devam ederken siz değerli okurlarıma bunu paylaşmak istedim. Kitabın devamı gibi sayılacak bir kitap o yüzden okumanızı tavsiye ediyorum!

Galaxy'i yazmak benim için çok özeldi, bu yüzden ikinci kitabını daha uzun tutabilmek istiyorum.
Gerek Jeongin gerek Hyunjin'i özlediğinizi düşünüyorum. Eh biricik vitamız zaten başrol.

Özel bölümü bitirdikten sonra ona geçebilirsiniz... iyi okumalar sizleri çok seviyorum! 💛

Hwang Felix

"Anneciğim uslu durur musun?"
Yongbok asla beni dinlememiş ve dudaklarımı öpmüştü.
1.5 yaşındaki Vita oğlumuz Delta abisi gibi uslu durmuyordu.

Eh Hyunjin 40 yaşında olmasına rağmen delirdiği için, ara ara uyarıları bende yapıyordum.

"Mamma."
Kıkırdayıp etrafı gözetledikten sonra göğüsümü açıp bebeğimin dudaklarına uzattım.

Hızla göğüsümü emerken bir elini yüzüme atıp mırıltılar bırakmıştı.
Ona eşlik edip bende mırıltılar bırakırken Minkyu ve Mingyu'nun yanıma yaklaştığını görünce üstümdeki ince tülü göğüsüme doğru örtmüştüm.

"Canlarım?"
"Anneciğim nasılsın?"
"İyiyim bebeğim, siz nasılsınız bir sıkıntı yok değil mi?"

İki oğlum 17 yaşlarına basmanın verdiği olgunlukla her sabah önce beni ziyaret ediyorlar ardından babalarının yanına gidip işlerinde yardımcı oluyorlardı.

Shin'in benden uzakta olmasını istemediğim için şu anlık bizimle yaşıyorladı. Eh zaten Maysa'da ailesinden ayrılmak istemediği için bu fikir hoşlarına gitmiş ve bizimle yaşamaya başlamışlardı.

"Hayır anneciğim seni ve Yongbok'u görmek istedik sadece.. uyuyor mu?"
Minkyu merakla konuştuğunda ona gülümsedim.

Emmeyi bitirip alttan göğüsümle oynayan bebeğime bakıp başımı iki yana salladım. Ardından göğüsümü kapatıp örtüyü açtım.
"Sizce uyur mu bu haylaz?"

"Anne düzgün yatar mısın? Hep bacakların gözüküyor muhafız dolu etraf."
Minkyu huysuzca konuştuğunda bir kez daha babasının oğlu olduğunu anlamıştım.

Yattığım yerden doğrulup ayağa kalktım ve bahçedeki hamağa geçip oturdum. Minkyu ve Mingyu Yongbok'u alıp oyun oynarlarken, Yongbok önce sinirlenmiş -beni bıraktığı için- ardından abilerine ayak uydurmuşlardı.

"Annelerin en güzeli en çiçeği böceği bir tanecik annem."

Shin bahçemden içeriye girerken göz devirdim. Ondan sonrada Lina gelecekti bakın görün.
"Biricik annem çiçek annem bal annem şeftali annem!"

Lina kapıdan girip bana gülümserken gülerek göz devirdim.
"Babalarınız yok diye böyle yaptığınızı biliyorum boşuna bana yağcılık yapmayın."

Hyunjin ve Jeongin halk ve bizim için gerçekten çok önemli bir savaştaydılar. Çocuklarım benim bu durumlarda çok korktuklarımı bildiği için, Hyunjin ya da Jeongin'in gittiği zamanlarda her sabah yanımda biterlerdi.

"Anne iyisin değil mi? Ağrın var mı?"
Shin merakla konuşurken başımı iki yana salladım. Dün sabaha kadar ağladığımı bilmelerine gerek yoktu herhalde değil mi?

"A-bi anne hüü."
Ah tanrım ben bu küçük bıcırığı unutmuşum.

Shin hızla yanıma gelip yanağımı okşarken göz devirdim.
"Yongbok annecim ne hüü sü? Ağlamadım ben uyuduk birlikte."
"Anne? Ağladığını neden gizliyorsun?"